ΥΓΕΙΑ : Θαυματουργή συνταγή από το Θιβέτ για υγιή καρδιά και αιμοφόρα αγγεία -Και ύστερα είσαι περδίκι!

Αυτό η συνταγή από το Θιβέτ είναι πάνω από 2000 έτη και βρέθηκε σε ένα μοναστήρι του Θιβέτ, γραμμένή σε πήλινες πινακίδες. Χρησιμοποιείται ενάντια στα τριγλυκερίδια και στη χοληστερόλη στα αιμοφόρα αγγεία και αποτρέπει την εμφάνιση όγκων.







 
 Θεραπεία από το Θιβέτ

Συστατικά:

300 γραμμάρια σκόρδο

900 γραμμάρια λεμόνια με τη φλούδα

1,5 λίτρα νερό

Προετοιμασία

Βάλτε το νερό στη φωτιά και αφήστε το να βράσει.

Σιγά-σιγά προσθέστε το σκόρδο και το λεμόνι και σκεπάστε την κατσαρόλα.

Αφήστε να βράσει για περίπου 15 λεπτά.

Αφού βράσει, αποθηκεύστε το μείγμα σε ένα γυάλινο μπολ.

Καταναλώνεται για 25 συνεχόμενες ημέρες.

Πίνετε ένα φλιτζάνι με άδειο στομάχι κάθε πρωί.

Στη συνέχεια, κάντε ένα διάλειμμα 10 ημερών.

Μετά το διάλειμμα, συνεχίζετε με άλλες 25 ημέρες.

Κατόπιν, διακόπτετε την κατανάλωση αυτού του ροφήματος.


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Η αρχέγονη πηγή της αθανασίας

Από τα προϊστορικά χρόνια ο άνθρωπος προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τη θνητότητά του. Έτσι, άρχισε να αναζητά τον μυστικό της αθανασίας των θεών.

Όταν μιλάμε σήμερα για αθανασία, αυτόματα σκεφτόμαστε την αθανασία της ψυχής, δοξασία γνωστή ήδη στον προϊστορικό άνθρωπο. Ο θάνατος ήταν και είναι ο εχθρός που προσπαθούμε να ξεγελάσουμε, και αν το υλικό σώμα πεθαίνει οπωσδήποτε, αναζητούμε την αθανασία στον κόσμο του πνεύματος.

Πριν όμως οι αρχαίοι Έλληνες διατυπώσουν μία θεωρία για τον διαχωρισμό του υλικού σώματος από την άυλη ψυχή, (link Ορφεύς2)πίστευαν απλώς πως κάποια όντα γεννιούνται θνητά και κάποια αθάνατα. Θνητοί ήταν οι άνθρωποι και τα υπόλοιπα όντα του ζωικού βασιλείου. Αθάνατοι ήταν μόνο οι θεοί.

Η πηγή της αθανασίας

Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τους θεούς αθάνατους;

Σύμφωνα με μία από τις αρχαιότερες αντιλήψεις, την αθανασία την αποκτούσαν τρώγοντας κάποια συγκεκριμένη τροφή, όπως αποκαλύπτουν πανάρχαιοι μύθοι.

Στους μύθους αυτούς, η τροφή της αθανασίας σχετίζεται με όμορφους κήπους, δέντρα που φυλάσσονται από ερπετοειδή τέρατα και παράγουν πανέμορφους καρπούς ή κάποια ειδική τροφή που είναι απρόσιτη στους ανθρώπους.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία οι θεοί έτρωγαν αμβροσία και έπιναν νέκταρ. Και οι δύο λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα: «αθανασία»

Η αμβροσία ήταν μία ρευστή τροφή σαν λάδι ή πηχτή σούπα. Εκτός από τροφή, οι θεοί τη χρησιμοποιούσαν και ως μέσο καθαρισμού του σώματος ή ως επάλειψη στο νεκρό σώμα κάποιου σπουδαίου θνητού. Αμβροσία ονόμαζαν και τον κυκεώνα (μίγμα) από νερό, λάδι και διάφορους καρπούς, τον οποίο πρόσφεραν στους θεούς.

Το νέκταρ ήταν ποτό και ο Όμηρος το παρομοιάζει με κόκκινο κρασί. Στην Ιλιάδα, η θεά Θέτις και μητέρα του Αχιλλέα, ρίχνει νέκταρ στα ρουθούνια του νεκρού Πάτροκλου ως μέρος της νεκρικής τελετής.

Ο αρχαιότερος αναζητητής της αθανασίας που γνωρίζουμε είναι ο Γκιλγκαμές (περ. 2.200 π.κ.χ). Ο Βαβυλώνιος ήρωας αναζητά το βότανο της αθανασίας, αλλά ένα φίδι τον εξαπατά και δεν καταφέρνει να βρει τον δρόμο. Στον ινδουισμό η τροφή αυτή λέγεται «αμρίτα» και μόνο ένα ιερό φίδι μπορεί να την εντοπίσει και να την προσφέρει στους θεούς. Σε κείμενα των αρχαίων Αιγυπτίων αναφέρονται οι «σταγόνες των θεών» και για τους Ζωροάστρες της Περσίας η τροφή της αθανασίας λέγεται Σαόμα. Στην αρχαία παράδοση της Κίνας, οι θεοί τρέφονται με τα «ροδάκινα της αθανασίας», ονομασία που μας θυμίζει, τόσο τα «χρυσά μήλα» της σκανδιναβικής μυθολογίας που χαρίζουν αιώνια νεότητα όσο και τα «χρυσά μήλα των εσπερίδων» της ελληνικής μυθολογίας.

Ο κήπος των Εσπερίδων και τα «χρυσά μήλα»

Στην ελληνική μυθολογία οι Εσπερίδες (=δυτικές) είναι νύμφες, τρεις, τέσσερις ή επτά, ανάλογα με τον μύθο. Πατέρας τους ήταν ο Έσπερος, προσωποποίηση του αποσπερίτη, δηλαδή του πλανήτη Αφροδίτη. Το ίδιο άστρο κατά την πρωινή του εμφάνιση ονομαζόταν Εωσφόρος (αυτός που φέρνει το φως). Πατέρας του ήταν ο Κέφαλος, ο οποίος, σύμφωνα με μία παράδοση ήταν γιος του Ερμή, ο οποίος ήταν μεταξύ άλλων ο θεός που οδηγούσε τους νεκρούς στον Κάτω Κόσμο.


Η πρώτη χρυσή μηλιά, ήταν το γαμήλιο δώρο της Γαίας στην Ήρα, όταν αυτή παντρεύτηκε τον βασιλιά των θεών, τον Δία. Η Ήρα τη φύτεψε στον ιερό της κήπο στο όρος Άτλας. Τον κήπο αυτό φρόντιζαν οι νύμφες Εσπερίδες, αλλά επειδή άρπαζαν πότε – πότε κανένα χρυσό μήλο για τον εαυτό τους, η Ήρα έβαλε τον άγρυπνο δράκο Λάδωνα να τυλιχτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου, ώστε να μην το πλησιάζει κανείς.


Αν αυτό που ονόμαζαν οι Έλληνες «χρυσό μήλο» ήταν ο ίδιος καρπός με τα ροδάκινα της αθανασίας των Κινέζων, τότε είναι πολύ ενδιαφέρον που μία ποικιλία ροδάκινων ονομάζονται «νεκταρίνια», λέξη που προέρχεται από το «νέκταρ»! Χρυσόμηλα ονομάζουν οι Κύπριοι τα βερίκοκκα, ενώ ως χρυσομηλιά αναφέρεται σε διάφορες πηγές η πορτοκαλιά. Αν και δεν ήταν γνωστά στην Ευρώπη πριν τον μεσαίωνα, μία παράδοση υποστηρίζει πως τα «χρυσά μήλα» ήταν πορτοκάλια. Η φήμη αυτή ήταν τόσο ισχυρή, που μέχρι σήμερα στην ελληνική γλώσσα τα είδη της οικογένειας citrus ονομάζονται εσπεριδοειδή (από την Εσπερία και τις Εσπερίδες), ενώ το «πορτοκάλι» πήρε το όνομά του από την Πορτογαλία, όπου, κατά μία εκδοχή βρισκόταν ο αρχαίος κήπος της Ήρας.

