1 ημέρας:Επιτέλους! Τι χαρά! Βγήκα στον κόσμο.Πολύ στριμωγμένα ήταν εκεί μέσα!1 εβδομάδας:Περνάω πολύ όμορφα.Κοιμάμαι συνεχώς,νιώθω ζεστά, μόλις κλάψω η μαμά μου με ταΐζει και με μπανιαρίζει.2 εβδομάδων:άνοιξα τα ματάκια μου.Με είδα!Είμαι άσπρη και έχω και λίγο μαύρο στα πόδια μου.Άλλα τρία αδελφάκια έχω που είναι πολύ όμορφα.
1 μηνός:Η μαμά μου είναι υπέροχη. Μας φροντίζει και δεν αφήνει κανένα να μας πειράξει. Πραγματικά την αγαπώ.
2 μηνών:Κάποια κυρία ήρθε και με πήρε .Η μαμά ήταν ανήσυχη. Εύχομαι να με φροντίζει όπως με φρόντιζε και η μαμά μου.
3 μηνών:Μεγάλωσα αρκετά. Με φροντίζουν πολύ .Η καινούρια μου οικογένεια με πήγε στο γιατρό και με τρύπησε με μια βελόνα.Με χαϊδεύουν και με αγαπούν.
4 μηνών:Σήμερα η «μαμά» ήταν πολύ αναστατωμένη! Με μάλωσε και με χτύπησε. Επειδή τα «έκανα»στο σαλόνι.
Όμως δεν το θέλω να την στεναχωρώ !Απλά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.
7 μηνών:Είμαι μια όμορφη σκυλίτσα. Έχω σπίτι, νιώθω ασφαλής. Τρώω κάθε μέρα ,με αγαπούν και τους αγαπώ πάρα πολύ! Μου αρέσει να παίζω μαζί τους! Έχω και την δική μου πολυθρόνα στο σαλόνι! Είμαι τρισευτυχισμένη!
1 χρόνου:Σαν σήμερα γεννήθηκα!Τι να κάνει άραγε η μαμά μου ,τα αδελφάκια μου; Μακάρι να είναι ευτυχισμένοι όπως εγώ!
14 μηνών:Σήμερα με έβγαλαν στην βεράντα. Δεν με βάζουν μέσα λένε ξανά γιατί δεν υποφέρομαι άλλο. Γιατί; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ας μου εξηγήσουν τους παρακαλώ…
15 μηνών:η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι καθόλου καλή.
Μάλλον δεν με αγαπάνε πια. Σίγουρα κάτι έγινε .Είμαι δεμένη συνέχεια και καμιά φορά ξεχνάνε να μου φέρουν φαγητό.
18 μηνών:Καλοκαίρι και ζεσταίνομαι πολύ εδώ που είμαι δεμένη. Η «μαμά» μου ήρθε και με έλυσε!Το ήξερα ότι με αγαπάει!!Τι ευτυχία! Πάλι ξανά μαζί σαν μια οικογένεια.
Με βάζουν στο αυτοκίνητο!θα πάμε βόλτα.
Φτάνουμε στην θάλασσα.Πρώτη φορά βλέπω τέτοια ομορφιά.Ανοίγει η πόρτα και κατεβαίνω.Γαβ,γαβ..πάμε να παίξουμε μαζί.Η «μαμά» κλείνει την πόρτα,φεύγουν!!
Που πάνε;Που με αφήνουν μόνη μου;
Έτρεχα πολύ ώρα από πίσω τους ..τους έχασα όμως.
Τι θα απογίνω;
21 μηνών:Μόλις γέννησα τα δικά μου παιδιά. Εδώ στην ερημιά. Πότε τρώω από τα σκουπίδια, πότε μένω νηστική.
Θα τα φροντίσω όπως φρόντισε και η δική μου μαμά εμένα!
22 μηνών:Τα μωρά μου μεγάλωσαν και γι αυτό τρέχω όλη μέρα να τους βρω φαγητό. Μερικές φορές συναντώ ανθρώπους που μου ρίχνουν κάτι να φάω άλλες πάλι φορές με διώχνουν με πέτρες και κλωτσιές.Έχω αδυνατίσει πολύ.Έχω ασχημύνει το ξέρω…γι αυτό δεν με θέλουν..έχουν δίκιο..
23 μηνών:Είμαι πολύ κουρασμένη. Δεν έχω γάλα να δώσω στα μικρά. Και το φαγητό είναι πολύ λίγο. Στεναχωριέμαι τι θα γίνουν τα μωρά μου. Αχ..ας βρεθούν κάποιοι να μας υιοθετήσουν!
Πήγα να περάσω τον δρόμο σήμερα όπως κάθε μέρα. Ένα αυτοκίνητο με χτύπησε. Πόνεσα πολύ..αλλά έζησα!Δεν με νοιάζει πια για μένα..τα παιδιά μου πρέπει να τους πάω φαγητό!Πήγα να σηκωθώ όμως δεν μπορώ!Προσπαθώ να συρθώ ,να πάω κοντά τους αλλά δεν έχω την δύναμη και ο πόνος είναι οξύς.
Πολλά αυτοκίνητα περνάνε από μπροστά μου! Γαβ,γαβ,,σταματήστε σας παρακαλώ…να σας εξηγήσω,βοηθήστε με.
Ξημερώνει..πέρασαν πολλές ώρες εδώ στην άκρη του δρόμου. Δεν αισθάνομαι καλά..ακούω θολά τα μικρά μου να με φωνάζουν..Τώρα έρχομαι μωρά μου.
Πήγα να σηκωθώ…δεν έχω δύναμη ..τα μάτια μου κλείνουν..
Θέλω να κοιμηθώ…θέλω να ξεκουραστώ..
Πριν πέσω σε αυτόν το γλυκό βαθύ ύπνο μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό:
Γιατί έπρεπε να γεννηθούμε και εγώ και τα μωρά μου αφού δεν μας ήθελε κανείς;
Πηγή
http://vassiakaulitz.zino.gr/journals/An_gennitheis_skulos_stin_Ellada
