"Μια εύκολη υπόθεση για έξι μεγάλους αστυνομικούς". Αυτή είναι η λεζάντα στην γελοιογραφία που φιλοξενούσε στο εξώφυλλο του σατυρικού αμερικανικού περιοδικού Puck στις 14 Απριλίου 1897. Ως μικρός ταραξίας εμφανίζεται η Ελλάδα η οποία περιβάλλεται από έξι αστυνομικούς που αντιπροσωπεύουν τα κράτη: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία. Τι ακριβώς απεικονίζει το σκίτσο;
Τις τρεις προστάτιδες δυνάμεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία) μαζί με τις μεσολαβήτριες χώρες (Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία) να προσπαθούν να αποτρέψουν την Ελλάδα να εμπλακεί στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αυτόν που πέρασε στην ιστορία ως "ατυχής" μετά την ολοκλήρωση του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να καταλάβουμε πως φθάσαμε σε μία ακόμη εθνική ταπείνωση και ένα ακόμη "μνημόνιο". Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης, ένας οραματιστής πολιτικός, αναγκάζεται να αναφωνήσει τον Δεκέμβριο το "δυστυχώς, επτοχεύσαμεν" μετά από την άρνηση του βασιλιά να υπογράψει ένα δυσβάσταχτο νέο δάνειο από την αγγλική κυβέρνηση. Η χώρα μπήκε σε οικονομική επιτήρηση από τους πιστωτές της και καθώς οι ίδιοι δεν μπορούσαν να παρέμβουν απλώς έκαναν παρατηρήσεις για το πως θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση. Μία από τις σημαντικότερες ήταν και μείωση του κρατικού τομέα που τότε αφορούσε κυρίως τους στρατιωτικούς. Οι αξιωματικοί στην προσπάθεια τους να "αμυνθούν" και να προβάλουν την χρησιμότητα τους άρχισαν να υποδαυλίζουν το εθνικιστικό και αλυτρωτικό πνεύμα του λαού απομακρύνοντας τον από τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Κοινώς αντί να αποδεχθούν για το καλό της πατρίδας να εκσυγχρονισθεί ο στρατός και να μειωθούν σε αριθμό και σε αποδοχές ξεκίνησαν να ανάβουν το φιτίλι του πολέμου με την Τουρκία βρίσκοντας αφορμή στο θέμα της ανεξαρτησίας της Κρήτης. Για να κάνουμε την μεγάλη ιστορία μικρή, η Ελλάδα πηγαίνοντας κόντρα στην λογική άκουσε τις λαϊκιστικές φωνές και το 1995 ο Τρικούπης πάτωσε στην κυριολεξία - δεν μπόρεσε να εκλεγεί ούτε καν βουλευτής - και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης - αφουγκραζόμενος τον όχλο ενεπλάκη σε ένα πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που κατέληξε στην πρώτη μεγάλη ήττα μετά την επανάσταση του 1821. Η κατάσταση θα ήταν χειρότερη εάν δεν επενέβαιναν οι ξένοι να σταματήσουν τους Τούρκους λίγο έξω από την Λαμία.
Πρωταρχικός λόγος ύπαρξης της ΔΟΕ ήταν η εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους για τους ομολογιούχους που εκπροσωπούσε. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ανέλαβε την εποπτεία της συγκέντρωσης και της χρήσης των εσόδων από τα μονοπώλια, το φόρο κατανάλωσης στον καπνό, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του τελωνείου του Πειραιά. Αυτές οι πρόσοδοι, που αναλογούσαν, το 1898, στο 35% των τακτικών εσόδων του κράτους, είχαν δοθεί ως εγγύηση για τη σύναψη του «Ηγγυημένου δανείου», των ξένων κρατικών δανείων μετά το 1881 (των ονομαζόμενων «παλαιών χρυσών»), καθώς και του Δανείου της Ανεξαρτησίας.
- Παρά τον περιορισμό της κυριαρχίας του κράτους, η ΔΟΕ προσέφερε εμμέσως στη χώρα μια υπηρεσία: η παρουσία της δημιούργησε στο εξωτερικό ένα κλίμα εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα, για την τακτοποίηση των δημοσιονομικών της υποθέσεων. Παράλληλα, ενισχύθηκε η δανειοληπτική ικανότητα του κράτους στη διεθνή κεφαλαιαγορά, καθώς η ΔΟΕ δέχθηκε να διαδραματίζει ρόλο εγγυητή στα εξωτερικά δάνεια που συνήφθησαν μετά το 1898 και έως τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Επίσης, η συσταλτική οικονομική πολιτική -παρά τις επικρίσεις που δέχθηκε- είχε ορισμένες θετικές συνέπειες. Η ανατίμηση της δραχμής, για παράδειγμα, καρπός αυτής ακριβώς της πολιτικής, ενίσχυσε την προσέλκυση στη χώρα ξένων κεφαλαίων και μεταναστευτικών εμβασμάτων.
- Μπορεί κανείς να θεωρήσει την περίπτωση της ΔΟΕ ως το πρώτο πείραμα μεταφύτευσης στον ελληνικό χώρο της «αρχής του μικρού κράτους» (μικρός και ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, σχετική αυτονομία της ΕΤΕ), αλλά και εναρμόνισης της Ελλάδας προς την επικρατούσα διεθνή νομισματική τάξη, πράγμα που συνέπιπτε με τις επιθυμίες των πιστωτριών χωρών".
Πηγή