Κάποιοι πίστευαν πως προϊόν των χρυσών δέντρων του κήπου των Εσπερίδων ήταν η αμβροσία. Ένας πανέμορφος αετός συνοδευόμενος από λευκά περιστέρια τα μετέφερε στον Όλυμπο για να τραφούν οι θεοί.


Ο δρόμος προς την αθανασία

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία όμως, αθάνατοι είναι μόνο οι θεοί, εκτός αν παραβούν κάποιον όρκο. Τότε, χάνουν την πρόσβαση στην ιερή τροφή και είναι αναγκασμένοι να υπάρχουν σε μία μόνιμη κατάσταση απόλυτης παραλυσίας, όπως λέει ο Ησίοδος στη «Θεογονία».

Ο άνθρωπος όμως πλάστηκε θνητός, και όπως είπε και ο φιλόσοφος Μητρόδωρος «Για όλα τ’ άλλα μπορούμε να αποκτήσουμε ασφάλεια, ως προς τον θάνατο όμως όλοι κατοικούμε σε πόλη χωρίς τείχη».

Η καλύτερη κατάσταση την οποία βίωσε ποτέ το ανθρώπινο γένος, ήταν μία πρώιμη «χρυσή εποχή», κατά την οποία οι άνθρωποι ζούσαν πολλά χρόνια και πέθαιναν ειρηνικά στον ύπνο τους. Ακόμα κι όταν ο Ηρακλής θανάτωσε τον δράκοντα που φρουρούσε τον κήπο των Εσπερίδων, οι άνθρωποι δεν απέκτησαν την αμβροσία.

Αν και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν εντυπωσιακά εξοικειωμένοι με την ιδέα του θανάτου και οι θεοί που λάτρευαν ούτε απαιτούσαν υπακοή ούτε υπόσχονταν αθανασία, από τον 6ο αιώνα και μετά, μαζί με την ανάπτυξη της ορθολογικής σκέψης, ενισχύεται και η ανάγκη για μεταφυσική αναζήτηση. Οι ιδέες του Ορφέα περί μετεμψύχωσης, τα μυστήρια της Ελευσίνας και, αργότερα, η περί ψυχής φιλοσοφία του Πλάτωνα θα χαράξουν νέο δρόμο σε αυτή την αναζήτηση. Έναν δρόμο στον οποίο το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του θανάτου, αρκεί να απαλλαγεί από το βάρος της ύλης.

Αν το κατορθώσει αυτό, λέει ο Πλάτων, τότε η ψυχή θα κατακτήσει την Αρετή και θα τραφεί με νέκταρ και αμβροσία.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Η στρατιωτική πειθαρχία στην Αρχαία Ελλάδα

Λόγος πολύς έχει γίνει κατά το παρελθόν, και πολλές μελέτες έχουν γραφεί, με θεματολογία περιστρεφόμενη γύρω από τα στρατηγήματα και τις τακτικές που εφήρμοσαν στα Πεδία τις Μάχης οι Αρχαίοι Έλληνες, επιτυγχάνοντας αποφασιστικό αποτέλεσμα για την Τροπή της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός γενικά αποτελείτο από γυμνασμένους άνδρες, με πολεμική περιβολή (θώρακας, περικνημίδες, περικεφαλαία) και με επιδεξιότητα στην χρήση οπλών (ακόντιο, σφενδόνα, τόξο, ξίφος).

Καλύτεροι σφενδονιστές ήταν οι Ρόδιοι, καλύτεροι τοξότες οι Κρήτες, καλύτεροι ακοντιστές οι Ακαρνάνες (από την Ακαρνανία) και οι Αγριάνες (λαός στον Στρυμόνα) και καλύτεροι πελταστές (βλ. παρακάτω) οι Θράκες.

 
Ο στρατός των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη, καθώς και το τρέξιμο με ιαχές στην επίθεση κατά των εχθρών.

Η ναυτική υπερδύναμη της εποχής ήταν η Αθήνα. Είναι γνωστές οι περίφημες τακτικές των Αθηναίων που παραπλανούσαν τον εχθρό τους αλλάζοντας τους σχηματισμούς του στόλου τους. Στον στρατό ξηράς, ο Ελληνικός στρατός χρησιμοποίησε από τον 5ο αιώνα π.Χ., πολύ πριν από τον ρωμαϊκό (που είχε μισθοφορικό στρατό από Ρωμαίους και ξένους άνδρες), πολιορκητικές μηχανές όπως πολιορκητικούς κριούς, καταπέλτες και πολιορκητικούς πύργους.

Οι Ρωμαίοι αντέγραψαν το αρχαιοελληνικό στρατιωτικό πρότυπο: τον εξοπλισμό (οπλίτες, ιππείς, πελταστές, ακοντιστές, τοξότες, σφενδονιστές), τις πολεμικές κατασκευές (τριήρεις, πολιορκητικές μηχανές) και την στρατηγική, τόσο στο πεζικό, όσο και στο ναυτικό.

Οι Έλληνες Συρακούσιοι στον πελοποννησιακό πόλεμο – στην Σικελική Εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.) είχαν Ιταλούς μισθοφόρους στους οποίους έμαθαν την τέχνη του πολέμου. Οι Έλληνες είχαν και σαλπιγκτές για τα στρατιωτικά παραγγέλματα στις μάχες, καθώς και αυλητές που συντόνιζαν το βήμα των στρατιωτών

Επιστρέφοντας στον σπαρτιατικό στρατό, πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τους στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη και μάλιστα αλλάζοντάς τους κατά την διάρκειά της. Αυτό έγινε πολύ πριν από την εμφάνιση της μακεδονικής φάλαγγας που δημιούργησε – περίπου το 338 π.Χ. – ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο Β΄ (8).

Οι Λακεδαιμόνιοι οπλίτες έφεραν σκούρα κόκκινη επωμίδα ή θώρακα (οι πιο βαριά οπλισμένοι), δόρυ, ασπίδα στην οποία ενεγράφετο το χαρακτηριστικό μεγάλο Λ (=Λακεδαιμόνιοι), καθώς και μικρό εγχειρίδιο (φονικό μαχαίρι): την ξυήλη. Οι στρατιώτες συγχρόνιζαν το βήμα τους με τη μουσική αυλών. Κατά την διάρκεια της μάχης γινόταν αλλαγή των σχηματισμών κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι καλύτεροι πολεμιστές να είναι στην πρώτη γραμμή.

Αν ο εχθρός διασπούσε το σχηματισμό, τότε τους πεσόντες στρατιώτες αντικαθιστούσαν άλλοι οπλίτες που ήταν σκορπισμένοι στην περιοχή της μάχης.

Ο σπαρτιατικός στρατός, επίσης, χρησιμοποίησε και άλλα πολεμικά τεχνάσματα, τα λεγόμενα «κλέμματα΄΄. Τέτοιο κλέμμα ήταν, για παράδειγμα, η προσποίηση ότι ο σπαρτιατικός στρατός ήταν σε κατάσταση αδρανείας, για να παραπλανηθεί ο εχθρός. Πάντως και ο σπαρτιατικός και ο μακεδονικός στρατός, αποτέλεσαν πρότυπο οργάνωσης και τακτικής. Ομοίως και άλλοι στρατοί όπως των Αθηναίων και των Βοιωτών.

