Πολύ γέλιο: Σχόλια Καρατζαφέρη για τους αντιπάλους της Χρυσής Αυγής στον Δήμο Αθηναίων - ΒΙΝΤΕΟ

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Νομισματικό σύστημα: η μεγάλη απάτη!!!

Όλοι χρησιμοποιούμε σήμερα χρήματα για να κάνουμε τις συναλλαγές μας. Αναρωτήθηκε το πως “λειτουργεί” o ο θεσμός αυτός και τον μηχανισμό του;
για να δούμε μερικά βασικά πράγματα:
θα προσπαθήσω χονδρικά να σας ενημερώσω το πως ξεκίνησε η νεότερη μορφή χρήματος, τα χαρτονομίσματα.
Κάποτε ένας goldsmith (πρώιμη μορφή Τραπεζίτη) έφτιαξε για την φύλαξη του χρυσού του, ένα απροσπέλαστο
σε τυχόν κλέφτες δωμάτιο μέσα στο σπίτι του. Οι γείτονες κάποια στιγμή τον προσέγγισαν και του είπαν να φυλάξει αν θέλει στο ασφαλές αυτό μέρος και τον δικό τους χρυσό με ένα μικρό ενοίκιο. Αυτός δέχθηκε ένεκα του κέρδους. το πράγμα έγινε γνωστό και ήρθε πολύς κόσμος να φυλάξει τον χρυσό του εκεί. ο κάθε καταθέτης έπαιρνε ένα χαρτί το οποίο ανέγραφε το βάρος του χρυσού που κατέθετε, ως απόδειξη της κατάθεσης.
Ο goldsmith παρατήρησε ότι ο κόσμος δεν ερχόταν να πάρει τον χρυσό, παρά μόνο ελάχιστοι, πράγμα που του προξένησε το ενδιαφέρον και κατέβηκε στην αγορά να δει και να ανακαλύψει το γιατί.

Στην αγορά λοιπόν είδε ότι ο κόσμος που είχε έρθει σε αυτόν να τους φυλάξει τον χρυσό, αντί να κάνει τον κόπο να έρθει να πάρει χρυσό και να κάνει τις καθημερινές τους συναλλαγές, συναλλασσόταν με τις αποδείξεις του χρυσού και όχι με τον ίδιο τον χρυσό! έτσι οι αποδείξεις μεταλλάχτηκαν στα γνωστά χαρτονομίσματα που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.
ΌΜΩΣ η στατιστική παρατήρηση αυτή, του ότι ο κόσμος δηλαδή σπάνια ερχόταν να κάνει ανάληψη χρυσού, και του ότι συναλλάσσονταν με τις αποδείξεις, έδωσε μια ιδέα στον goldsmith να εξαπατήσει τον κόσμο. Τι έκανε λοιπόν; δάνειζε όχι μόνο τον δικό του χρυσό αλλά και τον χρυσό των άλλων χωρίς φυσικά να τους δίνει μερίδιο από τα κέρδη αφού απέκρυπτε φυσικά το γεγονός ένεκα του κέρδους και ο κόσμος δεν είχε την δυνατότητα να το γνωρίζει.
Περνώντας ο καιρός όμως, ο goldsmith ήθελε ακόμα περισσότερα κέρδη, έτσι σκέφτηκε να κάνει και το εξής: εφόσον στατιστικά ο κόσμος σπάνια ερχόταν να κάνει ανάληψη τον χρυσό του, να κόψει περισσότερες αποδείξεις από τον χρυσό που είχε στην αποθήκη του. Όπως και στην προηγούμενη κατάσταση κανείς δεν θα το υποπτευόταν αυτόν τον μηχανισμό διότι ο goldsmith γνώριζε καλά την νοοτροπία του κόσμου. Αν πάλι κάποιοι αντιλαμβάνονταν την απάτη θα ήταν τόσοι λίγοι που και αν έρχονταν να κάνουν ανάληψη τον χρυσό τους βάσει των αποδείξεων που είχαν θα ήταν εφικτό. Πως θα κατέρρεε το σύστημα; ΑΝ όλοι μαζί οι πολίτες πήγαιναν με τις αποδείξεις (τραπεζογραμμάτεια-χαρτονομίσματα) να πάρουν τον χρυσό τους, διότι τα χαρτονομίσματα που είχε κυκλοφορήσει στην αγορά δεν είχαν αντίκρυσμα στον χρυσό της αποθήκης τους, ήταν εντελώς πλαστά!
το 1913 στις ΗΠΑ μαζεύτηκαν οι Περιούσιοι Τραπεζίτες και όρισαν ένα νέο σύστημα δημιουργίας χρήματος “out of nothing” το οποίο το ονόμασαν Fractal reserve system (Σύστημα Κλασματικού αποθεματικού). Στόχος ήταν η δημιουργία του χρήματος η οποία δεν θα είχε αντίκρισμα ούτε σε χρυσό ούτε σε τίποτα άλλο παρά μόνο “out of nothing” με σκοπό φυσικά το απεριόριστο κέρδος. Έτσι λοιπόν συνέθεσαν ένα έγγραφο γνωστό ως Modern Money Mechanics (για να κατεβάσετε το .pdf κάντε κλικ ΕΔΩ) στο οποίο όριζαν τον μηχανισμό δανεισμού με βάση το 9:1
Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; θα δώσουμε ένα παράδειγμα:
ο κύριος Τάδε θέλει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο αξίας 9.000 ευρώ. Πήγε λοιπόν στην Τράπεζα και ζήτησε το ποσόν αυτό. Όλοι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα 9.000 που ενέκρινε η τράπεζα στον κύριο Τάδε τα έβγαλε από το θησαυροφυλάκιο της εκεί που έχει τις καταθέσεις των πελατών της. Λάθος! δεν έδωσε τα 9.000 από τις καταθέσεις των άλλων! βάσει του Modern Money Mechanics και του 9:1 η εν λόγω Τράπεζα, θα κάνει κατάθεση 1000 στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και θα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ τα υπόλοιπα 8.000 “out of nothing” ΑΠΛΑ ΜΟΛΙΣ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ!!! ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΕΡΑΣ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ DIGITALY ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ!!!
Ο κύριος Τάδε λοιπόν θα πάρει την επιταγή του και θα πάει να την δώσει στο μαγαζί που πουλάει το αυτοκίνητο. Ο μαγαζάτορας με την σειρά του θα πάει και θα το κάνει κατάθεση την επιταγή σε κάποια Τράπεζα. Η Τράπεζα αυτή βλέπει το ποσόν και βάσει του 9:1 θα βάλει τα 900 κατάθεση στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και θα μπορέσει να διαθέσει σε κάποιο νέο δάνειο τα υπόλοιπα 8.100.
από το αρχικό ποσό τελικά με τον κύκλο νέων δανείων θα “δημιουργηθούν” 90.000 τις οποίες θα καρπωθεί η Τράπεζα.
Με άλλα λόγια ο “δημοκρατικός” νόμος νομιμοποιεί τις Τράπεζες να δημιουργούν χρήμα από το ΤΙΠΟΤΑ αλλά δεν νομιμοποιεί τους πολίτες να κάνουν το ίδιο… και όχι μόνον αυτό, αλλά οι αδέκαστοι Δικαστικοί αν δεν ξεπληρώσεις κάποιο δάνειο που σου έχει δώσει η Τράπεζα προχωρούν και σε κατασχέσεις των αντικειμένων που έχεις βάλει ως εγγύηση…
για να γίνουμε περισσότερο κατανοητοί, μεταξύ της Τράπεζας και του Δανειζόμενου το μόνο πραγματικό και υπαρκτό μέσω συναλλαγής είναι το σπίτι ή ότι άλλο βάλει ως εγγύηση ο δανειολήπτης.
Το μέγεθος της απάτης δεν σταματάει εδώ, το ποσόν που λαμβάνει ο δανειολήπτης π.χ. 10.000 που μόλις δημιούργησε η Τράπεζα βάσει του Δημοκρατικότατου νόμου, έχει και μια ακόμα παράμετρο… τον ΤΟΚΟ!!!
η καλή ερώτηση είναι η εξής: η τράπεζα έχει από τον νόμο την δικαιοδοσία να δημιουργήσει χρήμα “out of nothing”, δημιουργεί λοιπόν 10.000 και ζητάει τόκο ας πούμε 20%, οπότε ο δανειολήπτης δηλαδή πρέπει να επιστρέψει 12.000. Όλα καλά και φυσιολογικά μας φαίνονται…μόνο που εδώ υπάρχει ένα κενό… που θα βρει ο δανειολήπτης τα παραπανίσια 2.000 (μέσω των τόκων) που θέλει η τράπεζα εφόσον η τράπεζα δεν τα έχει δημιουργήσει και ο δανειολήπτης δεν έχει την δικαιοδοσία από τον νόμο να ζωγραφίσει και αυτός με την σειρά του χαρτάκια τα οποία θα τα ονομάζει χρήματα και θα τους ορίσει αξία 2.000;
Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να τα “κλέψει” από κάποιον άλλον… αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η αγορά αποτελείται από 10 άτομα, τα οποία έχουν από 10 δρχ έκαστος και πρέπει να επιστρέψουν 12 δρχ στην Τράπεζα, εφόσον η τράπεζα συνολικά δημιούργησε 100 δρχ πως θα μπορέσουν τα άτομα να ξεχρεώσουν την Τράπεζα; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: δεν θα μπορέσουν όλοι… ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ λοιπόν τα 2 από τα 10 άτομα θα χρεοκοπήσουν!!!
Επάνω στο θέμα αυτό έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που συνέβη στην Αμερική το 1968 γνωστή ως “the credit river case”:
Ο jerome Daly το 1968 δικηγόρος στο επάγγελμα είχε πάρει ένα δάνειο από μια τράπεζα, δεν μπόρεσε να αποπληρώσει το δάνειο αυτό, και η τράπεζα πήγε να του κατασχέσει το σπίτι. Αυτός στο δικαστήριο υποστήριξε ότι η συμφωνία είναι άκυρη διότι βάσει του fractal reserve (κλασματικό αποθεματικό) τα χρήματα δημιουργούνται από το τίποτα, οπότε η τράπεζα του έδωσε ΤΙΠΟΤΑ οπότε πως είναι δυνατόν να έχει αξιώσεις στο ΚΑΤΙ που ήταν το σπίτι του. Ο πρόεδρος των Τραπεζιτών J.P. Morgan δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί στο δικαστήριο την ισχύ του Fractal Reserve που αναφέρεται στο Modern Money Mechanics, οπότε ο Jerome Daly κέρδισε την δίκη.

