Χρειάστηκε να περάσουν 20 ολόκληρα χρόνια από την αυτό-κατάρρευση του μπολσεβικισμού στην Ρωσία, για να αναγνωριστεί και επίσημα από το ρωσικό κράτος η απίστευτης έκτασης ομαδική δολοφονία (με μία σφαίρα στο σβέρκο) 22.000 Πολωνών αξιωματικών, στο δάσος του Κατύν και σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, η οποία είχε «χρεωθεί» από την επίσημη συμμαχική μεταπολεμική προπαγάνδα, στους Γερμανούς. Έτσι, με απόφαση της ρωσικής Βουλής (Δούμα), η σφαγή αναγνωρίστηκε επίσημα ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Στην σχετική ανακοίνωση επισημαίνονται -μεταξύ άλλων- τα εξής: “Τα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, τα οποία είχαν παραμείνει επί πολλά χρόνια στα μυστικά αρχεία, αποκαλύπτουν το μέγεθος της φοβερής αυτής τραγωδίας, αλλά επιβεβαιώνουν επίσης ότι το έγκλημα του Κατύν διαπράχθηκε με προσωπική διαταγή του Στάλιν και άλλων μελών της σοβιετικής ηγεσίας. Η ευθύνη για το έγκλημα αυτό καταλογίσθηκε από τη σοβιετική προπαγάνδα στους Ναζί εγκληματίες, γεγονός που προκάλεσε την οργή, την πίκρα και τη δυσπιστία του πολωνικού λαού”.Για να είμαστε δίκαιοι, η πρώτη ανεπίσημη αναγνώριση της ομαδικής δολοφονίας, είχε γίνει προ ετών από τον πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος είχε επισκεφτεί και το μνημείο των πεσόντων στην μαρτυρική πόλη. Επίσης, πρόσφατα, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μεντβέντεφ, είχε δώσει στη δημοσιότητα όλα τα απόρρητα έγγραφα του σοβιετικού υπουργείου Εσωτερικών που αναφέρονταν στο μεγάλο αυτό έγκλημα, καθώς και την εντολή δολοφονίας, που είχε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του «πατερούλη» Στάλιν.
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση παραμένουν ατιμώρητοι οι δολοφόνοι των Πολωνών αξιωματικών, ελάχιστοι εκ των οποίων είναι σήμερα εν ζωή. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, δεν πρέπει να συνεχίζεται η γενικότερη ιστορική ατιμωρησία των εγκλημάτων των λεγόμενων «συμμάχων». Για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης, έστω και τώρα, πρέπει να συσταθεί ένα διεθνές δικαστήριο, το οποίο να καταδικάσει απερίφραστα τα εγκλήματα των «καλών»: ρίψη ατομικής βόμβας σε Ναγκασάκι και Χιροσίμα, βομβαρδισμός-ισοπέδωση Δρέσδης, Αμβούργου και άλλων γερμανικών πόλεων, με εκατόμβες νεκρών αμάχων, φόνοι αμάχων και 2 εκατομμύρια (!!!) βιασμοί γερμανίδων από τα σοβιετικά «απελευθερωτικά» στρατεύματα στην Γερμανία, πογκρόμ από τους σοβιετικούς στα Βαλτικά κράτη, στην Ουκρανία, στην Κριμαία, στον Καύκασο, στους Κοζάκους κ.α. μετά την λήξη του πολέμου και άλλα πολλά.
Πηγή
http://xryshaygh.wordpress.com/
