Το πρώτο σύμπτωμα μιας οξείας σκωληκοειδίτιδας (φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης) είναι ένα ακαθόριστο βάρος πάνω και γύρω από τον αφαλό. Mέσα σε μερικές ώρες ο πόνος γίνεται πιο δυνατός και εντοπίζεται στο κάτω δεξί μέρος της κοιλιάς. Άλλα συμπτώματα είναι: χαμηλός πυρετός, ανορεξία, εμετός, άσπρη γλώσσα, δύσοσμη αναπνοή και δυσκοιλιότητα. Όμως, τα σημάδια αυτά είναι κοινά για πολλές παθήσεις, γι’ αυτό και η διάγνωση είναι δύσκολη.
ΔEITE ΓIATPO EΠEIΓONTΩΣ
Αν το παιδί παραπονιέται για πόνο στην κοιλιά που διαρκεί για περισσότερο από 2 ώρες και συνοδεύεται έστω με μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα. Σε περίπτωση που η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας καθυστερήσει περισσότερο από ένα ή δύο 24ωρα, η σκωληκοειδής απόφυση ενδέχεται να σπάσει και να προκληθεί περιτονίτιδα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, ή ακόμα και στο θάνατο.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Περιμένοντας το γιατρό, μη βάζετε ζεστά επιθέματα στην κοιλιά του παιδιού. Mε το ζεστό επίθεμα η σκωληκοειδής απόφυση μπορεί να σπάσει και να μολύνει το εσωτερικό της κοιλιάς, δημιουργώντας περιτονίτιδα.
Οξεία Σκωληκοειδίτιδα: μια πάθηση που χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης
Συγγραφέας:
Θωμάς Ε. Διαμαντής, MD γενικός χειρουργός
Η σκωληκοειδής απόφυση γνωστή σαν υπόλειμμα ή κατάλοιπο οργάνου από τα αρχικά στάδια της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, έχει χαρακτηριστεί σαν όργανο χωρίς καμία ιδιαίτερη λειτουργία. Ομως, τελευταίες μελέτες αναφέρουν ότι η σκωληκοειδής απόφυση συμβάλει στην άμυνα του οργανισμού διότι παράγει ανοσοσφαιρίνες. Παρόλαυτα η αφαίρεση της δεν προκαλεί διαταραχή στην άμυνα του οργανισμού.
Η οξεία σκωληκοειδίτιδα αποτελεί την συχνότερη αιτία της οξείας χειρουργικής κοιλίας. Η πάθηση εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στην δεύτερη και τρίτη δεκαετία της ζωής, προσβάλλει με ίδια περίπου συχνότητα τα δύο φύλα, με μία μικρή υπεροχή των ανδρών σε αυτές τις ηλικίες.
Η απόφραξη του αυλού του οργάνου είναι η κυρίαρχη αίτια που προκαλεί την οξεία φλεγμονή αυτού και συνήθως ευθύνεται κάποιος κοπρόλιθος και σπανιότερα, η υπερτροφία του ιδίου λεμφικού ιστού, υπολείμματα από φυτικές ίνες ή σπόροι φρούτων ή ακόμα εντερικά παράσιτα ιδιαίτερα ασκαρίδες.
Ο κοιλιακός πόνος είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα. Κλασσικά,ο πόνος είναι διάχυτος και εντοπίζεται στο κατώτερο επιγάστριο και περιομφαλικά, μπορεί να έχει και κολικοειδή χαρακτήρες. Με την πάροδο του χρόνου από 1 έως 12 ώρες, αλλά συνήθως σε 4-6 ώρες, ο πόνος εντοπίζεται στην δεξιά κάτω κοιλιακή χώρα ( δεξιός λαγόνιος βόθρος ).
Η ανορεξία σχεδόν πάντα συνοδεύει την σκωληκοειδίτιδα, σε σημείο που αν δεν υπάρχει, πρέπει να αμφιβάλλει κανείς για την διάγνωση.
Ο εμετός παρουσιάζεται σε 75% των ασθενών, άλλα συμπώματα όπως καταβολή ,ναυτία και δυσκοιλιότητα ή διάρροιες δεν είναι σταθερά ευρήματα.
Τα ζωτικά σημεία : η θερμοκρασία παρουσιάζει συνήθως μικρή μεταβολή της τάξεως του 1 C βαθμού, οι σφύξεις είναι φυσιολογικές ή ελάχιστα αυξημένες. Μεγαλύτερες μεταβολές των τιμών σημαίνει ή επιπλοκή της νόσου ή πρέπει να αναζητηθεί άλλη νόσος.