Ήδη κατά την ύστερη αρχαιότητα, Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς μέχρι και σύγχρονοι ακαδημαϊκοί, εξετάζουν το αντικείμενο από μία σχετική απόσταση, είτε σαν να παρακολουθούν επί χάρτου τις τακτικές κινήσεις των αντιπάλων στρατευμάτων, είτε σε γεωστρατηγικό και πολιτικό επίπεδο σε συσχετισμό με τις συνθήκες της υπό εξέταση περιόδου .

Παρέβλεψαν όμως, σχεδόν όλοι, να ασχοληθούν και να εξετάσουν, το ίδιο το κύτταρο που γέννησε την ανάγκη χρησιμοποιήσεως αυτών των τακτικών και στρατηγικών εφαρμογών, το στοιχείο που επέδρασε τόσο καταλυτικά στην διαμόρφωση του πεδίου της μάχης και του κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν είναι άλλο παρά η Επινόηση και Εισαγωγή της Οπλιτικής Φάλαγγος!

Πώς και από ποιους δομείται; πως διοικείται; πως κινείται; τι είναι αυτό που καταβάλλει τον αντίπαλο; και πως νοιώθει κάποιος που ανήκει σε αυτήν;… Ίσως οι σύγχρονοί της, εκ συναφείας και εγγύτητος, κάποια πράγματα τα θεώρησαν αυτονόητα και τετριμμένα για να τα αναφέρουν με αποτέλεσμα να τους διαφύγουν.

Ενώ οι σύγχρονοι μελετητές λόγω χρονικής αποστάσεως και ελλιπούς βιβλιογραφίας, είτε δεν τους απασχόλησε είτε δεν τόλμησαν να το αγγίξουν. Εκπληκτική βέβαια εξαίρεση αποτελεί η αξιολογότατη μελέτη του Victor Davis Hanson με τίτλο: «Ο Δυτικός Τρόπος Πολέμου» η οποία καταπιάνεται με ακριβώς αυτό το αντικείμενο!

Στο παρόν άρθρο λοιπόν, θα ασχοληθούμε ειδικά με την επινόηση και χρήση των Αρχαίων Ελληνικών Παραγγελμάτων και Ασκήσεων Ακριβείας Οπλιτικής Φάλαγγος, και καθόλου με τα λοιπά από τα παραπάνω ερωτήματα, αφού θα αποτελέσουν αντικείμενα ιδιαιτέρων άρθρων.

Από τα Βιβλία στην Πράξη!

Όπως είναι φυσικό λοιπόν, η επιτυχία της Φάλαγγος στο Πεδίο της Μάχης ήταν άμεση συνάρτηση της ακριβείας και συγχρονισμού των κινήσεών της και σαφώς του βαθμού πειθαρχίας αυτών που την απάρτιζαν. Διεφάνη αμέσως λοιπόν η ανάγκη καθιερώσεως μίας μεθόδου ώστε να καταστεί δυνατή η μετατροπή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, από μία απλή συνάθροιση ενός ατάκτου πλήθους, σε μία συγχρονισμένη, συμπαγή και αποφασιστική πολεμική μηχανή, με άριστη διάταξη σε γραμμές και στοίχους. Βεβαίως ο κάθε ένας οπλίτης χωριστά, δεν έπαυε να αποτελεί ξεχωριστή προσωπικότητα, με ατομικό χαρακτήρα, ανάγκες και επιθυμίες!!

Η λειτουργία όμως της Φάλαγγος προϋπέθετε την αυτοπροαίρετη και εθελοντική υποβολή των προσωπικών αναγκών και ενσυνείδητη πειθαρχία των κινήσεων και αποφάσεων του κάθε οπλίτου χωριστά.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε και το απαύγασμα της Ελληνικής Κοινωνικής Συνειδήσεως που είναι η υποταγή του προσωπικού συμφέροντος στο Συλλογικό!

Έτσι δομήθηκαν ευνομούμενες πολιτείες αποτελούμενες από ευσυνειδήτους, παραγωγικούς και ενεργούς Πολίτες, που μέχρι σήμερα θαυμάζουμε και ζηλεύουμε, σαν να αποτελούν άφθαστο όνειρο!!

Επομένως υπό συγκεκριμένη στρατιωτική διοίκηση, ΕΝΑΣ αποφάσιζε ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση της Φάλαγγος, αλλά κοινή ενσυνείδητη συναπόφαση ΟΛΩΝ των Οπλιτών ήταν η σύγχρονη και ακριβής εκτέλεση της συγκεκριμένης κινήσεως στον συγκεκριμένο χρόνο!

Αυτό βεβαίως, γέννησε την αμέσως επόμενη πρακτική ανάγκη: Της καθιερώσεως ενός σαφούς και συνοπτικού τρόπου μεταφοράς των διαταγών του επικεφαλής μέχρι και τον τελευταίο οπλίτη με τρόπο που να είναι πλήρως κατανοητός από όλους και με κοινή ορολογία.

Έτσι λοιπόν προέκυψε η επινόηση των Παραγγελμάτων που δεν είναι παρά μία κωδικοποίηση σειράς ενεργειών και κινήσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, μετά από εκφώνηση μίας συντόμου και κοφτής φράσεως ή λέξεως από τον επικεφαλής.

Με σκοπό βεβαίως να καταστούν αυτές οι κινήσεις αποτελεσματικές και συγχρονισμένες στο πεδίο της μάχης, καθιερώθηκαν οι από την περίοδο της ειρήνης Ασκήσεις Ακριβείας για την εξάσκηση και προετοιμασία των Οπλιτών.

Όσο πιο ακριβείς ήταν στην εκτέλεση τους οι Οπλίτες, τόσο πιο αποτελεσματικοί ήταν στο πεδίο της Μάχης, όπως αποδεικνύει περίτρανα το παράδειγμα των Σπαρτιατών που όχι μόνον είναι οι γεννήτορες της Ιδέας της Φάλαγγος αλλά είχαν αναγάγει την Στρατιωτική Αγωγή σε πραγματική τέχνη, καθιστώντας τους αναντιρρήτως Πρότυπα Πολεμικής Αρετής, ανά τους αιώνες! Από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας στον σύγχρονο Στρατό, λέμε ότι ο δείκτης πειθαρχίας ενός τμήματος είναι ο βαθμός ακριβείας κατά την εκτέλεση ασκήσεων ακριβείας!

Μας παραδίδεται μάλιστα από αρχαίους ιστορικούς, η έκπληξη στα μάτια των Περσών βλέποντας από μακρυά την προέλαση της Μακεδονικής Φάλαγγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την οποία παρομοίασαν άψογα λέγοντας, ότι ήταν τόσο τέλεια ζυγημένοι και στοιχημένοι οι οπλίτες κατά την κίνηση τους, που από απόσταση δεν έμοιαζαν για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά σαν καρφιά καρφωμένα σε τέλειες γεωμετρικές θέσεις επί μίας κυλιομένης σανίδος!!! Και αυτή η εικόνα από μόνη της, τους έκανε να κυριευτούν από τρόμο.
 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ : Θαυματουργή συνταγή 800 ετών για τις καρδιοπάθειες

Πάρτε τα μέτρα για να ζήσετε μια ζωή χωρίς προβλήματα υγείας

 

Για όλους εκείνους που θέλουν να θεραπεύσουν ή να αποτρέψουν τις καρδιακές παθήσεις παρουσιάζουμε μια αποτελεσματική φυσική θεραπεία που είναι 800 ετών. Το φάρμακο είναι εύκολο να παρασκευαστεί και έχει εκπληκτικά αποτελέσματα.

 

Η αρχική συνταγή ανήκει στην Opatika Hildegard von Bingen που έζησε τον 13ο αιώνα και πέθανε σε ηλικία 81 ετών. Αργότερα η συνταγή της για καρδιακές παθήσεις εξαγοράστηκε από διάσημους γιατρούς και συνταγογραφήθηκε σε ασθενείς.