Κάντε κλικ ΕΔΩ για να ανοίξει η απόφαση του δικαστηρίου σε μορφή .pdf
στοιχεία για την υπόθεση μπορείτε να βρείτε στα παρακάτω λινκς:
http://www.lawlibrary.state.mn.us/creditriver.html
http://www.lawlibrary.state.mn.us/CreditRiver/CreditRiver.html



 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ : Τρανσγλουταμινάση: Η «κόλλα κρέατος» που μετατρέπει τα σκουπίδια σε φιλέτο [Βίντεο]

Το θέμα διερεύνησε πριν λίγο καιρό και το κανάλι ABC στο ρεπορτάζ που ακολουθεί με αντίστοιχα συμπεράσματα.
Κατά καιρούς αποκαλύπτονται από τα μέσα μαζική ενημέρωσης, «έξυπνες» τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία τροφίμων για να «βελτιώσει» τα περιθώρια κέρδους της, συχνά εις βάρος της ποιότητας των τελικών προϊόντων.
Ανακάλυψα ένα ενδιαφέρον βίντεο, απόσπασμα από τηλεοπτικό ρεπορτάζ αμερικανικού τηλεοπτικού σταθμού, που περιγράφει μια διαδεδομένη τεχνική επεξεργασίας κρεάτων, κατά την οποία, «ρετάλια» κρεάτων ενώνονται μεταξύ τους, για να πωληθούν σαν πολύ ακριβότερα μέρη του ζώου, όπως για παράδειγμα σαν μοσχαρίσια φιλέτα.
H τρανσγλουταμινάση είναι ένα ένζυμο που στους τεχνολόγους τροφίμων είναι γνωστή σαν «κόλλα κρέατος» και παράγεται από την καλλιέργεια βακτηριδίων ή από το αίμα αγελάδων και χοίρων. Όπως θα δείτε και στο βίντεο, είναι εύκολο -με την χρήση του ενζύμου- υπολείμματα κρεάτων να μετατραπούν σε ενιαία μάζα κρέατος.


Οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ακριβά φιλέτα από μοσχαρίσιο, χοιρινό κρέας ενώ φαίνεται ότι πολλά φιλέτα κοτόπουλου αρνιού ή παρασκευάσματα θαλασσινών και ψαριών, έχουν «κατασκευαστεί» με την βοήθεια παρόμοιων ουσιών.







