33 ανθρακωρύχοι, όσα τα χρόνια του Χριστού, είναι αποκλεισμένοι απο τις 5 Αυγούστου σε βάθος 500 μέτρων στο ορυχείο χαλκού και χρυσού του Σαν Εστεμπάν στην πόλη Κοπιάπο, 850 χιλιόμετρα βόρεια του Σαντιάγκο, στη Χιλή.
Μέχρι τις 22 Αυγούστου δεν ήξεραν στον πάνω κόσμο, αν ζούσαν και πόσοι ζούσαν. Όσπου εκείνη την ημέρα οι παγιδευμένοι ανθρακωρύχοι έδωσαν σημεία ζωής δένοντας ένα σημείωμα σε ένα τρυπάνι που είχε φτάσει κοντά στο σημείο όπου είχαν παγιδευτεί. «Ολοι μας είμαστε καλά στο καταφύγιο», έγραψαν με κόκκινα γράμματα στο σημείωμα. Και υπέγραφαν los 33
Νομίζω ότι εμείς γινόμαστε θεατές και αυτοί μάρτυρες ενός δράματος με πανανθρώπινες διαστάσεις।Ξέρω ότι πολλοί απο εσας που με διαβάζετε θα μου αποδώσετε μελό διάθεση. Όμως δεν είναι έτσι. Σίγουρα υπάρχει άπειρη δυστυχία στον κόσμο γύρω μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν ατυχήματα σε ορυχεία. Μερικά δράματα όμως για άγνωστο λόγο αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία. Και τότε ο κάθε ένας αντιμετωπίζει το γεγονός ανάλογα απο τη σκοπιά του. Όλοι όμως συμμετέχουμε. Έτσι :
Ο πρόεδρος της χώρας Σεμπαστιάν Πινέρα πιέζει τους αρμόδιους υπουργούς να κινητοποιήσουν κάθε δυνατή βοήθεια. Κεντροδεξιός, πολυεκατομμυριούχος, πρώην γερουσιαστής, είναι ο πρώτος πρόεδρος με δεξιό προσανατολισμό μετά το 1990 όταν παραιτήθηκε ο δικτάτορας Πινοσέτ. Ίσως δεν ξεχνά όμως ότι καθοριστικός παράγοντας στην ήττα της προηγουμένης κεντροαριστερής προέδρου και πρώτης γυναίκας στο αξίωμα, της Michelle Bachelet, ηταν η ολιγωρία της να κινητοποιήσει το στρατό στους σεισμούς του Φεβρουαρίου του 2010, κύρια για να εμποδίσει το πλιάτσικο και τις λεηλασίες. Έτσι παρά το αγωνιστικό της παρελθόν, (κρατούμενη και βασανισμένη απο τη Χούντα), έχασε τις εκλογές.
Η εταιρία πάλι η Compania Minera San Esteban Primera Company με έναν ιδιότυπο κυνισμό «πληροφόρησε» ότι ενδέχεται να μην μπορεί να πληρώσει τους 33 ανθρακορύχους επειδή βρίσκεται υπό πτώχευση αφού η μετοχή της έχει πάει στα τάρταρα. Το ότι είναι θυγατρική άλλης μεγαλύτερης εταιρίας, Αργεντίνικης έμαθα μετά απο μια μικρή έρευνα, δεν σημαίνει τίποτε. Δηλαδή πτωχεύουμε για να μην υποστούμε τις συνέπειες;
Φυσικά η Χιλιανή κυβέρνηση αντέδρασε. Κεντροδεξιός ο Πρόεδρος αλλά υπάρχουν και υπερκείμενες στην πολιτική.
Η Λατινική Αμερική δεν είναι Κίνα στο θέμα των εξορύξεων. Ήδη οι μεγαλύτερες εταιρίες του κλάδου στην Λατινική Αμερική έσπευσαν να διαβεβαιώσουν με στοιχεία ότι υιοθετούν ολοένα αυστηρότερα συστήματα. Πάντως στο συγκεκριμένο ορυχείο είχαν γίνει και άλλα μικρότερα ατυχήματα όπου μεμονωμένοι ανθρακορύχοι έχασαν τη ζωή τους σε μκρότερα ατυχήματα τα τελευταία χρόνια.