Η Opatika συμβουλεύει κάθε οικογένεια να αποκτήσει αυτήν την υπέροχη συνταγή, η οποία έχει αποδείξει ότι είναι επιτυχής σε πολλές καρδιακές παθήσεις και δυσλειτουργίες.

 

Χρησιμοποιείται για το τρέμουλο, την αρρυθμία (ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί), την ταχυκαρδία (καρδιακός παλμός που είναι γρήγορος και υπερβαίνει το φυσιολογικό εύρος) και έχει μάλιστα δείξει

αποτελεσματικότητα σε περιπτώσεις με στηθάγχη. Είναι, επίσης, ιδανική φυσική λύση για την προστασία των αιμοφόρων αγγείων.

 

Προκειμένου να αποφευχθούν σοβαρές διαταραχές της κανονικής λειτουργίας της καρδιάς, συνιστάται, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που δεν έχουν προβλήματα με την καρδιά, να χρησιμοποιήσουν αυτό το φάρμακο προληπτικά.

 

Αυτή το φάρμακο είναι εύκολο να παρασκευαστεί και κάθε νοικοκυριό θα πρέπει να έχει αυτή τη σπουδαία συνταγή που έχει αποδειχθεί επιτυχής σε διάφορες καρδιακές παθήσεις και τα καρδιαγγειακά νοσήματα

 

Συστατικά:

 

10 μάτσα μαϊντανό (χωρίς ρίζα)

 

4 φλιτζάνια / 1 λίτρο σπιτικό μαύρο ή λευκό κρασί

 

2 κουταλιές της σούπας ξίδι από κρασί

 

10 ουγκιές / 300 grrams βιολογικό μέλι

 

Προετοιμασία:

 

Βάλτε τα 10 ματσάκια μαϊντανό σε 1 λίτρο κρασί και προσθέστε 1-2 κουταλιές της σούπας αγνό ξύδι από κρασί.

 

Βράστε το μείγμα για 10 λεπτά σε χαμηλή φωτιά μέχρι να αρχίζει να αφρίζει. Στη συνέχεια, προσθέστε 10 oz / 300 γραμμάρια φυσικό μέλι και αφήστε το να βράσει σε χαμηλή θερμοκρασία για άλλα 4

λεπτά.

 

Στραγγίζουμε το μίγμα όταν κρυώσει και το βάζουμε σε ένα μπουκάλι που το έχουμε καθαρίσει προηγουμένως καλά με ισχυρό αλκοόλ. Κλείνουμε καλά και το φάρμακο είναι έτοιμο για χρήση. Το υπόλοιπο ίζημα δεν είναι επιβλαβής.

 

Χρήση:

 

Θα πρέπει να καταναλώνετε μία κουταλιά του ποτού καθημερινά μέχρι να εξαφανιστούν τα συμπτώματα. Για σοβαρές καρδιακές παθήσεις θα πρέπει να συνεχίσετε τη θεραπεία για μεγαλύτερο χρονικό

διάστημα.

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Εκπαιδευτικό αντίγραφο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων εκτίθεται στο Αστεροσκοπείο [Εικόνες]

Ο Μηχανισµός των Αντικυθήρων ανοίγει ένα µοναδικό παράθυρο στην ιστορία, επιτρέποντάς µας να δούµε συµπυκνωµένες τις αστρονοµικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων και, µέσω εκείνων, τις γνώσεις των αρχαίων Βαβυλωνίων. Επιπλέον, µαρτυρά τις εξαιρετικές µαθηµατικές και µηχανολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων.
Το 2001, ξεκίνησε η εις βάθος µελέτη του Μηχανισµού, η οποία, το 2005, περιέλαβε και την  χρήση καινοτόµων τεχνολογιών (απεικόνισης υψηλής ευκρίνειας, φωτογράφισης µε φωτισµό από πολλά διαφορετικά σηµεία και τριδιάστατης τοµογραφίας) από ελληνοβρετανική οµάδα ερευνητών των πανεπιστηµίων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Κάρντιφ.
Οι ερευνητές κατόρθωσαν να «εισχωρήσουν» στο βάθος του Μηχανισµού, αποκαλύπτοντας την απίθανη για την εποχή του τεχνολογική εκζήτηση. ∆ιαπίστωσαν ότι οι επιγραφές αναφέρονται σε κινήσεις του Ηλίου και της Σελήνης και ότι τα γρανάζια λειτουργούσαν µε σκοπό την µηχανική αναπαράσταση της ελλειπτικής τροχιάς της Σελήνης στον ουρανό, σύµφωνα µε την θεωρία του Ιππάρχου.


Το πρώτο μοντέλο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930 από τον Ιωάννη Θεοφανίδη.
Ένα νέο εκπαιδευτικό αντίγραφο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων εκτίθεται στο Μουσείο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, έως το τέλος του Οκτωβρίου.
Πρόκειται για το πιο πρόσφατο και ανανεωμένο αντίγραφο του Μηχανισμού. Περιέχει σχεδόν όλη την πληροφορία που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε για την κατασκευή και την λειτουργία του μέγιστου οργάνου αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας.
Είναι κατασκευασμένο σε κλίμακα 4/1 (4 φορές μεγαλύτερο από το φυσικό του μέγεθος), ώστε να γίνεται ευκολότερα αντιληπτή η λειτουργία του.






Το βίντεο μας δείχνει πως λειτουργεί ο μηχανισμός τον Αντικυθήρων:







Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Anonymous: Αυτές είναι οι 13 οικογένειες που κυβερνούν τον κόσμο! (Βίντεο)

Μια εξαιρετικά ελιτίστικη οργάνωση που είναι γνωστή ως το Συμβούλιο των 13 οικογενειών, φέρεται... να ενορχηστρώνει όλα τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα, σύμφωνα με τους Anonymous.

Όπως υποδηλώνει το όνομα, το Συμβούλιο απαρτίζεται από 13 κορυφαίες και από τις πιο ισχυρές οικογένειες στη Γη

Οι Anonymous λοιπόν ξαναχτυπούν και με ένα βίντεο που συγκλονίζει αποκαλύπτουν τις 13 αυτές οικογένειες που... κυβερνούν τον κόσμο. Αποκάλυψη ή διαφήμιση; Τα συμπεράσματα δικά σας...

 

Οι οικογένειες αυτές είναι οι εξής:
Rothschild (Bauer or Bower)
Bruce
Cavendish (Kennedy)
De Medici
Hanover
Hapsburg
Krupp
Plantagenet
Rockefeller
Romanov
Sinclair (St. Clair)
Warburg (del Banco)













Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Αυτό είναι το «κομμένο» ντοκιμαντέρ της Walt Disney για εξωγήινους που δεν μεταδόθηκε ποτέ! (Βίντεο)

Αυτό το ντοκιμαντέρ μεταδόθηκε μόνο μία φορά σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ το 1995, ύστερα σταμάτησε η μετάδοσή του και ποτέ δεν μεταδόθηκε ξανά (για άγνωστους λόγους).

 

Αυτή η έκδοση είναι η πλήρης χωρίς καμιά επεξεργασία, όπως αναφέρει το pyli-apokalypseis και καταγράφτηκε σε βίντεο VHS.

 

 

 

«Για όσους δεν γνωρίζουν αγγλικά, μπορείτε να πάτε στις Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Μετάφραση: Ελληνικά»

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Το ΜΥΣΤΗΡΙΟ με ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΑ σε ΘΕΟΥΣ, ΑΓΙΟΥΣ και ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ...

Τα φωτοστέφανα έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε σε αγιογραφίες σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες. Υπάρχουν και σε αγάλματα των καθολικών εκκλησιών. Όμως, αυτή η άλως γύρω από τα κεφάλια των αγίων δεν αποτελεί "προνόμιο" της χριστιανικής τέχνης. Μα και πάλι... Χάνεται στα βάθη πολλών αιώνων και πολλών χιλιετιών πολύ πριν την εμφάνιση των μονοθεϊστικών και παραδοσιακών θρησκειών. 