Η χρήση αυτών των πρώτων υλών έχει δύο συνέπειες.
Κατ αρχήν δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ επαγγελματιών, που πουλούν ωμά ή μαγειρεμένα, τέτοιου είδους κρέατα, χωρίς να διευκρινίζουν ότι περιέχεται η συγκεκριμένη ουσία στις πρώτες ύλες τους.
Ο καταναλωτής συγκρίνει τις τιμές θεωρώντας ότι αντιπροσωπεύουν την ίδια ποιότητα, και συνήθως αγοράζει το φθηνότερο κρέας, τιμωρώντας τον τίμιο επαγγελματία.
Αν ο κρεοπώλης μας είχε ενημερώσει ότι η κόλλα είναι παράγωγο του αίματος των ζώων, μάλλον θα αποφεύγαμε να την καταναλώσουμε συνειδητά, πόσο μάλλον όταν ουσιαστικά «μεταμφιέζει» το κρέας σε κάτι που δεν είναι.
Δυστυχώς η νομοθεσία δεν είναι τόσο αυστηρή ώστε να υποχρεώνεται το σούπερ μάρκετ ή το εστιατόριο να πληροφορεί τον καταναλωτή για τις ξένες ουσίες που χρησιμοποιούνται, με αποτέλεσμα εύκολα να παρασυρόμαστε από ασυνείδητους «επαγγελματίες» και να αγοράζουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες πιστεύοντας ότι πετύχαμε καλή τιμή.
Το δεύτερο πρόβλημα που πιθανότατα δημιουργείται έχει σχέση με την υγεία μας. Είναι προφανές ότι η τρανσγλουταμινάση δεν βελτιώνει την διατροφική αξία του κρέατος και πιθανότατα μακροπρόθεσμα να αποδειχθεί ότι έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στον οργανισμό μας.
Δεν γνωρίζω επίσημα στοιχεία, είμαι σίγουρος όμως ότι τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα που θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να μάθουμε την επίδρασή της στον οργανισμό μας και ίσως τότε να είναι αργά, αφού θα έχουμε καταναλώσει τεράστιες ποσότητες από την περιβόητη «κόλλα κρέατος».
Αυτό που γνωρίζουμε από επίσημα χείλη είναι ότι τα κρέατα που δημιουργούνται με τέτοιες τεχνικές, πρέπει να μαγειρευτούν με συγκεκριμένο τρόπο αλλιώς κινδυνεύουμε από μικρόβια που μπορούν να στοιχίσουν ακόμη και την ζωή μας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το e-coli και η σαλμονέλα, δεν σκοτώνονται όταν τα «συγκολλημένα» φιλέτα καταναλωθούν ελαφρώς ψημένα, κάτι που συνηθίζεται από τους καλοφαγάδες. Αν λοιπόν άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα, παιδιά, ηλικιωμένοι ή έγκυες νοσήσουν από τα παραπάνω, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την υγεία τους.
Μέχρι λοιπόν η νομοθεσία να αλλάξει και να γνωρίζουμε τι πραγματικά τρώμε, καλό θα ήταν να μην εμπιστευόμαστε τις προκλητικές προσφορές ή τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές στα τρόφιμα, γιατί ίσως κρύβουν παγίδες για την υγεία μας και βέβαια αν δεν είμαστε σίγουροι ότι το φιλέτο δεν είναι «Φρανκενστάιν» καλό είναι να το προτιμούμε καλοψημένο.



Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΤΑ ΜΜΕ ΩΦΕΙΛΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΩΣ ΣΥΝΘΗΜΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ….!!

Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2014 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελληνικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι.

 ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΕΧΟΥΝ BARCODE ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ 520 !!!  Κοινοποιήστε το!!!






Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΑSA ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΡΟΜΠΟΤΟΕΙΔΕΣ ΟΧΗΜΑ ΠΟΥ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΝ ΑΡΗ... -ΦΩΤΟ-

Μυστηριώδες αντικείμενο έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του δίπλα στο μη επανδρωμένο ρομποτοειδές όχημα «Opportunity» που διεξάγει έρευνες στα εδάφη του πλανήτη Άρη.

Όπως ανακοίνωσε η NASA το βράδυ της Πέμπτης κατά τη διάρκεια της επετείου των 10 χρόνων της αποστολής στον «κόκκινο πλανήτη», το ασυνήθιστο εύρημα μοιάζει με...
θραύσμα βράχου σε σχήμα «ντόνατ», έχει μαλακή επιφάνεια, λευκό χρώμα με μία σκούρα κόκκινη κηλίδα χαμηλά και έχει προβληματίσει τους επιστήμονες, οι οποίοι το μελετούν ενδελεχώς.




Επίσης, περιέχει υψηλά επίπεδα θείου, καθώς και δύο φορές περισσότερο μαγγάνιο από οτιδήποτε άλλο έχει αναλυθεί μέχρι σήμερα στην επιφάνεια του πλανήτη.

Το «Opportunity» προσεδαφίστηκε στον Άρη το 2004 με σκοπό τρίμηνης διεξαγωγής ερευνών, τελικά όμως κατέληξε να μείνει εκεί επί μία δεκαετία.

Ακολουθεί η επίμαχη εικόνα, όπως δημοσιεύτηκε από το Discovery News:

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Η ημέρα, που ο Φορντ απογείωσε τον καπιταλισμό

 
14 Ιανουαρίου του 1914. Ο Χένρι Φορντ ανακοινώνει καινοτομίες στη γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων της εταιρείας του. Ένα αυτοκίνητο χρειάζεται τώρα 93 λεπτά για να κατασκευασθεί από 12 ώρες προηγουμένως. 100 χρόνια μετά, ο καπιταλισμός είναι ακόμα κυρίαρχος και η βαριά βιομηχανία χρωστάει πολλά στον "φορντισμό".

"Ο άνθρωπος που έβαλε τον κόσμο πάνω σε ρόδες". "Ο κατακτητής από τις ΗΠΑ", ή ο "celebrity βιομήχανος".

Ο Χένρι Φορντ είναι ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομα του με την βιομηχανία αυτοκινήτων που άφησε και αφήνει το στίγμα της στην παγκόσμια αγορά αλλά και με την αυτοματοποίηση της παραγωγής. Μετά την καθιέρωση των ιδεών του στη βαριά βιομηχανία, τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Ούτε για τη βιομηχανία, ούτε για τα συνδικάτα και τα εργασιακά δικαιώματα.
Ο ιδρυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας "Ford Motor Company" θεωρείται και ο πατέρας της γραμμής συναρμολόγησης που χρησιμοποιείται στην μαζική παραγωγή.
Μιλάμε κοινώς για τον άνθρωπο που εισήγαγε "ορθολογικούς" τρόπους παραγωγής, όπως έλεγε, με τους οποίους πέτυχε χαμηλές τιμές με σταθερή ποιότητα των τελικών προϊόντων και χωρίς αυξηµένες αποδοχές των εργαζομένων.
Αυτές οι μέθοδοι παραγωγής που ονομάστηκαν ιδίως από µαρξιστές µελετητές, "φορντισµός", διαδόθηκαν κυρίως µετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και αποτέλεσαν τον τυπικό τρόπο παραγωγής για µια ολόκληρη εποχή.
Μέσα από τις μεθόδους που εφάρμοσε, κατάφερε μέσα σε 18 μήνες να μειώσει τον χρόνο συναρμολόγησης/κατασκευής ενός Model T από 12μιση ώρες σε κάτι παραπάνω 90 λεπτά θέτοντας νέα δεδομένα στην αυτοκινητοβιομηχανία. Το περίφημο Model T, είχε μπει άλλωστε στη παραγωγή από την 1η Οκτωβρίου του 1908. Είναι το πρώτο Ι.Χ. προσιτό και στους μη προνομιούχους.
Το 1914 η Φορντ πουλάει 250.000 αυτοκίνητα. Το 1916 τα διπλάσια. Το 1918 τα μισά αυτοκίνητα στην Αμερική είναι Ford Τ. Στην αυτοβιογραφία του αναφέρεται στην εποχή εκείνη με την περίφημη φράση: “Κάθε πελάτης μπορεί να διαλέξει το χρώμα του αυτοκίνητου που θα πάρει, αρκεί να είναι μαύρο”. Το μαύρο ήταν πιο ανθεκτικό στο χρόνο.
Οι υπόλοιποι κατασκευαστές τον χαρακτηρίζουν προδότη. Όταν σταματήσουν να τον κατηγορούν θα αρχίσουν να τον μιμούνται. Κι όταν οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα μπουν στη μαζική παραγωγή θα ακολουθήσουν και όλες οι υπόλοιπες.
Henry Ford
Ποια ήταν όμως τα βασικά χαρακτηριστικά του φορντισμού;
Ο Φορντισμός σαν όρος, χρησιμοποιήθηκε από τον A. Gramsci (1988) τη δεκαετία του 1930 για να περιγράψει την ορθολογικοποίηση της παραγωγής που ακολούθησε την κρίση του 1929 στην Αμερική.
Ο John Allen στο βιβλίο του "H Νεωτερικότητα Σήµερα", (εκδόσεις Σαββάλας) εξηγεί τα κύρια χαρακτηριστικά του:
Βασικά χαρακτηριστικά του φορντισµού είναι οι µεγάλες αγορές, η επεξεργασία των πρώτων υλών, η συνεχής µαζική παραγωγή των προϊόντων σε µεγάλη κλίµακα σε συνδυασµό µε τη µαζική κατανάλωση, η χρήση µηχανηµάτων για την κατασκευή τυποποιηµένων προϊόντων, η διαίρεση της παραγωγής σε πολλά προκαθορισµένα µέρη (καταµερισµός εργασίας σε ηµιειδικευµένους, διαίρεση χειρωνακτικής και πνευµατικής εργασίας) και σε προκαθορισµένο ρυθµό, η επιδίωξη µείωσης του κόστους των εργατών και της παραγωγής, η ύπαρξη ενός θεσµικού δικτύου οικονοµικών ρυθµίσεων και κανονισµών µε άµεσο στόχο την επίτευξη ισορροπίας ανάµεσα στη µαζική παραγωγή και την κατανάλωση.
Ο φορντισµός απαιτεί µεγάλες αγορές προκειµένου να καταναλωθούν οι µεγάλες ποσότητες των τυποποιηµένων προϊόντων, γεγονός που θα επιφέρει την γρήγορη απόσβεση του κόστους. Η δηµιουργία αυτών των αγορών είχε σαν αποτέλεσµα την ανάπτυξη ενός θεσµικού µηχανισµού για τον έλεγχο των αγορών, µέσω εθνικών και υπερεθνικών ρυθµίσεων, διαπραγµατεύσεων µε τα σωµατεία κλπ. που στοχεύουν στο συντονισµό ανάµεσα στη µαζική παραγωγή και την κατανάλωση.

