Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασµένο καρό φουστάνι µε το σύζυγό της,ντυµένο µε ένα φτωχικό κοστούµι, κατέßηκαν
από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του
Πανεπιστηµίου Harvard. Δεν είχαν ραντεßού.
Η γραµµατέας µπορούσε να καταλάßει από την πρώτη στιγµή ότι τέτοιοι
επαρχιώτες δεν είχαν καµία δουλειά στο Harvard.
"Θα θέλαµε να δούµε να δούµε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας µε χαµηλή φωνή.
"Θα είναι απασχοληµένος όλη µέρα" απάντησε η γραµµατέας κοφτά.
"Θα περιµένουµε" απήντησε η γυναίκα.
Για ώρες η γραµµατέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγµή θα
απογοητευτούν και θα φύγουν.
Καθώς όµως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραµµατέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον
πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε µε τίποτα.
"Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν" του είπε!
Εκείνος αναστέναξε µε αγανάκτηση και έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο σηµαντικός
όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο
να δέχεται ανθρώπους ντυµένους µε ξεθωριασµένα καρό φουστάνια και φτωχικά
κοστούµια. Ο πρόεδρος στράφηκε
προς το ζευγάρι µε ύφος ßλοσυρό και αλαζονικό.
Η γυναίκα του είπε "Είχαµε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήµιό σας για ένα
χρόνο.
Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισµένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα
χρόνο σκοτώθηκε απρόσµενα.
Ο άντρας µου και εγώ θα θέλαµε να χτίσουµε ένα µνηµείο για αυτόν στο χώρο
του Πανεπιστηµίου."
Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε.
"Κυρία µου" απάντησε µε αναίδεια "δεν µπορούµε να ßάζουµε αγάλµατα για κάθε
άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε.
Αν το κάναµε, τότε αυτό το µέρος θα έµοιαζε µε νεκροταφείο."
"Όχι" απάντησε γρήγορα η γυναίκα, "δεν θέλουµε να στήσουµε ένα άγαλµα.
Σκεφτήκαµε να δωρίσουµε ένα κτίριο στο Harvard."
Ο πρόεδρος γύρισε τα µάτια του. Έριξε µία µατιά στο ξεθωριασµένο καρό
φουστάνι και το φτωχικό κοστούµι και φώναξε:
"Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουµε περισσότερα από
επτάµισι εκατοµµύρια δολάρια σε κτίρια εδώ στο Harvard."
Για µία στιγµή η γυναίκα έµεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαµογέλασε χαιρέκακα.
Ίσως ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθεί.
Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεµα:
"Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήµιο; Γιατί δεν
φτιάχνουµε το δικό µας τότε;"
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε
από σύγχυση.
Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και ßγήκαν έξω.
Ταξίδεψαν µέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου
ίδρυσαν το Πανεπιστήµιου που φέρει το όνοµά τους, το Πανεπιστήµιο Stanford*,
* στη µνήµη ενός γιου τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.
Πηγή
http://alfanea.blogspot.com/2011/01/blog-post_5486.html