Φιγούρες Wandjina, Αυστραλία

Σίγουρα, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το φωτοστέφανο των αγίων, καθώς το συναντάμε παντού στις εκκλησίες μας. Αλλά πόσοι γνωρίζετε, ότι φωτοστέφανο φέρουν ο Βούδας, ο Κρίσνα, η θεά Κάλι και πολλοί άλλοι; Σχεδόν άγνωστο είναι το γεγονός πως το συναντούμε σε αρχαίους Έλληνες θεούς, όπως ο Απόλλωνας, ο Ποσειδώνας και πολλοί άλλοι.

Valcamonica, Ιταλία

 

Σε πολλά μέρη του κόσμου, σε σπηλιές, σε βράχους, σε ογκόλιθους, σε μεγάλιθους, έχουν βρεθεί άγνωστες μορφές ανθρωποειδών που παραπέμπουν σε εξωγήινους. Οι μορφές αυτές αποτελούν αντικείμενο μελέτης της θεωρίας των Αρχαίων Αστροναυτών. Η ηλικία τους σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν τα 10.000 χρόνια ενώ σε κάποιες άλλες φτάνουν και πέρα από τα 30.000.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτές οι μορφές είναι σαχλαμάρες και αποκυήματα της φαντασίας των χαμηλής νοημοσύνης πρωτόγονων. Αλλά πως ο "πρωτόγονος" είχε την ικανότητα να ζωγραφίσει και να απεικονίσει με εξαιρετική ακρίβεια ζώα του περιβάλοντός του, αλλά... στην περίπτωση των περίεργων μορφών ζωγράφισε μπούρδες; Μυστήριο... Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...

Κρίσνα

 

Πολλές από τις παράξενες ή και αλλόκοτες μορφές φέρουν φωτοστέφανο γύρω από τα κεφάλια τους. Πώς ήξεραν οι "πρωτόγονοι" το φωτοστέφανο;

Υπάρχει εξήγηση;
Η θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, εξηγεί για το φωτοστέφανο πως πρόκειται για κράνος ή κάσκα, κάποιου είδους, όπως των σύγχρονων αστροναυτών. Όμως, αυτό δεν ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις.

Βούδας

 

Αν πρέπει να δώσουμε κάποια ασφαλή εξήγηση, τότε ίσως θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην ανθρώπινη αύρα. Κάθε ζωντανός οργανισμός εκπέμπει ένα φως το οποίο είναι αόρατο στα μάτια μας. Ανάλογα με το χρώμα της αύρας ή τις μεταβολές ή ακόμα και την πυκνότητά της, μπορεί κάποιος να υπολογίσει, εφόσον τη βλέπει, αν κάποιος είναι καλός, αγνός, άρρωστος, κακός κλπ. Όσο το χρώμα λαμπυρίζει ή χρυσίζει και ειδικότερα στο κεφάλι, τόσο το ον που το φέρει τείνει προς το "ανώτερο", προς το "θείον".

Θεός Απόλλων

 

Αλλά η αύρα δεν φαίνεται. Δεν μπορούμε να την δούμε. Πώς την αντιλήφθηκαν οι "προϊστορικοί" άνθρωποι; Ίσως, να είχαν την ικανότητα, ανάμεσα σε πολλές άλλες, να "βλέπουν" την αύρα. Ενδεχομένως, όμως, να ήξεραν την τεχνική για να μπορούν την δουν -όπως μπορούμε κι εμείς να την δούμε, με την κατάλληλη πρακτική.

Αν πράγματι αυτές οι περίεργες μορφές των χιλιάδων ετών στα βράχια και στα σπήλαια ανά τον κόσμο, είναι εξωγήινοι τότε, μπορούμε να υποθέσουμε πως, εφόσον έφεραν φωτοστέφανο, μάλλον επρόκειτο για αγνά και ανώτερα όντα, μη-προσκολλημένα, γεμάτα με εσωτερική χαρά, υψηλή πνευματική ανάπτυξη.

Κάπως έτσι, φτάνουμε σε ένα παρακινδυνευμένο ερώτημα: Μήπως οι άγιοι και οι θεοί των περισσοτέρων θρησκειών ταυτίζονται ή έχουν κάποια στενή συγγενική σχέση με τους εξωγήινους;

Αμφιτρίτη και Ποσειδώνας

 

 Ενδείξεις, αν όχι αποδείξεις, ότι εξωγήινα νοήμονα όντα ήρθαν στην Γη από μακρινούς πλανήτες, υπάρχουν σε όλες τις παραδόσεις αλλά και σε εκατοντάδες αγαλματίδια. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό από όλα είναι το έκθεμα σε αρχαιολογικό μουσείο που δείχνει και το ίδιο το αρχαίο διαστημόπλοιο.

 

 

 

 

 

 

 

Θεός Ποσειδώνας

 

 Όπως έχουμε δείξει, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των αρχαίων θρησκειών -απομακρυσμένων γεωγραφικά και μη- που φτάνουν ως τις μέρες μας. Το γεγονός ότι τα ιδεώδη τους, παραβιάστηκαν, αλλοιώθηκαν και διαμορφώθηκαν από αλλογενείς φορείς κατά τα συμφέροντα των αλλογενών πεποιθήσεων, δεν αλλάζει την ουσία.

Πρώιμα χριστιανικά χρόνια

 

 Το φωτοστέφανο είναι ουσιαστικά το "περίβλημα" ανώτερων πνευματικών νοημόνων όντων -είτε κατέβηκαν από τον ουρανό είτε όχι- τα οποία στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν έναν καλύτερο κόσμο, θεοποιήθηκαν.

Από κει πέρα, αυτή η χρυσή άλως γύρω από το κεφάλι, έγινε χαρακτηριστικό "σήμα κατατεθέν" αγίων και θεών ανά τον κόσμο -είτε το αξίζουν είτε όχι. Σε πολλές θρησκείες έγινε ο υποσυνείδητος τρόπος εξουσίας και εγκλωβισμού του ανθρώπινου μυαλού...

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Τα θαμμένα αγάλματα του πολέμου - Η απόκρυψη των επιτύμβιων γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Επί έξι μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών μια ομάδα από εργάτες και αρχαιολόγους έσκαβε τα δάπεδα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για να θάψει εκεί ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αθήνα: τους κούρους και τις ληκύθους της.
Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διαπίστωσαν με έκπληξη ότι παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο. Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα χρόνια της λειτουργίας του.
Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι γνωρίζουν, κάτω από τη γη. Και είναι αλήθεια ότι τα αρχαία είχαν μόλις επιστρέψει ξανά στο χώμα, δηλαδή στη μοναδική κιβωτό του κόσμου στην οποία θα μπορούσαν να παραμείνουν ασφαλή.


Η εύθραυστη ευρωπαϊκή τάξη του Μεσοπολέμου ήταν αισθητή στις ελληνικές κυβερνήσεις πολύ καιρό πριν από την κήρυξη του πολέμου. Από το 1937 η κυβέρνηση Μεταξά είχε ξεκινήσει αλληλογραφία με τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων του υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, προκειμένου να εκπονηθεί από κοινού ένα πλήρες σχέδιο διαφύλαξης των αρχαίων από τις αεροπορικές επιδρομές και από το ενδεχόμενο των οδομαχιών εντός των πόλεων.
Στην επίμονη απαίτηση του κράτους να συνταχθούν κατάλογοι και να ταξινομηθούν τα αρχαία σε κατηγορίες με βάση τη σπουδαιότητά τους οι αρχαιολόγοι της Υπηρεσίας υποστήριζαν σταθερά ότι δεν υπήρχε δυνατότητα επιλογής και ότι όλα τα αρχαία (εκτεθειμένα και αποθηκευμένα) έπρεπε να διασωθούν σε περίπτωση πολέμου.

