Πληροφορίες που αν συγκριθούν μεταξύ τους δείχνουν ταύτιση των εργαστηριακών αποτελεσμάτων των κρανίων του Παράκας με τις εργαστηριακές αναλύσεις από το «Παιδί των Άστων» ή όπως είναι πιο γνωστό, «Starchild», και δείχνοντας επίσης μια χρονική συνέχεια του φαινομένου και όχι ένα τυχαίο γεγονός ή αν θέλετε μια «ανωμαλία». Αν ισχύει λοιπόν αυτή η ταύτιση (και τα στοιχεία δείχνουν ότι ισχύει) τότε δίνει εν μέρει δίκιο στους υποστηρικτές της «Παρεμβατικής» θεωρίας της προέλευσης, η οποία έρχεται σε αντίθεση με Δαρβινισμό, Δημιουργία και Ευφυή Σχεδιασμό.
Τα ευρήματα από τις εργαστηριακές αναλύσεις του DNA των «Eπιμήκων Kρανίων» καθώς και του «Starchild» αναφέρουν ότι είναι εξαιρετική παραλλαγή των κανόνων της ανθρώπινης γενετικής. Αυτό που απομένει είναι να καθοριστεί αν αυτό σημαίνει ότι είναι «ξένη προς την κανονική ανθρώπινη γενετική εντός του πλαισίου που υπόκεινται επί του παρόντος κατανοητό», ή δεν είναι σίγουρα από το πλανήτη Γη, δηλαδή ένας εξωγήινος ή κάτι ενδιάμεσο (υβρίδιο ανθρώπου – εξωγήινου). Επειδή αυτά που αναφέρουμε πιθανόν να μοιάζουν παράξενα ή άγνωστα σε μεγάλη μερίδα του κόσμου ίσως είναι καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τα επιμήκη κρανία του Παράκας
Ένα από τα αινίγματα του παρελθόντος που έχουν να λύσουν οι ερευνητές, είναι τα λεγόμενα «επιμήκη κρανία του Παράκας». Ανακαλύφθηκαν περισσότερα από 300 το 1928 από τον Περουβιανό αρχαιολόγο, Τζούλιο Τέγιο, και χρονολογούνται στο 2.000π.Χ. δηλαδή 3.000 χρόνια πριν. Εντυπωσιακό με αυτά το κρανία είναι ότι τα συναντάμε σε εγχάραχτες ή ζωγραφικές αναπαραστάσεις που χρονολογούνται ακόμα και σε περιόδους 70.000.000 ετών(!) καταρρίπτοντας κάθε γνωστή ανθρωπολογική θεωρία (τόσο τουλάχιστον χρονολογεί η σύγχρονη επιστήμη τις λεγόμενες «πέτρες της Ica» - από την ομώνυμη περιοχή στο Περού - πάνω στις οποίες έχουν βρεθεί κάποιες από αυτές τις απεικονίσεις). Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η παγκοσμιότητά τους, καθώς επιμήκη κρανία έχουν βρεθεί στην κεντρική Ασία, τον Καύκασο, τη Νορβηγία, τη Γαλλία αλλά και στην κεντρική και νότια Αμερική!
Από το τοπικό Μουσείο Ικα. Δύο κρανία ενηλίκων και ένα παιδιού 5-7 ετών με μικρότερο πρόσωπο από τους ενήλικες και με κόκκινα ίσια κοντά μαλλιά.
Μια σειρά κρανίων εξετάστηκαν από τον ανεξάρτητο ερευνητή Brian Foerster και ο οποίος πέτυχε πριν από λίγα χρόνια να γίνει ανάλυση DNA σε δείγματα από πέντε από αυτά που στεγάζονται στο Ιστορικό Μουσείο του Παράκας, και να γνωστοποιήση πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα.