Οι τρεις καινοτομίες του Φορντ
ο Φορντ βασίστηκε στη θεωρία του Τέυλορ για την ορθολογική οργάνωση και τη μηχανοποίηση της παραγωγής που έγινε γνωστή ως "επιστημονική διοίκηση της επιχείρησης" ή "τεϋλορισμός".
Όπως γράφει ο Κώστας Γαλανόπουλος σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό "Intellectum", o Φορντ, οικειοποιούμενος ορισμένες από τις αρχές της, θέλησε να προσεγγίσει και να εξυπηρετήσει κάτι που δεν είχε ξανακουστεί έως τότε, τη μαζική παραγωγή. Τρεις ήταν οι κύριες καινοτομίες του Φορντ:
Πρώτον εκλογίκευσε τις αρχές της εργασίας, αναλύοντας τις δουλειές που απαιτούσαν τεχνικές "χρόνου και κίνησης". Οι τεχνικές αυτές βοηθούσαν στο να επιλεγεί "ο ένας και μοναδικός βέλτιστος τρόπος" εκτέλεσης κάθε εργασίας, ενώ η τελευταία χωριζόταν σε πολλές απλές και επαναλαμβανόμενες μερικότερες εργασίες που έπρεπε να γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, προκειμένου να είναι αποδοτικές.
Μπορούσαν να γίνουν όχι μόνο από ειδικευμένους τεχνίτες, αλλά κι από ημιειδικευμένους ή ανειδίκευτους εργάτες/συναρμολογητές, οι οποίοι εκτελούσαν μόνο χαμηλού επιπέδου καθήκοντα μπροστά από μια απλή μηχανή. Αυτές οι απλές μηχανές αποτέλεσαν τη δεύτερη καινοτομία του Φορντ και ονομάστηκαν "farmer machines", επειδή με μια πολύ απλή εκπαίδευση ήταν εύκολο να τις χρησιμοποιήσει ακόμη και ένα εντελώς ανειδίκευτο αγροτόπαιδο.
Η πιο σπουδαία καινοτομία, όμως, του Φορντ ήταν η εισαγωγή της γραμμής παραγωγής, ενός ιμάντα δηλαδή, που δούλευε ασταμάτητα μπροστά από τους εργάτες και μετέφερε το ημιτελές προϊόν από τον έναν εργάτη στον άλλον. Αυτός έδωσε τη δυνατότητα στον Φορντ, όχι μόνο να ελέγξει την παραγωγή, αλλά και να αυξήσει την ταχύτητα της γραμμής παραγωγής, η οποία συνήθως συνοδευόταν από μια υψηλού επιπέδου τυποποίηση των προϊόντων.
Η εισαγωγή της γραμμής παραγωγής ήταν τόσο σημαντική και επηρέασε τόσο πολύ την ανθρώπινη ζωή μέχρι σήμερα, ώστε ο σημερινός τομέας των υπηρεσιών να θεωρείται μετεξέλιξή της.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της επίδρασής της σημειώνεται αυτό των σούπερ-μάρκετ:
"Τα προϊόντα που έχει αγοράσει ο πελάτης ακολουθούν την πορεία τού ιμάντα και ο γραμμικός τους κώδικας (bar code) "σαρώνεται" με ειδικό μηχάνημα από έναν χειριστή που εκτελεί μια μονότονη σειρά επαναλαμβανόμενων δράσεων".

Το "Five Dollar Day". Και εγένετο, ημερομίσθιο και 8ωρο
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι στο φορντιστικό σύστημα παραγωγής ολοκληρωτικά υπεύθυνη για κάθε απλή εργασία είναι η διοίκηση της επιχείρησης.
Ο Φορντ, όμως, πήγε ακόμη παραπέρα, εισάγοντας και μια νέα μέθοδο ελέγχου της εργασίας, που ονομάστηκε "Five Dollar Day" ("Ημερομίσθιο των πέντε δολαρίων") και σήμανε μια νέα εποχή για την εργασιακή οργάνωση της επιχείρησης.
Το "Five Dollar Day" ήταν ένα πακέτο ημερήσιας αποζημίωσης που δεν δινόταν στον καθένα. Οι εργάτες που δικαιούνταν τα πέντε δολάρια έπρεπε να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις:
έξι μήνες συνεχούς απασχόλησης, ηλικία άνω των 21 ετών, ικανοποιητικές προσωπικές συνήθειες στο σπίτι και στη δουλειά (εντιμότητα και σύνεση) και καθόλου κατανάλωση αλκοόλ και καπνού. Όλα αυτά τα κριτήρια είχαν διερευνηθεί στο νεοϊδρυθέν "Κοινωνιολογικό Τμήμα" της επιχείρησης του Φορντ. Η πλευρά αυτή του φορντισμού αποκαλύπτει τη σχέση του τεϋλορισμού και του φορντισμού με τον πατερναλισμό. Η τελευταία γίνεται φανερή, εάν λάβουμε υπόψη μας ότι η διοίκηση της επιχείρησης διπλασίασε μεν το ημερομίσθιο των εργατών, έμμεσα, όμως, στόχευσε στον απόλυτο έλεγχο των απαιτήσεών τους.
Βάσει του "Five Dollar Day", το ημερήσιο ωράριο εργασίας μειώνεται από 9 σε 8 ώρες και η ημερησία αμοιβή αυξάνεται από $2.34 σε $5.
Τσάπλιν εναντίον Φορντ
Πλήθος ταινιών αλλά και λογοτεχνικών έργων έχουν εμπνευστεί από τις ημέρες και τα έργα του Χένρι Φορντ. Το πιο εύστοχο εικαστικό σχόλιο ωστόσο, ήταν και παραμένουν οι “Μοντέρνοι Καιροί” του Τσάρλι Τσάπλιν.
Στην ταινία του 1936, εμφανίζεται ο γνωστός αλητάκος του Τσάπλιν με το χαρακτηριστικό καπέλο και μουστάκι, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει στον μοντέρνο για εκείνον, βιομηχανοποιημένο κόσμο.
Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματηστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο στην απεγνωσμένη εύρεση εργασίας σε μια κοινωνία με τεράστια για την εποχή ανεργία. Στην ταινία γίνονται ειρωνικές αναφορές για την έντονη βιομηχανοποίηση και την επιρροή που κατά τον Τσάπλιν έχει αυτή στις συνθήκες εργασίας, όπως η λωρίδα παραγωγής του Φορντ.

