Οι περισσότεροι από εμάς δεν το έχουν προσέξει, αλλά δεν έχουν όλες οι μέρες την ίδια διάρκεια. Τώρα φαίνεται ότι οι ηλιακές κηλίδες – οι σκοτεινές περιοχές που αναδύονται στην επιφάνεια του ήλιου – μπορεί να είναι εν μέρει υπεύθυνες για τις διακυμάνσεις – διάρκειας χιλιοστών του δευτερολέπτου – του χρόνου που χρειάζεται η Γη να στραφεί γύρω από τον άξονά της. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να κατευθύνονται τα διαστημόπλοια με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Υπάρχουν ήδη εξηγήσεις γιατί η διάρκεια της ημέρας μεταβάλλεται. Αλλαγές στους ανέμους και τα ωκεάνια ρεύματα αναγκάζουν την περιστροφή της Γης να επιβραδύνεται ή να επιταχύνεται ελαφρά, διατηρώντας σταθερή την ολική στροφορμή του πλανήτη. Εν τω μεταξύ, οι αλλαγές στο τρόπο με τον οποίο η ύλη είναι κατανεμημένη σε ολόκληρο τον πλανήτη, λόγω της αλλαγής του κλίματος μπορεί να επηρεάσει, επίσης, την ταχύτητα της περιστροφής της Γης.
Η πρόσφατη σύνδεση μεταξύ των ηλιακών κηλίδων, που ο αριθμός τους αυξάνεται και μειώνεται στον 11-ετή ηλιακό κύκλο, και τον ρυθμό περιστροφής της Γης, είναι ίσως ακόμα πιο παράξενη.
Ερευνητές εδώ και καιρό παρατήρησαν ότι ο ρυθμός περιστροφής κυμαίνεται ανάλογα με τις εποχές, σε αντιστοιχία με τις μεταβαλλόμενες συνήθειες του ανέμου. Τώρα, μια άλλη ομάδα με επικεφαλής τον Jean-Louis Le Mouël στο Ινστιτούτο Γεωφυσικής στο Παρίσι, έχει διαπιστώσει ότι αυτή η εποχιακή επίδραση επίσης αυξάνεται και συρρικνώνεται με έναν 11-ετή κύκλο, κάπως σαν κι αυτόν των ηλιακών κηλίδων. Οι εποχές έχουν μια μεγαλύτερη επίδραση στον ρυθμό της περιστροφής της Γης όταν οι ηλιακές κηλίδες είναι λιγοστές, και μια μικρότερη επίδραση όταν είναι πολλές, σύμφωνα με μια ανάλυση των δεδομένων από το 1962 έως το 2009.
Η ομάδα υποψιάζεται ότι αυτή η σχέση μεταξύ του αριθμού των ηλιακών κηλίδων και του ρυθμού περιστροφής οφείλεται στο γεγονός ότι οι ηλιακές κηλίδες αλλάζουν τα μοτίβα του ανέμου πάνω στη Γη. Ένας τρόπος που αυτό θα μπορούσε να συμβεί είναι ότι οι όποιες αλλαγές του αριθμού των ηλιακών κηλίδων επηρεάζει την φωτεινότητα της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου. Δεδομένου ότι το υπεριώδες φως θερμαίνει την στρατόσφαιρα, οι κηλίδες θα μπορούσαν να αλλάξουν εύλογα τα μοτίβα της αιολικής ενέργειας, υποστηρίζει ο Steven Marcus του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA, ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ο ίδιος λέει ότι οι ερευνητές χρειάζονται να κάνουν καλύτερη ανάλυση για το που και πότε συμβαίνουν οι αλλαγές στον άνεμο και να καθορίσουν αν συμπίπτουν με αυτές τις διακυμάνσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας. "Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, αλλά να εξακολουθούν να αγνοούνται μερικά σημαντικά αινίγματα", τονίζει ο Steven Marcus.
Η συμπλήρωση αυτών των παζλ θα μπορούσε να αποδώσει καρπούς με τη βελτίωση των προβλέψεων για το πότε και το πώς θα αλλάξει ο ρυθμός περιστροφής της Γης. Αυτός είναι σημαντικός για τις επίγειες ραδιοπαρατηρήσεις των διαστημικών σκαφών.
Ένα σφάλμα 1 χιλιοστού του δευτερολέπτου στην περίοδο περιστροφής μόνο, μπορεί να παραποιήσει υπολογισμούς της τοποθεσίας των διαστημοπλοίων κατά χιλιάδες χιλιόμετρα μέχρι τον πλανήτη Άρη, λέει ο Marcus, “μια σημαντική διαφορά όταν προσπαθεί να προσγειωθεί ή ακόμα να μπει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη".
Ένα «λουλούδι» που καίει
Οι ρομαντικοί θα δουν ένα ηλιοτρόπιο. Οι λάτρεις των UFΟ, μια μυστηριώδη κόρη οφθαλμού. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ηλιακή κηλίδα- το πιο λεπτομερές «ΚΛΙΚ» ηλιακής κηλίδας που τραβήχτηκε ποτέ χρησιμοποιώντας μόνο ορατό φως.
Υπεύθυνο είναι το Νέο Ηλιακό Τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Ηλιακό Παρατηρητήριο Βig Βear, στην Καλιφόρνια. Για την ιστορία, το «λουλούδι» αυτό καίει- αν και αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση ευφημισμός. Στο κέντρο της ηλιακής κηλίδας, η θερμοκρασία είναι περίπου 3.600 βαθμούς Κελσίου ενώ στην περιβάλλουσα περιοχή, την κυψελωτή δομή που είναι γνωστή ως κοκκίαση (πρόκειται ουσιαστικά για καυτό αέριο που βγαίνει μέσα από τον Ηλιο), φτάνει και τους 5.800 βαθμούς.
Πηγή
http://www.physics4u.gr/blog/?p=2491
