Μάγκες, Ψευτόμαγκες και Βλάκες

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης


Μάγκας ήταν ένας συνήθης κοινωνικός χαρακτήρας της προπολεμικής περιόδου, που χαρακτηριζόταν από υπερβολική αυτοπεποίθηση ή έπαρση, καθώς και από ιδιάζουσα εμφάνιση ή συμπεριφορά.

Συνηθισμένα στην εμφάνιση του μάγκα ήταν το μακρύ μουστάκι, τα μυτερά παπούτσια με γυρισμένες μύτες, το καβουράκι, το παντελόνι με ρίγα και το κομπολόι.

Ο αληθινός μάγκας της εποχής εκείνης έχαιρε κοινωνικής εκτίμησης γιατί υπάκουε σε έναν αυστηρό κώδικα τιμής και .........
δεοντολογίας και επιβίωνε σύμφωνα με αυτόν.

Δεν ήταν οι τύπος που θα ζούσε σε βάρος άλλων εκμεταλλευόμενος τη εντιμότητα, την ειλικρίνεια ή ακόμη και τη βλακεία των υπολοίπων. Ο “ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ” δεν υπάρχει πια εδώ και δεκαετίες.

Στη θέση του φύτρωσε ένα μεταλλαγμένο υβρίδιο χειρίστου είδους με γραβάτα, πανάκριβα ρούχα, ακριβά αμάξια και ακόμη πιο ακριβότερα σκάφη και σπίτια.

Είναι ο νεόπλουτος ψευτόμαγκας της λοβιτούρας και της αρπαχτής που ζει σε βάρος των υπολοίπων, επιδεικνύει τον πλούτο του στους γείτονες και τον κρύβει από την εφορία.

Είναι πεπεισμένος ο ίδιος αλλά έχει πείσει και μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πως κάνοντας λεφτά με αέρα κοπανιστό, από το τίποτα, καταπατώντας δημόσιες εκτάσεις, χτίζοντας αυθαίρετα, κλέβοντας το δημόσιο σαν προμηθευτής του ή σαν φορολογούμενος και γενικώς εξαπατώντας όσους σε εμπιστεύονται, είσαι ο απόλυτος άρχοντας, δηλαδή ο τέλειος μάγκας.

Το είδος αυτό, όχι μόνο ανθεί, αλλά κυριαρχεί πλέον ακόμη και μέσα στο λεγόμενο ναό της δημοκρατίας.

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα και την άρνηση των γερμανών και άλλων «φίλων» και «συμμάχων» λαών να βοηθήσουν οικονομικά, ακούστηκαν από πολλούς ψευτόμαγκες «δημοσιογράφους», που βγάζουν πολλαπλάσια λεφτά από τον μέσο έλληνα, διάφορα σχόλια για τον δήθεν μάγκα νεοέλληνα που τα καλοκαίρια πηδάει τις Σαμπίνες και τις Ούρσουλες.

Με τον τρόπο αυτό, συμψηφίζει ο ψευτόμαγκας την εθνική μας ξεφτίλα να τρέχουμε σαν επαίτες σε όλο τον κόσμο εκλιπαρώντας για λίγη ελεημοσύνη.

Νομίζει πως βρήκε το γιατρικό παρηγοριάς της χαμένης τιμής μας. Το παράλογο και γελοίο είναι, ότι ακόμη και αυτοί οι έλληνες που όχι μόνο δεν έχουν βίλα σε νησί, σκάφος και πανάκριβο αμάξι, αλλά ούτε καν ιδιόκτητο σπίτι, καυχώνται για την ελληνική μαγκιά μας.

Αγνοούν ότι εκεί όπου υπάρχουν πολλοί ψευτόμαγκες θα πρέπει να υπάρχουν και πολλοί-πολλοί βλάκες. Πως αλλιώς να κάνεις μια ολόκληρη περιουσία από το τίποτα αν δεν υπάρχουν πολλοί-πολλοί βλάκες αν όχι μ…..ες.

Χρόνια ολόκληρα, άκουγες από βλάκες που δεν είχαν καν την οικονομική δυνατότητα να βγουν από την Ελλάδα για να δουν πως ζουν και εργάζονται έξω να λένε πόσο μάγκες είμαστε σαν λαός, που ζούμε καλύτερα από τους κουτόφραγκους, που δεν ξέρουν ούτε πώς να φάνε τα λεφτά τους, πόσο μάλλον τα λεφτά των άλλων.

Για χρόνια ολόκληρα άκουγες από βλάκες να νιώθουν υπερήφανοι για ανύπαρκτες πρωτιές ελλήνων ή για υπαρκτές αλλά σε θέματα σεξουαλικών επιδόσεων και επιδόσεων κουτοπονηριάς και απάτης.

Εχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ψευτόμαγκες, που όταν είναι στην Ελλάδα, η μαγκιά και η κομπορρημοσύνη για τις επιδόσεις τους ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους αλλά όταν βρεθούν στο εξωτερικό συμπεριφέρονται σαν βλάχοι στο Roof Garden του «Μεγάλη Βρεταννία» γιατί δεν τους παίρνει. Είναι αυτό που λέμε «τα βράδια στα μπαρ τσαμπουκάς και την ημέρα στη δουλειά χαλβάς».

Αν ξεπεράσουμε την κρίση, όσοι θα ζούμε ακόμη, ελπίζω να καταλάβουμε ότι στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, όπου υπάρχουν πολλοί ψευτόμαγκες εκεί θα πρέπει να υπάρχουν και πολλοί-πολλοί, μα πολλοί φτωχοί και βλάκες.

Για την επερχόμενη μιζέρια και αθλιότητά μας δεν φταίνε μόνο οι κερδοσκόποι, ούτε μόνο οι ψευτόμαγκες, διότι όπου υπάρχουν πολλοί βλάκες εκεί χορεύουν και οι απατεώνες.