Το who is who του Χένρι Φορντ
Γεννήθηκε στο Μίσιγκαν στις 30 Ιουλίου 1863 και ήταν το πρώτο από τα έξι παιδιά του Γουίλιαμ και της Μαίρης Φορντ, μεταναστών από την Ιρλανδία που είχαν φτάσει στην Αμερική το 1847 και ασχολήθηκαν με τη γεωργία. Η αρχική προοπτική του ήταν να δουλέψει στην οικογενειακή φάρμα. Το μέλλον του όμως ήταν εντελώς διαφορετικό.
Όταν πρωτοπήγε σε μεγάλη πόλη και ήρθε σε επαφή με διάφορες μηχανές της εποχής, ανακάλυψε τι ήθελε να κάνει, χωρίς ποτέ να ξεκόψει από την εξοχή και την αγροτική δραστηριότητα. Την περίοδο 1913-1924 συστάθηκε η θρυλική παρέα που έμεινε στην ιστορία με ένα προσωνύμιο.

"The Vagabonds"
Οι "Vagabonds" ("Οι περιπλανώμενοι"), αποτελούνταν από τον Φορντ, τον Τόμας Εντισον, τον κατασκευαστή ελαστικών Χάρβεϊ Φαϊαρστόουν και τον ποιητή, Τζον Μπάροουζ.
Θεωρούσε την ημέρα του γάμου του με την Κλάρα Μπράιαντ, τον Απρίλιο του 1888, την ευτυχέστερη της ζωής του και το 1893 απέκτησε το μοναδικό του παιδί, τον Εντσελ, που πέθανε από καρκίνο, μερικά χρόνια πριν από το δικό του τέλος. Σαν παιδί μαστόρευε οτιδήποτε και περνούσε την ώρα του φτιάχνοντας τα ρολόγια των γειτόνων του. Η πρώτη του δουλειά ήταν στην Ηλεκτρική Εταιρεία που είχε ιδρύσει ο Τόμας Έντισον και εκεί άρχισε δοκιμές και πειράματα παντός είδους.
Μια εταιρεία που πτώχευσε στο Ντιτρόιτ. 116 χρόνια μετά, πτώχευσε η πόλη
Το πρώτο του όχημα ήταν το Quadricycle, με το οποίο έκανε βόλτες στο Ντιτρόιτ το 1896 και αυτό τον βοήθησε για ένα δάνειο με το οποίο ίδρυσε την Detroit Automobile Company, η οποία σύντομα πτώχευσε και επέστρεψε στην προηγούμενη δουλειά του. Δεν πτοήθηκε όμως. Ίδρυσε τη Henry Ford Company, από την οποία σύντομα αποχώρησε (και η οποία μεταλλάχθηκε στην εταιρεία Cadillac) για να δημιουργήσει, στις 16 Ιουνίου του 1903, τη Ford Motor Company, με την οποία και κατέκτησε ολόκληρο τον κόσμο.
Λίγους μήνες αργότερα το πρώτο Ford Model Α κυλούσε στους δρόμους του Ντιτρόιτ. Στη συνέχεια, όπως γράψαμε και παραπάνω, δημιούργησε τη γραμμή παραγωγής, έδωσε κίνητρα στους εργαζόμενους και έκανε εφευρέσεις που βελτίωσαν το προϊόν του. Μεταξύ άλλων, έριξε στην αγορά τα φτηνά τρακτέρ και συμμετείχε στην κατασκευή αεροπλάνων.
Αμφιλεγόμενος όσο λίγοι
Το 1918, μετά από προτροπή του προέδρου Γούντρο Γουίλσον, ο Φορντ διεκδίκησε την έδρα του Μίσιγκαν στη Γερουσία με στόχο να ενισχυθεί η ομάδα που υποστήριζε τη συμμετοχή της Αμερικής στην Κοινωνία των Εθνών.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Φορντ πέρασε όλα τα εργοστάσιά του στη Διεύθυνση Πολεμικού Υλικού της κυβέρνησης, έναντι αδράς αμοιβής. Ο θρύλος λέει ότι είχε καταφέρει να κλείσει συμφωνία να μη βομβαρδιστούν τα τρία εργοστάσια που είχε στη Γερμανία και κατασκεύαζαν τανκς, κινητήρες αεροπλάνων και υποβρύχια. Το 1945, οι Σύμμαχοι μπήκαν στο ερειπωμένο Αμβούργο και βρήκαν σχεδόν άθικτο το κεντρικό εργοστάσιο Φορντ.
Ο Χένρι Φορντ είναι ο μόνος Αμερικανός που αναφέρεται στο "Mein Kampf" του Χίτλερ. Το 1920 αγόρασε μια εβδομαδιαία εφημερίδα, την "Dearborn Independent", για να προβάλει τον "ορθό δρόμο ανάπτυξης" που ευαγγελιζόταν ο Χίτλερ και να στηλιτεύσει τον "εβραϊσμό" στον οποίο φόρτωνε περίπου όλα τα δεινά της ανθρωπότητας.
Για πολλά χρόνια η αρθρογραφία του αποτελούσε πρώτη ύλη για τη συνθηματολογία του Γκέμπελς κ.ά. Για το "πολύτιμο έργο" του τιμήθηκε από τους χιτλερικούς με τον Μέγα Σταυρό του Γερμανικού Αετού. Ωστόσο ουδέποτε αποκλείστηκε εργάτης, υπάλληλος κλπ στις εταιρείες του αν ήταν Εβραίος.
Από την άλλη, ο Χένρι Φορντ ήταν ο πρώτος Αμερικανός μεγαλοβιομήχανος που έδωσε ειδίκευση σε μαύρους στα πλαίσια του "κοινωνικού καπιταλισμού" του.
Στα εργοστάσια του απαγορευόταν ο συνδικαλισμός, ενώ δεν δίστασε να απολύσει εκατοντάδες εργαζομένους για ιδεολογικούς λόγους. Φανατικός εχθρός των συνδικάτων, συγκρότησε ολόκληρη ιδιωτική αστυνομία για να εμποδίσει την οργάνωση των εργατών του (κάτι που τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει) και το ειδικό "Κοινωνιολογικό Τμήμα", που λειτουργούσε ως "αστυνομία σκέψης" των εργατών, στελεχωμένο με καταρτισμένους ψυχολόγους.
Όλα αυτά, μέχρι να αλλάξει και πάλι ρότα, μετά από προτροπή της αγαπημένης του γυναίκας, και να υποστηρίξει ανοιχτά την Συνδικαλιστική Ένωση Αυτοκινήτου.
Το 1937 χρηματοδότησε τον ηγέτη της Γουόλτερ Ρόιτερ, τον οποίο, ύστερα από πρόσκληση του Στάλιν, έστειλε στη Σοβιετική Ένωση για να δημιουργήσει βιομηχανία αυτοκινήτων.
Ο Χένρι Φορντ πλούσιος και διάσημος, ήταν κοινωνικός και κοσμικός, δημιούργησε μουσεία και ιδρύματα και όταν η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα πέρασαν πάνω από 100.000 άτομα για να τον τιμήσουν.
Απεβίωσε την 29 Σεπτεμβρίου του 1950 σε ηλικία 84 ετών.
Πέρα από το έργο της ζωής του, τη Ford Motor Company, άφησε κληρονομιά το Ίδρυμα Φορντ (Ford Foundation), που παρέχει σταθερά κονδύλια και αθρόα χρηματοδότηση σε ερευνητικά προγράμματα, εκπαιδευτικές δράσεις και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες.
Και όπως είπε ο κωμικός Γουίλ Ρότζερς:
"Θα περάσουν εκατό χρόνια για να καταλάβουμε τελικά αν μας βοήθησε ή μας πλήγωσε. Ένα είναι σίγουρο: δεν μας άφησε όπως μας βρήκε".
Το σίγουρο είναι πως 100 χρόνια μετά, τα εργασιακά δικαιώματα συνεχίζουν να καταπατώνται την ώρα που ο καπιταλισμός παραμένει ζωντανός παρά τα σκαμπανεβάσματα του. Άγνωστο το τι θα συνέβαινε, αν δεν είχε βάλει ο Χένρι Φορντ το χέρι του στην ιστορία της παραγωγής.

