Ο πρώτος βλάκας της ανθρωπότητας ήταν ο Αδάμ. Έχασε κοτζάμ Παράδεισο απλώς για να δαγκώσει ένα μήλο!
Και όμως, χάρη σε αυτή την απερισκεψία, αυτή τη βλακεία μέγιστου ρίσκου, αναγκάστηκε να παλέψει για να επιβιώσει, να διανοίξει το μονοπάτι της δικής του ζωής και να «γεννήσει» τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό έξω από το χρυσό κλουβί της «καθαγιασμένης» ζούγκλας.
Δυστυχώς, κάποια σπουδαία πράγματα χρωστούν την ύπαρξή τους αποκλειστικά και μόνο σε πράξεις μέγιστου ρίσκου, απαιτούν μέγιστες ανοησίες για να αποκαλυφθούν.
Η βλακεία λοιπόν δεν είναι εξ ολοκλήρου ένα αρνητικό «γονίδιο».
Δέκα βλάκες συνεργάζονται πιο εύκολα από δέκα έξυπνους. Επιπλέον, κανείς μας δεν ξεφεύγει από τα δίχτυα της βλακείας.
Ας το παραδεχτούμε: σε κάποιους τομείς της ζωής, από το βίδωμα μιας βίδας ή την αλλαγή μιας ρόδας καθ’ οδόν έως τη λύση μιας εξίσωσης ή τη διατήρηση μιας ερωτικής σχέσης, είμαστε μόνο κατά φαντασίαν ευφυείς. Αλλά, συνολικά, δεν τα έχουμε καταφέρει ως τώρα και τόσο άσχημα...