Σύμφωνα με όσα ο ίδιος είχε αρχικώς αποκαλύψει, τα κρανία αυτά παρουσιάζουν διαφορές με τα δικά μας ως προς το ότι δεν έχουν τις γνωστές τρεις κρανιακές πλάκες που έχουμε εμείς αλλά δύο.Υπάρχουν δε και μερικά με τέσσερις πλάκες .
Τα σημεία επαφής των πλακών δεν φαίνεται να έχουν υποστεί ουδεμία αλλοίωση ή στρέβλωση και ταιριάζουν φυσιολογικά μεταξύ τους στα σημεία επαφής. Υπάρχουν επίσης διαφορές στην γνάθο και λείπουν οι γομφίοι ή και οι κυνόδοντες λόγω γενετικής διαφοράς και όχι από ατύχημα, διότι λείπουν οι αντίστοιχες υποδοχές στα ούλα.
Νέο φώς στην υπόθεση έφερε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε, με την χρήση του γενετικού υλικού όπως αναφέραμε νωρίτερα από γενετιστές στο Τέξας, οι οποίοι δεν είχαν πληροφορίες για την προέλευση του γενετικού υλικού που ανέλυαν, και τα αποτελέσματα της ανάλυσης DNA, εξέπληξαν τους ίδιους αλλά και τους αρχαιολόγους. Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα των κρανίων περιείχε πρωτοφανείς μεταλλάξεις, που δεν παρατηρούνται κανονικά, στους ανθρώπους, στα πρωτεύοντα θηλαστικά αλλά και σε οποιοδήποτε γνωστό ζώο μέχρι στιγμής.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτές οι διαφοροποιήσεις υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός άγνωστου είδους ανθρώπου, που απέχει κατά πολύ από τους πρόγονους του σύγχρονου ανθρώπου.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό στοιχείο είναι ότι ο κρανιακός όγκος από τα κρανία του Παράκας είναι μέχρι 25% μεγαλύτερος και 60% βαρύτερος απ’ότι τα συμβατικά ανθρώπινα κρανία, που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν σκοπίμως παραμορφωθεί! Αυτό το αναφέρουμε γιατί οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα επιμήκη κρανία είναι προϊόν κάποιου περίεργου εθίμου, κατά το οποίο το κεφάλι των εμβρύων «δένονταν» με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάπτυξή του να οδηγήσει στη δημιουργία μιας κωνοειδούς κορυφής. Το γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά των κρανίων αυτών δεν είναι αποτέλεσμα κρανιακής παραμόρφωσης σημαίνει ότι η αιτία της επιμήκυνσης είναι ένα μυστήριο.
Starchild: Το παιδί των άστρων
Αναλυτικά, όλα τα εντυπωσιακά αποτελέσματα των εργαστηριακών αναλύσεων που αφορούν το Starchild, και είναι σελίδες ολόκληρες, θα τα βρείτε στο παρακάτω σύνδεσμο: Starchild: Υβρίδια εξωγήινων - ανθρώπων. Αποδείξεις υπάρχουν
Μια μικρή «γεύση» όμως σας δίνουμε και εδώ. Το Starchild (το κρανίο και ο υπόλοιπος σκελετός) ανακαλυφθηκαν το 1930 στην περιοχή Copper Canyon στο Μεξικό, από μια έφηβη αμερικανίδα, μεξικανικής καταγωγής και κείτονταν εκεί για 900 περίπου χρόνια. Το 1999 το κρανίο του Starchild θα φτάσει στα χέρια του Lloyd Pye (συγγραφέας, ερευνητής και λέκτορας στον τομέα της εναλλακτικής γνώσης), που θα σχηματίσει το Starchild Project, μια άτυπη οργάνωση, με σκοπό ανεξάρτητη επιστήμονες να πραγματοποιήσουν διάφορα τεστ στο κρανίο Starchild σε πολλαπλά εργαστήρια και εμπειρογνώμονες σε Αμερική, Καναδά, Αγγλία.
