Το τέλος της εποποιίας του 1940-41 σφραγίζεται από την αποσύνθεση της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας της χώρας και την εσχάτη προδοσίαΕβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται από τη ναζιστική εισβολή στη χώρα μας και τη μακρά μαύρη νύχτα της τριπλής φασιστικής κατοχής. Τρεις μέρες μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) τα στρατεύματα του Γ' Ράιχ βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη. Η επίθεση είχε ξεκινήσει με προσβολή της οχυρωματικής «γραμμής Μεταξά» στην ανατολική Μακεδονία. Αν και οι επιθέσεις ήταν σφοδρότατες και με συνεχείς βομβαρδισμούς, οι Γερμανοί συνάντησαν ισχυρή και απρόσμενη αντίσταση. Γράφονταν ένα δεύτερο ΟΧΙ.
Ηρωισμός
Οι μαχητές στα μακεδονικά οχυρά άντεξαν με ηρωισμό τα σφοδρότατα επιθετικά κύματα. Η ταχύτατη, όμως, συντριβή των γιουγκοσλαβικών δυνάμεων οδήγησε γρήγορα τις γερμανικές δυνάμεις στην κεντρική Μακεδονία, μέσω της κοιλάδας του Αξιού. Οι Γερμανοί, παρακάμπτοντας τα οχυρά και ανατρέποντας τις αδύναμες ελληνικές δυνάμεις (ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα και στο ύψος του Κιλκίς) προχωρούσαν ακάθεκτοι. Συγχρόνως, η γερμανική αεροπορία βομβάρδιζε ανελέητα στρατεύματα και πόλεις. Τη μεγαλύτερη καταστροφή γνώρισε ο Πειραιάς, όπου βυθίστηκαν τόσο πλοία όσα ποτέ από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821!
Με την κατάληψη της Θεσσαλονίκης συνθηκολόγησε το Τμήμα Στρατιάς Μακεδονίας (περίπου 60.000 άνδρες) κι ύστερα παραδόθηκαν τα οχυρά. Η κατάρρευση της άμυνας στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία, σε συνδυασμό με την κάθοδο των γερμανικών δυνάμεων από το Μοναστήρι προς τη Φλώρινα και την Καστοριά, απειλούσε με κύκλωση και ολοκληρωτική καταστροφή τον ελληνικό στρατό στην Αλβανία.
Οι διαταγές για σύμπτυξη των μονάδων εκεί, όπως σημειώνουν στρατιωτικοί και ιστορικοί, δόθηκαν μόλις στις 12 Απριλίου, ενώ σε πολλές μονάδες στα δυτικά η υποχώρηση άρχισε μόνο έξι μέρες αργότερα. Δηλαδή, όταν, πια όλα είχαν κριθεί στ΄ ανατολικά. Έτσι, η υποχώρηση εξελίχτηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε φυγή.
Τ΄ ανεδαφικά σχέδια του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, η αξίωση των Άγγλων να κερδίσουν όσο περισσότερο χρόνο προκειμένου ν΄ απαγκιστρωθούν ασφαλείς, οι διαφωνίες ως προς την τακτική της άμυνας είχαν προκαλέσει μια εκρηκτική κατάσταση. Στις 16 Απριλίου οι διοικητές των τμημάτων του στρατού στο μέτωπο ζητούσαν από την πολιτική ηγεσία άμεση ανακωχή. Μέσα σ΄ αυτές τις δραματικές εξελίξεις ο διάδοχος του Μεταξά στην πρωθυπουργία, Κορυζής, αυτοκτόνησε.
Το βρετανικό σώμα, που κινείται εκείνες τις ώρες αυτόνομα, έχει συμπτυχθεί στη γραμμή Θερμοπυλών, ζητώντας τη συνέχιση της ελληνικής αντίστασης για δυο-τρεις βδομάδες ακόμη. Μέσα στη σύγχυση και το κενό εξουσίας ο Τσολάκογλου, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού και αρχαιότερος από τους σωματάρχες, με τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων και τη στήριξη του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα «αυτονομείται». Παραδίδεται, υπογράφοντας με τους ναζί στις 20 Απριλίου στο Μέτσοβο την πρώτη εκδοχή της ανακωχής. Θ΄ ακολουθήσει δεύτερη στα Γιάννενα την επόμενη μέρα, αλλά και τρίτη στις 23 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη μαζί με τους Ιταλούς. Τις ίδιες ώρες αποφασίζεται εσπευσμένη αναχώρηση του βασιλιά και της νέας κυβέρνησης υπό τον Τσουδερό στην Κρήτη. Ο Παπάγος παραιτείται από την αρχιστρατηγία ενός στρατού που έχει ήδη συνθηκολογήσει μόνος του.
Το τέλος
Στις 24-25 Απριλίου έχει σταματήσει ουσιαστικά κάθε στρατιωτική επιχείρηση. Έτσι τερματίζεται η ελληνική εποποιία του 1940-41. Οι Γερμανοί με μηχανοκίνητες μεραρχίες προχωρούσαν προς την Αθήνα - Εύβοια - Πάτρα - Μεσολόγγι καταδιώκοντας τις βρετανικές οπισθοφυλακές. Καημένη Ελλάδα, όπως έγραφε στο ημερολόγιό της η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτονώντας.