Εδώ αξίζει να σας αναφέρω ότι στην Χιλή, λειτουργούν εκατοντάδες ορυχεία, υπάρχει μεγάλη διαστρωμάτωση μεταξύ τους. Ξεκινάμε απο μεγάλα ορυχεία - εταιρίες και φτάνουμε σε μια μορφή μικρών οικογενειακά ιδιόκτητων ορυχείων, κατάλοιπο των παλαιών γαιοκτητικών κοινωνικών δομών, τα οποία παλεύουν για την επιβίωσή τους, παραβιάζοντας βάναυσα κάθε έννοια επιστημονικά ελεγχόμενης εξόρυξης.
Η διεθνής κοινότητα με τη σειρά της αναρωτιέται αν τέτοια ατυχήματα είναι προϊόν μιας άπληστης λογικής κέρδους ή αποτέλεσμα ελλιπων ελεγκτικών δομών.
Ας πάμε όμως στην ανθρώπινη πλευρά. Η μη ολοκλήρωση του δράματος, με την απώλεια 33 ζωών, μας αναγκάζει όλους να διαχειριστούμε ουσιαστικά μια κατάσταση. ¨Ενας θάνατος θα προκαλούσε οδύνη αλλά θα επέτρεπε να ξεχάσουμε.
Συγχωρέστε με αλλά το κέρδος απο τον χρυσό που έχω αγοράσει, όπως και πολλοί απο εσάς άλλωστε, έχει μέσα του και λίγο απο την αγωνία των ανθρώπων αυτών που περιμένουν ότι θα τους βγάλουν μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της Ανεξαρτησίας της Χιλής, αλλά και των συγγενών τους. Όλοι όμως ξέρουν ότι το στοίχημα είναι τα Χριστούγεννα.
Εκεί πάνω απο το ορυχείο του Σαν Εστεμπάν παίζεται μια τραγωδία που όλοι ελπίζουμε ότι «δι΄ελέου και φόβου» θα έχει την επιθυμητή «κάθαρση».
Οι 33 έγκλειστοι είναι δικοί μας. Δακρύζουμε για αυτούς όπως τότε που μαθητές του Λυκείου, ακούγαμε στους παράνομους ραδιοφωνικούς σταθμούς, (αργότερα ήρθαν οι εικόνες), για το πραξικόπημα του Πινοσέτ και την πτώση του Αλλιέντε, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973.
Οι 33 έγκλειστοι της μοίρας, πρέπει να παλέψουν με την έλλειψη φωτός, χρόνου και χώρου. Ζώντας σε περιορισμένο χώρο με μοναδική συντροφιά την δυνατότητα επικοινωνίας που απέκτησαν επειδή διανήχθηκε μια μικρή χαραμάδα απο όπου τροφοδοτούνται αλλά και έχουν επικοινωνία με τον πάνω κόσμο, πρέπει να αντέξουν ψυχολογικά. Χάρις το διαδίκτυο ο Γολγοθάς τους γίνεται θέαμα για μας. Η απόσταση προσφέρει ασφάλεια.
Ε όχι λοιπόν Σας προτρέπω να συνυπογράψετε όσοι θέλετε ένα μικρό λιτό μύνημα.
«Προς τους ανθρακωρύχους του Σαν Εστεμπάν
Είμαστε μαζί σας. Οι Έλληνες φίλοι σας»
Ακολουθούν ήδη 7 ονόματα.
(Στα σχόλια πιο κάτω περιγράφεται η διαδικασία αποστολής του ονόματός σας αν σας ενδιαφέρει)
Θα σταλεί απο εμένα στην Χιλιανή πρεσβεία την άλλη εβδομάδα με την συνδρομή φίλου διπλωμάτη.
Τελειώνοντας σας υπενθυμίζω ένα εξαιρετικό ποίημα του Πάμπλο Νερόυντα με τον τίτλο «Αργοπεθαίνει». Είναι προφανές ότι στόχευε αλλού. Όμως όλα όσα γράφει με μια άλλη ανάγνωση, είναι αυτά που ζούν οι 33 έγκλειστοι. Δυστυχώς όμως και πολλά που αφορούν εμάς...
Αργοπεθαινει...
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda
( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη )
Και για να σας ανεβάσω το ηθικό σας δίνω το link του βίντεο των έγκλειστων εργατών
http://www.youtube.com/watch?v=RquT9thZ34o
Πηγή
http://maecenas.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=26579&blid=404