Οι εργαστηριακές εξετάσεις που θα υποβληθεί ο ασθενής πολλές φορές δεν βοηθούν στην διάγνωση, έτσι, η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας τίθεται από την κλινική εμπειρία του χειρουργού από τα στοιχεία της κλινικής εξέτασης του ασθενούς.
Από την ακτινογραφία θώρακος πρέπει να αποκλειστούν θωρακικές και υποδιαφραγματικές παθήσεις, από την ακτινογραφία κοιλίας να αναζητηθούν σημεία που συνηγορούν για άλλές οξείες παθήσεις της κοιλιακής χώρας ή σημεία που συνηγορούν για οξεία σκωληκοειδίτιδα π.χ. ακτινοσκιερών κοπρολίθων. Στη γενική αίματος σε 75% των ασθενών υπάρχει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων (10.000-18.000) με συνοδό αύξηση των πολυμορφοπύρηνων. Από την γενική ούρων συνήθως δεν παρατηρούνται παθολογικά ευρήματα.
Η παραπάνω εικόνα συμπτωμάτων της οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι λιγότερο “τυπική” στα παιδιά, κυρίως κάτω των 2 ετών και στους ηλικιωμένους, πάνω από 60 ετών. Η θνητότητα στην οξεία σκωληκοειδίτιδα κυμαίνεται από 0,2 έως 15%, το δε ποσοστό εξαρτάται από την ηλικία του αρρώστου, την ύπαρξη επιπλοκής καθώς και από την έγκαιρη διάγνωση και την γρήγορη χειρουργική αντιμετώπιση.
Δεν υπάρχει παρά μία θεραπευτική αντιμετώπιση για την οξεία σκωληκοειδίτιδα και τις επιπλοκές τις. Η αντιμετώπιση της με αντιβιοτικά αναφέρεται μόνο για να καταδικαστεί. Το μόνο ερώτημα που παραμένει είναι ο χρόνος της χειρουργικής επεμβάσεις και το είδος της.
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι - άμεσα (εφόσον είναι δυνατόν).
Το είδος της χειρουργικής επέμβασης αφορά είτε με την κλασσική “ανοικτή” τομή ή με την λαπαροσκοπική τεχνική.
Η χρήση της Λαπαροσκοπικής τεχνικής για αφαίρεση της σκωληκοειδής απόφυση χρονολογείται από το 1983 με πρωτοπόρο τον Γερμανό Καθηγητή K. Semm. Τα πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής :
Πρώτον, αποτελεί μία μέθοδο επίλυσης των διαφοροδιαγνωστικών προβλημάτων σε ασθενείς με άλγος δεξιού λαγονίου βόθρου και ιδιαίτερα σε γυναίκες, διότι παρέχει την δυνατότητα πλήρους ελέγχου των ενδοκοιλιακών οργάνων (μήτρα,δεξιά & αριστερή ωοθήκη και σάλπιγγα) χωρίς επέκταση της εγχειρητικής τομής. Δεύτερον, το οπτικό πεδίο που παρέχει το λαπαροσκόπιο (λαπαροσκόπιο 30 μοιρών ) και ιδιαίτερα με την μεγέθυση της εικόνας μέχρι και 16 φορές δίνει στο χειρουργό την ακρίβεια που απαιτεί μία χειρουργική επέμβαση. Τρίτον, Το εγχειρητικό τραύμα αποτελείται από δύο τομές του ενός εκατοστού και μία 0.5 εκατοστά, με αποτέλεσμα ο μετεγχειρητικός πόνος σχεδόν να εκμηδενίζεται και το αισθητικό αποτέλεσμα άριστο. Τέταρτον, η νοσηλεία περιορίζεται σε ένα ή δύο εικοσιτετράωρα και ο ασθενής επανέρχεται στην πλήρη δραστηριότητα του σε 5-6 ημέρες.
Τέλος, η πρόγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες : την σωστή διάγνωση, την σωστή αντιμετώπιση, το στάδιο της φλεγμονής κατά την εγχείρηση, οι εγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές, η ηλικία και η γενική κατάσταση του ασθενή και η εγχειρητική τεχνική.
Πηγή
http://vita.dolnet.gr/html/ent/149/ent.2149.asp
http://www.healthview.gr