Οι σημαντικότερες "ατάκες" του Χένρι Φορντ:
-"Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να κάνει περισσότερα από όσα νομίζει ότι μπορεί να κάνει".
-"Η αποτυχία είναι απλώς η ευκαιρία να αρχίσουμε ξανά και αυτήν τη φορά να φερθούμε πιο έξυπνα".
-"Καμιά δουλειά δεν είναι σκληρή αν τη μοιράσεις σε μικρότερες".
-"Αν υπάρχει ένα μυστικό της επιτυχίας, αυτό βρίσκεται στην ικανότητα να καταλαβαίνεις την οπτική γωνία του άλλου και να βλέπεις τα πράγματα το ίδιο καθαρά από τη δική του γωνιά όπως ακριβώς και από τη δική σου".
-"Εμπόδια είναι τα τρομακτικά πράγματα που βλέπεις όταν τα μάτια σου δεν είναι προσηλωμένα στο σκοπό σου".
-"Ποιότητα θα πει να το κάνεις σωστά όταν κανείς δεν προσέχει".
-"Είναι σίγουρο ότι οι πολίτες της χώρας δεν καταλαβαίνουν το τραπεζικό σύστημα. Γιατί αν το καταλάβαιναν πιστεύω ότι θα γινόταν επανάσταση πριν από το επόμενο πρωί".
-"Ιδεαλιστής είναι εκείνος που βοηθά τους άλλους να πιάσουν την καλή".
-"Όταν όλα μοιάζουν να είναι εναντίον σου, να θυμάσαι ότι το αεροπλάνο ταξιδεύει κόντρα στον άνεμο δεν πηγαίνει μαζί του".
-"Το να σκέφτεσαι είναι η σκληρότερη δουλειά που υπάρχει και αυτός είναι ο λόγος που τόσοι λίγοι το τολμούν".
*[Με πληροφορίες από: "H Νεωτερικότητα Σήµερα", (εκδόσεις Σαββάλας), "Πόσο "Μοντέρνοι" είναι  οι "Καιροί" του Τσάρλι Τσάπλιν; Το φορντιστικό και το μεταφορντιστικό μοντέλο παραγωγής (δημοσίευση στο Intellectum.org)]


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Ιωάννης στην Κολώνα

Ένα Ασκληπιείο στο κέντρο της Πόλης! Σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές των Αθηνών, στην οδό Ευριπίδου. Ανάμεσα σε πανάσχημες πολυκατοικίες, ετοιμόρροπα καταστήματα, μέσα στις σκιές μίας πόλης που καταρρέει. Εκεί βρίσκεται ο «Αγ. Ιωάννης στην Κολώνα»...

Αν δεν ξέρεις τι ψάχνεις, αποκλείεται να το δεις. Αν, όμως τον βρεις και κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις ότι μέσα από την σκεπή της μικρής εκκλησίας ξεπροβάλλει ένας τεράστιος κίονας!

Πρόκειται για μία ξυλόστεγη βασιλική, που κτίσθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της είναι ο αρχαίος, με κορινθιακό κιονόκρανο, κίονας, που βρίσκεται στο Ιερό Βήμα και εξέχει από την στέγη. Η αγία Τράπεζα είναι εντοιχισμένη στην αψίδα του Ιερού Βήματος.

Ο Κορινθιακός κίονας, που γύρω του έχει κτισθεί η εκκλησία, βρίσκεται σε μία περιοχή που παλαιότερα - όταν την κατοικούσαν ακόμη Έλληνες και όχι αλλοδαποί - ονομαζόταν «πλάτωμα των Αγίων Ολύμπων ή Κολύμπων».

Πολύ πιθανά, ο κίονας αυτός να είναι ότι έχει περισσέψει από ένα αρχαίο Ασκληπιείο.

Η εκκλησία είχε την φήμη πως θεραπεύει τις «θέρμες» (βλ: πυρετό) ενώ υπάρχει και μια καταγεγραμμένη προσευχή μίας μοναχής "Μακαρίας", η οποία περιλαμβάνει και κάποια «αρχαία μυστικά» (για την θεραπεία;) του πυρετού. Άρα μπορούμε να υποθέσουμε πως οι «Κόλυμποι» έχει άμεση σχέση με την θεραπεία, και πως εκεί βρισκόταν στην αρχαιότητα, ένα Ασκληπιείο…

Μία παράδοση που έχει καταγράψει ο , που διέσωσε ο Δ. Καμπούρογλου έχει ως εξής: "...Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος «στα τελευταία του έστησε μια κολώνα, και στο θεμέλιό της έδεσε όλες τις αρρώστιες με μετάξια λογιώ - λογιώ χρώματα, και τα έχωσε εκεί βαθιά και από πάνω τους έβαλε την κολώνα και είπε: Σαν θα πεθάνω, όποιος αρρωστήσει, να έρθει να δέσει ένα μετάξι στην κολώνα τρείς κόμπους, με ό,τι χρώμα έχει η αρρώστια του, και να πει τρείς φορές: Άη Γιάννη μου εγώ δένω την αρρώστια μου και η χάρη σου να τήνε λύσει..." και ευθύς θα γιατρευτεί».