Η απόκρυψη του Κούρου του Σουνίου ΕΑΜ 2720 στο όρυγμα που είχε διανοιχθεί μπροστά από το βάθρο του. (Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου)
 Μάλιστα, ο Νικόλαος Κυπαρίσσης, Έφορος Αρχαιοτήτων Αθηνών (Αττικής και Μεγαρίδος εκτός Πειραιώς), σε εμπιστευτική του έκθεση προς το υπουργείο στις 11 Αυγούστου 1937 αναφέρει ότι, αντί να δαπανηθούν μεγάλα ποσά για την κατασκευή καταφυγίων για ορισμένα από τα αρχαία, θα ήταν προτιμότερο να μεταφερθούν σε νέους χώρους φύλαξης, ασφαλείς από φωτιά και βομβιστικές επιθέσεις, σε κηρυγμένες «αρχαιολογικές πόλεις», οι οποίες με διεθνείς συμβάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιερές και απαραβίαστες.
Και υπέδειξε την περιοχή της Ακρόπολης ως μία από αυτές. Ωστόσο, η πραγματικότητα διέλυσε τις ελπίδες και τις λιγοστές αμφιβολίες για το επερχόμενο κακό. Οι προετοιμασίες για την αντιμετώπιση του κινδύνου των καταστροφών εντείνονταν με την πάροδο του χρόνου. Στις 18 Ιουνίου 1940 ο υφυπουργός Παιδείας Ν. Σπέντζας ανακοίνωσε με εμπιστευτικό του έγγραφο ότι «Από σήμερον απαγορεύομεν την χορήγησιν κανονικών αδειών, κατόπιν αποφάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου». Με την κήρυξη του πολέμου τέσσερις μήνες μετά, η Αρχαιολογική Υπηρεσία αντέδρασε αστραπιαία.
Με έγγραφό της στις 11 Νοεμβρίου 1940 που απεστάλη σε όλες τις τοπικές διευθύνσεις, εξέδωσε ειδικές τεχνικές οδηγίες «διά την προστασίαν των αρχαίων των διαφόρων μουσείων από τους εναερίους κινδύνους». Σε αυτές προβλέπονταν δύο τρόποι ασφάλισης των ογκωδών και μη μετακινήσιμων εκθεμάτων. Ο πρώτος ήταν «διά της περικαλύψεως του αγάλματος διά γαιοσάκκων, αφ' ου προηγουμένως τούτο περιβληθή δι' ενός ξυλίνου ικριώματος επενδεδυμένου διά σανίδων ως το υπόδειγμα» και ο δεύτερος, που προκρίθηκε ως αποτελεσματικότερος, με την κατάχωση των αγαλμάτων εντός του δαπέδου της αίθουσας ή στην αυλή του μουσείου ή σε περιφραγμένες αυλές και υπόγεια δημόσιων ιδρυμάτων.
Η μέθοδος της κατάχωσης, μάλιστα, δινόταν με κάθε λεπτομέρεια. Τα αγάλματα έπρεπε να αποτεθούν στον πυθμένα του ορύγματος που ήταν επενδεδυμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, σε οριζόντια θέση (σαν νεκρά σώματα σε τάφο), να καλυφθούν με αδρανή υλικά και το όρυγμα να σφραγιστεί με πλάκα τσιμέντου. Για τα χάλκινα και για τα πήλινα προβλεπόταν η φύλαξη εντός κιβωτίων επενδεδυμένων με κερόχαρτο ή πισσόχαρτο για τον φόβο της υγρασίας.

Από την προετοιμασία απόκρυψης των επιτύμβιων γλυπτών του Μουσείου. (Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου)
 Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο σήμανε συναγερμός. Με υπουργική απόφαση συστάθηκε η Επιτροπή Απόκρυψης και Ασφάλισης των εκθεμάτων του, με επικεφαλής τρεις Αρεοπαγίτες και μέλη τον γραμματέα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Γεώργιο Οικονόμο, τον προσωρινό διευθυντή του μουσείου Αναστάσιο Ορλάνδο, τον καθηγητή Σπυρίδωνα Μαρινάτο, τους εφόρους Γιάννη Μηλιάδη και Σέμνη Καρούζου, την επιμελήτρια Ιωάννα Κωνσταντίνου και ορισμένους μηχανικούς και αρχιτέκτονες του υπουργείου.
Στην ομάδα προστέθηκαν και εθελοντές, όπως ο διευθυντής του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Otto Walter, ο Βρετανός αρχαιολόγος Allan Wace και o ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης, που ήταν τότε πρωτοετής φοιτητής Αρχαιολογίας. «Πολύ πρωί, πριν να δύσει η σελήνη, συγκεντρώνονταν στο μουσείο όσοι είχαν αναλάβει την εργασία τούτη. Νύχτα έφευγαν το βράδυ για να πάνε στα σπίτια τους» γράφει χαρακτηριστικά η Σέμνη Καρούζου. Η φύλαξη των γλυπτών γινόταν ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία του καθενός.
Τα μεγαλύτερα από αυτά παρατάσσονταν όρθια σε βαθιά ορύγματα που είχαν ανοιχτεί στα δάπεδα των βόρειων αιθουσών του μουσείου, το οποίο ήταν, άλλωστε, θεμελιωμένο πάνω στον μαλακό βράχο. Για την κάθοδο των αγαλμάτων στα ορύγματα χρησιμοποιήθηκαν αυτοσχέδιοι ξύλινοι γερανοί, τους οποίους χειρίζονταν αδιάκοπα οι τεχνίτες του μουσείου. Τα ορύγματα, που έμοιαζαν με πολυάνδρια, δηλαδή με ομαδικούς τάφους, συγκέντρωσαν ένα σαστισμένο πλήθος μορφών, σαν αυτό που εικονίζεται στην πιο πολύτιμη από τις φωτογραφίες του ομώνυμου αρχείου του μουσείου.
Ανάμεσα στις μορφές των αγαλμάτων, που στέκονται αμήχανα στον νέο τους τάφο, βρίσκεται κι ένας από τους ανώνυμους πρωταγωνιστές του Έπους της Απόκρυψης. Ένας τεχνίτης του μουσείου που κοιτά αφηρημένα τον φακό. Κι έτσι όπως συμμερίζεται την αβέβαιη μοίρα των ημερών, καταλήγει να μην ξεχωρίζει από το πλήθος τριγύρω. «Αν καμιά ζημιά δεν έγινε στα μάρμαρα, παρόλες αυτές τις μετακινήσεις, οφείλεται τούτο κυριότατα στο ότι προϊστάμενος του συνεργείου των εργατών ήταν τότε, έως και στα πρώτα χρόνια ύστερ' από τον πόλεμο, ο παλαιός, έμπειρος και αφοσιωμένος γλύπτης των ελληνικών μουσείων Ανδρέας Παναγιωτάκης» αφηγείται η Σέμνη Καρούζου.