Τα αποτελέσματα που αποκαλύφθηκαν από την ερευνητική
ομάδα απέκλεισε όλες τις γνωστές φυσικές παραμορφώσεις, και παρουσίασε
στην επιστημονική κοινότητα μια γενετική που δεν είχε ξαναδεί πάνω στην
Γη. Για αρχή ο όγκος του εγκεφάλου εμφάνιζε μια εκπληκτική διαφορά 200
κυβικών εκατοστών (cc). Ο μέσος όγκος για ένα ανθρώπινο εγκέφαλο είναι
1400 κυβικά εκατοστά.
Ο όγκος του ανθρώπινου κρανίου είναι 1200cc, τυπικός για
ένα μικρό άνθρωπο. Σε αντίθεση ο όγκος του Starchild είναι 1600cc που
είναι 200cc πάνω από το μέσο όγκο του ενήλικα ανθρώπου. Ακόμη και
λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετική ρηχότητα που είχαν οι κόγχες των
ματιών, τα ελλείποντα μετωπικά ιγμόρεια, και την διόγκωση των
βρεγματικών οστών, δεν μπορούσε να εξηγηθεί η διαφορά κατά 1/3 παραπάνω
από τον φυσιολογικό όγκο του εγκεφάλου του ανθρώπου.
Το 2003 τα εργαστήρια ανάκτησης αρχαίου DNA, Trace
Genetics στην Καλιφόρνια αναλαμβάνουν το έργο της κοπής ενός μικρού
κομματιού. Η βιοχημική σύσταση του οστού έδειξε ότι ο φώσφορος είναι
χαμηλός ενώ ο άνθρακας και το οξυγόνο ανεβασμένα (στα ανθρώπινα οστά
ισχύει το αντίθετο),που υποδηλώνει ότι η βιοχημική του σύσταση μοιάζει
περισσότερο με το σμάλτο των δοντιών παρά φυσιολογικό οστό.
Επίσης όλα τα παραδείγματα της εκ γενετής δυσμορφίας
παρουσιάζουν κάποιο βαθμό πρόωρης σφράγισης των κρανιακών ραφών. Όπως
έδειξε σάρωση CT (αξονική τομογραφία), δεν ισχύει το ίδιο για το
Starchild. Αυτό καθιστά εξαιρετικά απίθανο αν όχι πρακτικώς αδύνατο το
κρανίο του Starchild να είναι αποτέλεσμα παραμόρφωσης. Φαίνεται να έχει
μεγαλώσει και να έχει πάρει το σχήμα του φυσικά. Το 2011 οι γενετιστές
που εργάζονταν στο κρανίο Starchild ανακάλυψαν ότι το μιτοχονδριακό
mtDNA (το τμήμα του DNA που πέρασε μέσω της μητέρας), ήταν ριζικά
διαφορετικό από το ανθρώπινο DNA. Ο μέγιστος αριθμός μεταλλάξεων του
μιτοχονδριακού mtDNA όλων των ανθρώπων είναι 120. Το κρανίο Starchild
είχε μεταλλάξεις μεταξύ 800 - 1000. Το μιτοχονδριακό mtDNA δεν ήταν
ανθρώπινο!
Με χρήση των πλέον αποτελεσματικών τεχνικών που μπορεί να
χρησιμοποιήσει η επιστήμη για να λύση οποιοδήποτε πρόβλημα της γενετικής
κληρονομιάς, τεχνικές που χρησιμοποιούνται με αμετάκλητο τρόπο σε
δικαστικές υποθέσεις από δικαστήρια σε ολόκληρο τον κόσμο, το Starchild
αποδεικνύετε ότι δεν ανήκει ούτε κατά προσέγγιση στο ανθρώπινο είδος ή
στους προανθρωπίδες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι οριστικό. (©Ερ.Ε.Ν.Ζω)
Γράφει ο Νίκος Αποστολόπουλος Ιδρυτής Ερ.Ε.Ν.Ζω
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πηγή