Αυτή η δοξασία είναι σίγουρα προχριστιανική και προέρχεται από την αρχαία ελληνική ιστορία του τόπου αυτού…

Σημειώσεις:

1. Η εκκλησία ήταν κλειδωμένη, με ψηλά κάγκελα και συρματοπλέγματα γύρω της. Δεν μπορέσαμε να μπούμε και άρα όλο το φωτογραφικό υλικό του άρθρου προέρχεται από τον εξωτερικό χώρο.

2. Ένα μεγάλο δέντρο στην είσοδο κρύβει τον τεράστιο κίονα ενώ  οι πανύψηλες πολυκατοικίες γύρω από την εκκλησία καταπίνουν την δόξα, την ομορφιά και την χάρη του…

3. Ένα Ασκληπιείο στο κέντρο της Πόλης! Σε έναν δρόμο που κανείς περαστικός δεν μιλά ελληνικά, ανάμεσα σε τόνους τσιμέντων και σκουπιδιών, σταματάς για λίγο, κοιτάζεις ψηλά και φεύγεις με ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη: η παλιά Ελλάδα, είναι ακόμη εδώ...

Κείμενο, φωτογραφίες: dimdom για το Εν Αθήναις


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Αμαξά! Τους ίππους σου κατά τα Πατήσια!

Bόλτα στα παραδείσια Πατήσια μιάς άλλης εποχής.

Τα παλιά χρόνια τα Πατήσια τα αποκαλούσαν «Παραδείσια» λόγω των ωραίων κήπων τους, γεμάτους πυκνούς κυπαρισσώνες. Πολλά νερά, πολύ πράσινο, ξακουστή παραγωγή ντομάτας στα αμέτρητα περιβόλια, αργότερα και πατάτας, ιδεώδης τόπος να μένει κανείς! Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ ήταν και η έδρα του Σουλτάνου, του πολυχρονεμένου Πατισάχ, στις λίγες του επισκέψεις στην Αθήνα. Πες πες οι πρόγονοι μας το «στου Πατισάχ», τους έφυγε κάποια στιγμή το «χ» και έμεινε παραφθαρμένο, όπως τόσες άλλες ονομασίες εκείνη την εποχή, το «Πατήσια»! Σε αντίθεση με τα παραδείσια Πατήσια, η οδός που οδηγούσε σ’ αυτά, η συνέχεια της οδού του Αιόλου, η Πατησίων, δεν παρουσίαζε και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν έπαυε όμως να ήταν αγαπημένος, κυριακάτικος κυρίως, προορισμός για τους εποχούμενους τυχερούς των Οθωνικών χρόνων. Πηγή: www.lifo.gr

Τα παλιά χρόνια τα Πατήσια τα αποκαλούσαν «Παραδείσια» λόγω των ωραίων κήπων τους, γεμάτους πυκνούς κυπαρισσώνες. Πολλά νερά, πολύ πράσινο, ξακουστή παραγωγή ντομάτας στα αμέτρητα περιβόλια, αργότερα και πατάτας, ιδεώδης τόπος να μένει κανείς! Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ ήταν και η έδρα του Σουλτάνου, του πολυχρονεμένου Πατισάχ, στις λίγες του επισκέψεις στην Αθήνα. Πες πες οι πρόγονοι μας το «στου Πατισάχ», τους έφυγε κάποια στιγμή το «χ» και έμεινε παραφθαρμένο, όπως τόσες άλλες ονομασίες εκείνη την εποχή, το «Πατήσια»!
Σε αντίθεση με τα παραδείσια Πατήσια, η οδός που οδηγούσε σ’ αυτά, η συνέχεια της οδού του Αιόλου, η Πατησίων, δεν παρουσίαζε και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν έπαυε όμως να ήταν αγαπημένος, κυριακάτικος κυρίως, προορισμός για τους εποχούμενους τυχερούς των Οθωνικών χρόνων.


Ο περιηγητής Edmont About, που τόσα κείμενα μας άφησε για την Αθήνα του 1854, γράφει:
«Όταν έχεις διασχίσει όλη την οδόν Αιόλου έχοντας πίσω σου την Ακρόπολη και τους Αέρηδες, βλέπεις μπροστά σου έναν σκονισμένο δρόμο μήκους ενός χιλιομέτρου, που καταλήγει σε ένα μικρό χωριό. Αυτό το χωριό ήταν στην Τουρκοκρατία η έδρα του πασά. Το όνομα πασάς ή πατισάχ τού έχει μείνει, κάπως παρεφθαρμένο είναι αλήθεια. Οι Αθηναίοι το ονομάζουν Πατήσια. Ο δρόμος των Πατησίων είναι ο αθηναϊκός ιππόδρομος.

»Αν έλεγα ότι είναι ένας τόπος ψυχαγωγίας, θα έλεγα ψέματα... Ο δρόμος είναι κακοσυντηρημένος και άσχημα θα κρατούσε τη θέση του ανάμεσα στους δικούς μας κοινοτικούς δρόμους. Τα δέντρα με τα οποία επεχείρησαν να τον πλαισιώσουν ξεράθηκαν ή ξεραίνονται. Οι τέσσερες ή πέντε ταβέρνες που υψώνονται δεξιά και αριστερά, δεν είναι Παρθενώνες. Τα κριθαροχώραφα ή οι ακαλλιέργητες εκτάσεις που περνά ο δρόμος δεν κάνουν έναν επίγειο παράδεισο.

»Ωστόσο οι περιπατητές που μαζεύονται σ’ αυτό το δρόμο μπορούν να βλέπουν, όταν το επιτρέπει η σκόνη, ένα από τα ωραία πανοράματα του κόσμου. Έχουν μπροστά τους την Πάρνηθα, κομμένη από μια χαίνουσα χαράδρα. Πίσω τους η Αθήνα και η Ακρόπολη. Δεξιά ο Λυκαβηττός. Αριστερά η θάλασσα, τα νησιά και τα βουνά του Μοριά.

»Ο κομψός κόσμος της Αθήνας έχει για κυριώτερη ψυχαγωγία του, χειμώνα-καλοκαίρι, τον περίπατο στην οδό Πατησίων. Φθάνουν εκεί με τα πόδια, με αμάξι και κυρίως με άλογο. Κάθε Έλληνας που βρίσκει να δανεισθεί τριακόσιες δραχμές, βιάζεται να αγοράσει ένα άλογο. Κάθε Έλληνας που έχει τρεις δραχμές τις διαθέτει νοικιάζοντας ένα άλογο».

Το πανηγύρι της Πρωτομαγιάς

Ιδιαίτερα την ρομαντική περίοδο(1862-1880) η λέξη «Πατήσια» και η λέξη «Πρωτομαγιά» ήταν ταυτόσημες. Όπως ήδη είπαμε, τα Πατήσια ήταν γεμάτα περιβόλια, τα νερά ήταν άφθονα. Διαμορφωνόταν έτσι ένα ιδεώδες περιβάλλον για τη γιορτή της Άνοιξης, για γλέντι μέσα στη φύση. Οι παλιοί Αθηναίοι λάτρευαν τα λουλούδια. Έτσι η γιορτή των λουλουδιών ήταν γι’ αυτούς αφορμή για ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της χρονιάς, πανηγύρι που μόνο τα Κούλουμα το ξεπερνούσαν κάπως!