Ένα από τα ορύγματα με τα αμήχανα πλήθη των αγαλμάτων
 «Τον Οκτώβριο του 1940, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, μόλις είχα εγγραφεί στο πανεπιστήμιο, πρωτοετής φοιτητής» θυμάται σε συνέντευξή του ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης. «Η απόκρυψη είχε ήδη αρχίσει κι εγώ προσέφερα την εθελοντική μου εργασία. Με έβαλαν σε μία από τις αποθήκες, όπου υπήρχαν τεράστια κασόνια. Η δουλειά μου ήταν να τυλίγω ταναγραίες σε παλιές εφημερίδες και με μεγάλη προσοχή να τις τοποθετώ στα κασόνια. Μετά, τη δουλειά συνέχιζε η ειδική επιτροπή που είχε συσταθεί. Όλοι δουλεύαμε ενάντια στον χρόνο, με τον φόβο της εισβολής των Γερμανών, και βέβαια με τεράστια προσοχή. Οι ταναγραίες τυλίγονταν εύκολα. Όμως τα αγγεία έσπαγαν ακόμα πιο εύκολα...
Η δουλειά γινόταν στα υπόγεια του μουσείου. Τα αγάλματα τοποθετούνταν σαν άνθρωποι σε διαδήλωση. Στη συνέχεια χυνόταν πάνω τους άμμος που ξεχώριζε το ένα από το άλλο και τα σκέπαζε και από πάνω έπεφτε πλάκα τσιμέντο. Τα παράθυρα των υπόγειων χώρων τα φράζανε με τσουβάλια από άμμο. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούσαν να πάθουν τίποτε από αεροπορική επιδρομή». Τα ξύλινα κιβώτια με τα πήλινα αγγεία και τα ειδώλια, καθώς και με τα χάλκινα έργα, τοποθετούνταν στις ημιυπόγειες αποθήκες της επέκτασης του μουσείου, που είχε μόλις ολοκληρωθεί προς την οδό Μπουμπουλίνας. Μετά τη συμπλήρωση των χώρων, τα δωμάτια γεμίζονταν μέχρι την οροφή με στεγνή άμμο, προκειμένου να αντέξουν τη διάρρηξη της τσιμεντένιας πλάκας της οροφής τους από ενδεχόμενο βομβαρδισμό.
Ένα στιγμιότυπο αυτής της εργασίας του εγκιβωτισμού αποτυπώθηκε σε μία ξεχωριστή φωτογραφία, τη μόνη που εικονίζει τους τεχνίτες του μουσείου σε μια στιγμή ανάπαυλας να κοιτούν ανέκφραστοι τον φακό, ανθρώπους που αναρωτιέται κανείς για την τύχη τους τους σκληρούς μήνες της αθηναϊκής Κατοχής. Η Σέμνη Καρούζου διέσωσε το όνομα ενός από αυτούς: «Σε όλη την εργασία του ξεριζώματος και του εγκιβωτισμού των αρχαίων της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνημάτων πρωτοστατούσε ο μακαρίτης αρχιτεχνίτης Γεώργιος Κοντογιώργης, ένας από τους τεχνίτες που τόσα προσέφεραν και προσφέρουν στην ανάδειξη και την ασφάλεια των αρχαίων».
Ταυτόχρονα με τα αρχαία εγκιβωτίστηκαν και οι πολύτιμοι κατάλογοι του μουσείου, δηλαδή τα βιβλία καταγραφής και τεκμηρίωσης των αρχαιοτήτων του. Τα κιβώτια αυτά παραδοθήκαν στον γενικό ταμία της Τράπεζας της Ελλάδος στις 29 Νοεμβρίου 1940. Στις 17 Απριλίου 1941, στο κεντρικό κατάστημα της ίδιας τράπεζας, υπογράφηκε το πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής των ξύλινων κιβωτίων με τα χρυσά και με τα άλλα πολύτιμα ευρήματα των Μυκηνών.
Ήταν η πράξη του τέλους μιας εξάμηνης επιχείρησης που πέτυχε να ασφαλίσει τον αμύθητο πλούτο του μεγαλύτερου μουσείου της χώρας. «Η όψη του μουσείου τον Απρίλη του 1941, γυμνωμένου από όλο το περιεχόμενό του, ήταν μια εικόνα ερήμωσης. Οι τοίχοι γυμνοί, τα δάπεδα πολλών αιθουσών σκαμμένα, οι προθήκες άδειες». Ήταν η εικόνα που αντίκρισαν οι Γερμανοί αξιωματικοί το πρωί της Δευτέρας 28 Απριλίου. Της πρώτης μέρας της αθηναϊκής Κατοχής.

Στιγμιότυπο από τον εγκιβωτισμό του αμφορέα Α 803
 Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το μουσείο δεν παρέμεινε έρημο. Καταλήφθηκε από δημόσιες υπηρεσίες. Στη μεγάλη Μυκηναία Αίθουσα στεγάστηκε η Κρατική Ορχήστρα. Σε ένα μεγάλο μέρος της δυτικής πλευράς, δεξιά από την είσοδο, εγκαταστάθηκε το Κεντρικό Ταχυδρομείο. Στις αίθουσες του πρώτου ορόφου επί της οδού Μπουμπουλίνας λειτούργησαν οι υπηρεσίες του υπουργείου Πρόνοιας, ενώ σε μια αίθουσα του παλαιού κτιρίου προς την οδό Τοσίτσα εγκαταστάθηκε μια ειδική Υγειονομική Υπηρεσία, απ' όπου «περνούσαν υποχρεωτικά δυστυχισμένες νέες γυναίκες, απόκληρες της κοινωνίας» όπως διασώζει η Σέμνη Καρούζου.
Σε μια γωνιά του νέου κτιρίου έμεινε λιγοστός χώρος για τα γραφεία των υπαλλήλων του μουσείου, όπου συγκεντρώθηκε η άχρηστη πια σκευή του, το πλήθος των άδειων προθηκών, ορισμένοι πίνακες της Εθνικής Πινακοθήκης και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Σε ένα από τα υπόγεια της νέας πτέρυγας παρασκευαζόταν το συσσίτιο των φυλάκων και των αρχαιολογικών υπαλλήλων, με τα πυκνά ίχνη από τους καπνούς του να παραμένουν μέχρι σήμερα σε σημεία της οροφής. Παρά την απώλεια του χαρακτήρα του, το κτίριο παρέμεινε αλώβητο μέχρι το τέλος της Κατοχής.
Ως τις «ημέρες του δεκεμβριανού εφιάλτη», όταν οι «πολυβολισμοί των αεροπλάνων» κατέκαψαν μέρος της ξύλινης στέγης του και ένα τμήμα του πρώτου ορόφου διαμορφώθηκε σε φυλακές των κρατουμένων. Ορισμένοι από τους διάτρητους από τις οβίδες τοίχους διατηρούνται ακόμα και σήμερα, μεταξύ των γραφείων όπου εργάζεται το προσωπικό του Μουσείου. Και παρά τη μακρά και επίπονη αποκατάσταση του κτιρίου και των εκθέσεών του τα μεταπολεμικά χρόνια, ήσαν πολλές οι κρυμμένες εκπλήξεις που έρχονταν σποραδικά στο φως.
Ακόμα και η δεύτερη, εκ βάθρων ανακαίνισή του, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ήταν η αφορμή να ανακαλυφθούν και άλλα από τα καλά θαμμένα μυστικά του. Να ήταν, άραγε, τα τελευταία; Ζώντας και δουλεύοντας κανείς ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους, γνωρίζει πως δεν του επιτρέπεται να διατυπώνει τέτοιες εκφράσεις χρονικής βεβαιότητας.
 
Ο Κώστας Πασχαλίδης είναι Ιστορικός και Αρχαιολόγος, Επιμελητής Αρχαιοτήτων στην Προϊστορική Συλλογή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου



Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Η πρόρρηση του Αισχύλου για τους Έλληνες

«Εκεί τους περιμένουν τα πιο μεγάλα κακά να πάθουν, πληρωμή για την αυθάδεια και τις σκέψεις που θεόν δεν λογαριάζουν· γιατί στην χώρα την ελληνική σαν ήρθαν, των θεών τ’ αγάλματα να ξεγυμνώσουν δεν ντρέπονταν και τους ναούς να κάψουν. Κι οι βωμοί αφανισμένοι και των θεών τα ιερά είν’ από ρίζα, ανάκατα, αναποδογυρισμένα από θεμέλια.
[…] Και νεκρών σωροί και στην τριτόσπορη γενιά άφωνα θα φανερώσουν στα μάτια των ανθρώπων πως δεν πρέπει, θνητός σαν είναι, νά’ναι περήφανος πέρα απ’ το μέτρο· γιατί η υπεροψία, σαν ανθίση, θα καρπίση της καταστροφής το στάχυ, απ’ όπου γεμάτο κλάμα θέρισμα θερίζει».