Το πρωί της Κυριακής 27 Απριλίου, τρεις ακριβώς βδομάδες μετά την εισβολή, το σκοτάδι θα σκεπάσει την Αθήνα για 1.264 εικοσιτετράωρα. Δυο μέρες μετά την ύψωση του αγκυλωτού σταυρού στην Ακρόπολη ο Τσολάκογλου θα διοριστεί πρωθυπουργός της πρώτης κυβέρνησης των προδοτών...
Παράδοξα αλλά όχι και ανεξήγητα
Σήμερα αλλά και τότε ακόμη φαίνεται περίεργο ότι στις 10-11 Απριλίου 1941, ενώ είχαν παραδοθεί τα ελληνικά οχυρά, είχε πέσει η Θεσσαλονίκη και συνθηκολογήσει η μακεδονική στρατιά, οι ελληνικές δυνάμεις στο αλβανικό μέτωπο παρέμεναν ακόμη στις θέσεις τους. Δεν έλειπαν οι υποψίες και βεβαιότητες περί προδοσίας της Αθήνας. Αλλά το παράδοξο έχει άλλη εξήγηση για όσους, τουλάχιστον, δεν ήταν γερμανόφιλοι. Η ελληνική πολιτική ηγεσία έτρεφε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να συνθηκολογήσει μονομερώς με τη Γερμανία ερήμην της Ιταλίας, διατηρώντας τη δόξα της νίκης στην Αλβανία. Με δεδομένες τις εδαφικές βλέψεις της Ρώμης, η αντίληψη ήταν ότι ο ελληνικός στρατός χρειαζόταν να παραμείνει εκεί ως νικητής. Αφελείς προσδοκίες. Η τελική συμφωνία συνθηκολόγησης φέρει και την ιταλική υπογραφή. Οι νικητές παραδίδονται στους ηττημένους ?
Ένα ακόμη παράδοξο κατά τη γερμανική εισβολή ήταν η διάσταση μεταξύ της στρατιωτικής ηγεσίας στα μέτωπα του πολέμου και της πολιτικο-στρατιωτικής εξουσίας στην Αθήνα. Ο βασιλιάς, η κυβέρνηση και ο αρχιστράτηγος Παπάγος έθεταν ως προτεραιότητα την ασφάλεια του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος και την απαγκίστρωσή του. Σε περίπτωση συνθηκολόγησης με τη Γερμανία αυτό κινδύνευε να καταστραφεί ολοσχερώς. Το γεγονός - σε πλήρη αντίφαση με τα σχέδια, που υπαγόρευαν την καθήλωση των ελληνικών δυνάμεων στην Αλβανία - δημιούργησε πλήθος από παρενέργειες στις αμυντικές προσπάθειες και πρακτικές, που ισοδυναμούσαν με προδοσία.
Η επανάληψη της φασιστικής φαρσοκωμωδίας
Τα ξημερώματα της Κυριακής 6 Απριλίου 1941 επαναλαμβάνεται στην Αθήνα μια φασιστική φαρσοκωμωδία. Όπως ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι την 28η Οκτωβρίου 1940 είχε επιδώσει το πολεμικό τελεσίγραφο της Ρώμης προς την Αθήνα, έτσι και ο Γερμανός ομόλογός του Ερμπαχ παρέδιδε τη διακοίνωση του χιτλερικού Βερολίνου για εισβολή στην Ελλάδα. Η διαφορά ήταν πως τώρα δεν δινόταν ούτε κάποια προσχηματική διορία μερικών ωρών στην ελληνική κυβέρνηση για ν΄ αποφασίσει. Πριν την επίδοση, τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν μέσω Βουλγαρίας, ενώ τμήματά τους είχαν διεισδύσει στο ελληνικό έδαφος από την προηγούμενη νύχτα.
Ταυτοχρόνως, με την εισβολή στην Ελλάδα, οι μεραρχίες του Γ' Ράιχ προελαύνουν στη Γιουγκοσλαβία, ενώ η αεροπορία του ισοπεδώνει το Βελιγράδι.
Με τη διακοίνωση κατηγορούνταν η Ελλάδα ότι δεν τήρησε ειλικρινή ουδετερότητα θέτοντας «εαυτήν αναγκαίως εις αγγλικήν εξάρτησιν και ενεπλέκετο εις τα έκτοτε υφιστάμενα αγγλικά σχέδια κυκλώσεως της Γερμανίας»! Εμφάνιζε πολλαπλάσιο τον αριθμό Άγγλων, που βρισκόταν στη χώρα (ανέφερε 200.000, ενώ ήταν συνολικά γύρω στις 50.000) και κατέληγε: «Η Ελλάς επιτρέπουσα εις αγγλικάς δυνάμεις να θέσουν και πάλιν πόδα εις την Ευρώπην και ούσα το μόνον ευρωπαϊκόν κράτος, που έπραξεν τοιούτον τι, ανέλαβε βαρείαν ευθύνην έναντι της ευρωπαϊκής κοινότητος? Η Γερμανία δεν δύναται περαιτέρω να μείνει άπρακτος. Όθεν η κυβέρνησις του Ράιχ έδωσε εις τα στρατεύματά της την διαταγήν να εκδιώξουν εκ του ελληνικού εδάφους τας βρετανικάς δυνάμεις. Πάσα αντίστασις προς τον γερμανικόν στρατόν θα συντριβεί αμειλίκτως?».
Ανάλογο ήταν και το περιεχόμενο του μηνύματος που απηύθυνε την ίδια μέρα ο Χίτλερ προς το γερμανικό λαό.
Πηγήhttp://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13774&subid=2&pubid=109747157