Παραμονή κι ανήμερα όλη η περιοχή γέμιζε κόσμο. Άλλοι με άμαξες, οι πιο πολλοί με τα πόδια, έτρωγαν κι έπιναν και κατά την καθιερωμένη έκφραση: «έπιαναν τον Μάη». Στου Λεβίδη, στο ύψος του Αγίου Λουκά, οι Αθηναίοι αγόραζαν στεφάνια με λουλούδια: τριαντάφυλλα και πασχαλιές. Πενήντα λεπτά ο «Μάης». Άλλοι τον κρεμούσαν στο φανάρι της άμαξας, άλλοι τον μετέφεραν γεμάτοι ενθουσιασμό, επιδεικνύοντάς τον. Το βράδυ όλα τα σπίτια θα είχαν το στεφάνι τους στην εξώπορτα, το μπαλκόνι ή το παράθυρο.

Οι εορταστές με το απαραίτητο τριαντάφυλλο στ’ αυτί χόρευαν, τραγουδούσαν, έλεγαν αστεία. Το ρετσινάτο της Κούλουρης, σωστό κεχριμπάρι, έρεε άφθονο. Αρνί ψητό, αυγά, σκορδαλιά, ντολμαδάκια με κληματόφυλλα, γιαούρτι σακουλίσιο ήταν τα αγαπημένα φαγητά, με τα οποία φρόντιζαν όλοι να έχουν εφοδιαστεί απ’ το σπίτι! Άλλοι πιο οργανωμένοι έψηναν αρνιά στη σούβλα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που κάθονταν στα εξοχικά κέντρα και τις μπιραρίες. Πραγματικό αδιαχώρητο…

 

Τα ζευγαράκια των ερωτευμένων είχαν την τιμητική τους. Παντού άκουγες:

Δρέψατε πάλιν ερασταί ευδαίμονες ναρκίσσους

Εις του Μαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους.

Η εικόνα των Αθηναίων να επιστρέφουν το βράδυ στα σπίτια τους, πρέπει να ήταν ιδιαίτερα γραφική. Σε όλο το μήκος της Πατησίων είχαν ανάψει «ρετσίνες» σαν λαμπαδηφορία. Τα κάρα πήγαιναν αργά, στολισμένα με λουλούδια. Λουλούδια και στα κεφάλια των αλόγων. Οι άνδρες μισομεθυσμένοι, οι γυναίκες χαχανητά και τραγούδια, τα παιδιά να ξεφωνίζουν γεμάτα ένταση. Φοβερές εικόνες !!

Η Πατησίων αναβαθμίζεται

Η όψη της Πατησίων αλλάζει στις περιόδους της Belle Époque (1880-1910) και ιδιαίτερα εκείνης του Μεσοπολέμου που ακολούθησε (1910-1940). Πατήσια και Πατησίων αναβαθμίζονται, γεμίζουν ταβέρνες, μπυραρίες κέντρα αναψυχής και κινηματογράφους, ενώ εξωραϊσμοί και πλατείες συμμαζεύουν το προηγούμενο αδιάφορο τοπίο του δρόμου. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το τραμ (γραμμή 3) που έφτανε μέχρι το τέρμα της Πατησίων.

Εκεί συναντούσε και το «Θηρίο» που ανέβαινε αγκομαχώντας προς Κηφισιά. Ο δρόμος τότε έκλεινε με μια χονδρή αλυσίδα που έκανε αρκετή εντύπωση στους ευφάνταστους προγόνους μας, ώστε να ονομάσουν το μέρος «Αλυσίδα»! Η δημιουργία τέλος άλλου ένα πράσινου πάρκου, εναλλακτικά προς τον Βασιλικό Κήπο, από τα μέσα της δεκαετίας του 30, του πάρκου του Πεδίου του Άρεως, έφερε ακόμη περισσότερο κόσμο στην περιοχή.

Μια διαφορετική και σίγουρα ωραία εικόνα έδινε η οδός Πατησίων κάθε Πέμπτη και Κυριακή, κατά την περίοδο της Belle Époque. Εδώ συναντούσε κανείς ρομαντικούς περιπατητές, κυρίες με φέσια και άλλες, ντυμένες με ευρωπαϊκά φορέματα περιπάτου, ηδυπαθείς δανδήδες και ποιητές ντυμένους σε στιλ λόρδος Βύρων! Όλοι πήγαιναν στις παραστάσεις της μπάντας του στρατού που δινόντουσαν επάνω σε μια πολυγωνική εξέδρα κοντά στη περιοχή όπου αργότερα θα δημιουργηθεί το Πεδίο του Άρεως. Από εκεί πήρε μάλιστα τ’ όνομά του ο γειτονικός οικισμός: «Πολύγωνο»!

Η εικόνα των περιπατητών ήταν ιδιαίτερα σουρεαλιστική, αφού οι προτιμήσεις τους, για το πιά μεριά πεζοδρομίου θα διάλεγαν, γινόταν με καθαρά ταξικά κριτήρια! Η αριστοκρατία πήγαινε δεξιά ενώ φαντάροι, νταντάδες, υπηρέτες και λοιπός λαουτζίκος πήγαιναν αριστερά!

Τα Πατήσια όμως έχουν μεγάλη ιστορία για να τελειώσει σε ένα σημείωμα, γι’ αυτό και θα επανέλθουμε σύντομα. Προτού όμως αποχωριστούμε ελάτε μαζί μας σε μια νοσταλγική βόλτα προς τα εκεί, με την άμαξα φυσικά, τραγουδώντας μαζί με τον Αντώνη Διαμαντίδη το παραδοσιακό πολίτικο «Ο καροτσιέρης».














 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Να τα πούμε; Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά-Διαβάστε την ιστορία και πώς βγήκαν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς

Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο ... ασυνάρτητα ;

Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων - για να θυμηθούμε τα Κάλαντα :

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*)

Κι αρχή καλός μας χρόνος

Εκκλησιά με τα' άγιο θόλος (*)

Άγιος Βασίλης έρχεται

Και δε μας καταδέχεται (*)

Από την Καισαρεία

Συ είσ' αρχόντισσα κυρία (*)

Βαστάει πένα και χαρτί

Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)

Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι

Δες και με το παλικάρι (*)

 

Ας δούμε λοιπόν πώς εξηγείται η ασυναρτησία ... Η ιστορία μας διαδραματίζεται στο Βυζάντιο. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.

 

Κάποιος νεαρός λοιπόν, ταπεινής καταγωγής, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει παρά μόνο σε περίοδο εορτών για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει !

Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια). Με αυτόν τον τρόπο και τα κάλαντα θα έλεγε ακολουθώντας τους κοινωνικούς κανόνες αλλά ταυτόχρονα θα παίνευε την καλή του ... !!!

 

Την αποκαλεί ψηλή, σαν δεντρολιβανιά.

 

Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Άγιο θόλος (θόλος εκκλησίας).

 

Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Άη Βασίλης δεν έχει να κάνει!) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.

 

Τέλος κλείνει με τις γαλιφιές !!! Την λέει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.

Έτσι λοιπόν αυτά τα παράδοξα Κάλαντα πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν τα πιο διαδεδομένα σε όλο τον ελληνικό χώρο ... !!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...