Αισχύλου «Πέρσαι», στ. 807-822, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 77
Πόσες φορές πρέπει να επαναληφθεί κάτι για να γίνει πιστευτό; Όχι πολλές. Αν ο δέκτης της πληροφορίας είναι εχέφρων και οι αποδείξεις αμάχητες αρκεί μία μνεία για να δεχθεί την πραγματικότητα, το ακριβές ενός περιστατικού, μιας αφήγησης. Αρκεί, όμως, μία φορά για να εντάξει ο θεατής ή αναγνώστης το δίδαγμα της αληθείας στην καθημερινότητά του; Όχι.
Οι άνθρωποι, όπως μας υποδεικνύει και η παραβολή στην Αγία Γραφή θυμίζουν τα χωράφια. Άλλα είναι χέρσα και όσο και να τα καλλιεργήσεις δεν μπορεί εκεί να καρπίσει η αλήθεια και η αρετή ενώ μερικά άλλα είναι γόνιμα και μικρή προσπάθεια μπορεί να φέρει μέγιστο αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η επανάληψη είναι προϋπόθεση της εμπέδωσης ενός σημαντικού μηνύματος. Ο ελληνικός κόσμος της σκέψης, της ποίησης, των μυθολογικών κύκλων προσφέρει στον επισκέπτη ή μόνιμο κάτοικό του πολλές ευκαιρίες να μάθει και να εμπεδώσει τα σημαντικά, όσα προσφέρουν ζωή και συνάμα τη νοηματοδοτούν.
Ένας από τους αναντικατάστατους πυλώνες του πνευματικού οικοδομήματος του Ελληνισμού είναι η ευσέβεια, η αποφυγή της πρόκλησης της μήνης των θεών, η αποστροφή ακόμα και της υποψίας της ύβρεως. Ο κόσμος που φλέγεται και σβήνει με μέτρο, ο απαράλλαχτος νόμος της μεταβολής, η εναρμόνιση με την αληθή και άπειρη ουσία της θεότητας, απαιτούν την τήρηση του χρυσού κανόνα της αποφυγής της υπερβολής. Σε εορτασμούς και τελέσματα, σε θυσίες και δράματα, σε κωμωδίες και δημηγορίες, οι αρχαίοι Έλληνες ύψωναν το λάβαρο του μέτρου και το έδειχναν σε όλους.
Τριτόσπορη γενιά
Ο μύστης δραματουργός, με αυτά τα φοβερά λόγια που ξεστομίζει το φάντασμα του Δαρείου, μιλάει προς την Ανατολή και απευθύνεται στη Δύση. Ενώ βάσει της πλοκής, οι δέκτες των σεισμικών κραδασμών των λόγων του είναι οι Πέρσες, ο Αισχύλος άγχεται για τους Έλληνες.
Στην τραγωδία του, ο Δαρείος, που ξεγλίστρησε σαν ατμός από τον Άδη, περιγράφει πώς ο γιος του Ξέρξης λάθεψε στην κρίση του και έβρισε την Πλάση βλασφημώντας έμπρακτα στων Ελλήνων τα ιερά. Ο νεκρός κι αξιοσέβαστος (για τους Πέρσες) βασιλεύς εκφράζεται σαν… γραφείο τύπου των θεών και περιγράφει στους υπηκόους του αλλά και στην γυναίκα του Άτοσσα, που ζει και σπαράζει από την αγωνία για το παιδί της, πώς μια αυτοκρατορία γίνεται συντρίμμια όταν οι τιμονιέρηδές της ξεχνούν τον μπούσουλα του μέτρου και του σεβασμού στους θεούς και τα άγιά τους.
Ο Αισχύλος δεν θέλει να δει τους νικητές των Μηδικών να καταλαμβάνονται από την αφροσύνη του νικητή, που ηττήθηκε από το ίδιο το κατόρθωμά του. Επιδιώκει να ταρακουνήσει τους Αθηναίους, τους πολίτες-οπλίτες που κράτησαν όρθια την ανθρωπότητα την στιγμή που όλα έδειχναν χαμένα.
Η υπερβολική σιγουριά τούτα μπορεί να φέρει και ακόμα περισσότερα και χειρότερα και στους ίδιους και στις γενιές που θα ακολουθήσουν.
Το τελευταίο σημείο στην μνεία του Αισχύλου για «θίνες νεκρών δε και τριτοσπόρω γονή», την αινιγματική τριτόσπορη γενιά (στην κυριολεξία τα δισέγγονα όσων διέπραξαν ύβρη) πρέπει να προβληματίσει και τους απογόνους ανθρώπων που έβλαψαν τους Έλληνες.
Ο μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια, Μαραθωνομάχος και Σαλαμινομάχος Έλλην δραματουργός στέλνει ένα δυσοίωνο μήνυμα στις γενιές που ακολουθούν όσους έπληξαν το Γένος μας και ασέβησαν στα όσια και τα ιερά μας. Μέχρι σήμερα, ο αδελφός του Αμεινία και του Κυναίγειρου δεν έχει αστοχήσει σε τίποτα. Κι αυτό πρέπει να βάλει σε σοβαρές σκέψεις μια σειρά από εχθρούς της Ελλάδος. Η Νέμεσις πλησιάζει.

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Βαρουφάκης και οι 1101- Δείτε το βίντεο-μυστήριο με πρωταγωνιστή τον πρώην ΥΠ.ΟΙΚ

Ένα πολύ μυστηριώδες και περίεργο βίντεο έχει ανέβει στο διαδίκτυο με την ονομασία «Οι 1101 Ερχονται». Στο βίντεο παρουσιάζονται πρόσωπα με τα μικρά μόνο ονόματά τους, ενώ ανάμεσά τους φιγουράρει ο πρώην υπουργός οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά και ο ηθοποιός Κλέων Γρηγοριάδης.

«Ερχονται και θα αλλάξουν τα πάντα οι 1101 την Κυριακή 1 Νοεμβρίου», είναι η πρώτη φράση που ανοίγει το βίντεο, ενώ αφού παρουσιάζονται τα πρόσωπα αναφέρεται πως οι 1101 έρχονται «για να αλλάξουν τα πάντα στην κοινωνία, στην πληροφορία, στην ιστορία,  στη δημοκρατία».

Πολλοί είναι αυτοί που εικάζουν για την προσπάθεια δημιουργίας πολιτικού κινήματος, κάτι το οποίο ο Γιάνης Βαρουφάκης επιθυμεί από καιρό, όπως θέλουν οι φήμες. 

Από τα πρόσωπα έκτος φιγουράρει ο Γιάνης Βαρουφάκης, ενώ η σειρά των προσωπών είναι: Θάνος, Πέτρος, Χρύσα, Πρόδρομος, Θέα, Γιάνης.

Οι φράσεις-τίτλοι «στην κοινωνία», «στην πληροφορία», «στην ιστορία», «στη δημοκρατία» έπονται ακριβώς μετά, ακολουθούμενες από την παρουσίαση άλλων προσώπων: Φαίδρα, Σταύρο, Οδυσσέα, Ρενέτα, Κώστα, Βιργινία.

Μετά εμφανίζονται άλλα 4 πρόσωπα, χωρίς όμως τα ονόματά τους, και μετά συνεχίζεται η παρουσίαση άλλων με τα μικρά τους ονόματα. Είναι οι: Γιώργος, Ζωή, Αλεξ, Κλέων (Γρηγοριάδης), Μανώλης, Κωνσταντίνος. 

Τέλος ακόμη 4 πρόσωπα χωρίς τα ονόματά τους  κάνουν την εμφάνισή τους, ενώ το βίντεο κλείνει με τους τίτλους «Ερχονται και θα αλλάξουν τα πάντα»,  «Κυριακή 1 Νοεμβρίου οι 1101 έρχονται».

Δείτε το βίντεο:

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...