Ο Ντέιβ είναι ένα απλό κολεγιόπαιδο που προσπαθεί να περάσει την φυσική και να κλείσει ραντεβού με την Μπέκι, την κοπέλα των ονείρων του. Ξαφνικά, στην ζωή του θα μπει ο Μαπλτάζαρ Μπλέικ, ο οποίος θα αποδειχτεί ότι είναι μάγος και αναζητεί από τον Ντέιβ δυνάμεις ακόμα μεγαλύτερες από τις δικές του. Η εμφάνιση του Μαξίμ Χόρβαθ, της νέμεσης του Μπαλτάζαρ, θα απειλήσει όχι μονάχα αυτούς αλλά κι όλη την πόλη της Νέας Υόρκης.Παραλειπόμενα:
Το έργο εμπνεύστηκε από το ποίημα Der Zauberlehrling του Goethe, γραμμένο το 1797. Στα 1890 έγινε συμφωνική μπαλάντα από τον Paul Dukas. Αυτό λέει για έναν γέρο μάγο που αφήνει πίσω του τον μαθητευόμενο του κι αυτός χρησιμοποιεί την μαγεία με λάθος τρόπους. Είναι και η βάση της περίφημης σκηνής στην Fantasia του Disney. Κι αυτό με τη σειρά του είναι επηρεασμένο από το έργο Φιλοψεύδη του Λουκιανού (150 μ.Χ.). Το έργο του Goethe έχει επηρεάσει στον κινηματογράφο και μια ταινία μικρού μήκους το 1955 από τον Michael Powell.
Στις 4 Ιουνίου και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας καταδίωξης με αυτοκίνητα, ένα από αυτά προσγειώθηκε στην βιτρίνα μιας πιτσαρίας. Τελικός απολογισμός, δύο τραυματίες από αυτούς που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο. Ο ένας από αυτούς χτύπησε από μια λάμπα του δρόμου που προσγειώθηκε πάνω του.
Κριτική από το Cine.gr:
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
Εδώ σίγουρα δεν έχουμε κάτι του πεταματού, παρά την «επικίνδυνη» συμμετοχή του Cage, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν είναι φτιαγμένο να αρέσει σε κάθε είδους κοινό. Έχει ένα αρσενικό ύφος, δεν αφομοιώνει με άνεση τα κωμικά και ρομαντικά στοιχεία και για μπλοκ-μπάστερ δεν αφήνει την αίσθηση του μεγάλου. Θα τολμούσα να πω πως θα ικανοποιήσει περισσότερο από όλους τους νεαρούς φαν των βιντεοπαιχνιδιών. Κάπως έτσι λειτουργούν τα εφέ του και το επίπεδο των χαρακτήρων του. Αν με ρωτήσετε για το αν έχει μέλλον ο Jay Baruchel, θα σας έλεγα πως δεν έχω ιδέα. Από την μία, θεωρείται ευχάριστο το φετινό του ξέσπασμα, αλλά από την άλλη ανήκει σε όλα του στην δεκαετία των 1980. Εδώ δεν τον βοηθάει καθόλου ο σκηνοθέτης κι ο σεναριογράφος. Υποτίθεται ότι είναι ένα ευφυές παιδί και συμπεριφέρεται σαν ένας συνηθισμένος έφηβος. Ο Cage, από την άλλη, βοηθάει τις νεοϋορκέζικες εμμονές του Turteltaub με τα μνημεία της πόλης και είναι ξερός στον ρόλο του, όπως, όμως, θα έπρεπε να είναι. Συνολικά, είναι ενδιαφέρον, αλλά δεν θα αγγίξει κάθε θεατή και δεν είναι αυτό που θα ονομάζαμε μπλοκ-μπάστερ απαιτήσεων.
Βαθμολογία:
(2/5)(0 κακή |
μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)Σταύρος Γανωτής
Επίσημο Site
Πηγή
http://www.cine.gr/
