«Νομίζαμε πως γνωρίζουμε το φεγγάρι, αλλά ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει» αναφέρει ο Paul Spudis του Αμερικανικού Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου. «Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι το νερό είναι εκεί πάνω, σε μια ποικιλία συγκεντρώσεων αλλά και διαφορετικών "γεωλογικών" συστημάτων. Ποιος θα πίστευε πως σήμερα θα ήμασταν σε θέση να συλλογιζόμαστε την Σεληνιακή υδρόσφαιρα;»
Ο Spudis είναι ο κύριος ερευνητής της ομάδας Mini-SAR της NASA, ομάδας που έκανε τις τελευταίες ανακαλύψεις νερού στην Σελήνη.
Ο mini-SAR χάρτης Radar του βόρειου Σεληνιακού πόλου. Οι κρατήρες που είναι κυκλωμένοι με πράσινο πιστεύεται πως περιέχουν σημαντικές ποσότητες παγωμένου νερού
Υπολογίζεται πως υπάρχουν περίπου 600 εκατομμύρια τόνοι νερού αποθηκευμένοι σε περίπου 40 κρατήρες του βορείου πόλου της Σελήνης. Ποσότητα ικανή να τροφοδοτήσει με νερό μια πόλη σαν την Θεσσαλονίκη για διάστημα 2 ετών.
Στις 9 Οκτωβρίου 2009, ο δορυφόρος του προγράμματος της NASA, LCROSS ανακάλυψε νερό σε ένα παγωμένο, μονίμως σκοτεινό κρατήρα του Σεληνιακού νότιου πόλου.
Στις 9 Οκτωβρίου 2009, ο δορυφόρος του προγράμματος της NASA, LCROSS ανακάλυψε νερό σε ένα παγωμένο, μονίμως σκοτεινό κρατήρα του Σεληνιακού νότιου πόλου.
Διακρίνεται ένα νέφος πλούσιο σε υδρατμούς που αναδύθηκε στις 9/10/2009 μετά την κρούση της βολής του LCROSS στο έδαφος του Σεληνιακού κρατήρα Cabeus
Μία ακόμα επιβεβαίωση της ύπαρξης του νερού της Σελήνης προήλθε από το Moon Mineralogy Mapper (αλλιώς M-cube) που βρίσκεται στο Ινδικό διαστημικό σκάφος Chandrayaan-1. Οι παρατηρήσεις και η ανάλυση του ανακλώμενου Ηλιακού φωτός υπέδειξαν την ύπαρξη Σεληνιακού νερού, δεσμευμένου από τους βράχους και το έδαφος, που βρίσκεται μόλις σε ένα στρώμα μερικών χιλιοστών του υπεδάφους σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία.
Με γαλάζιο ψευδόχρωμα διακρίνεται ένα λεπτό στρώμα μεταλλικών, πλούσιων σε νερό, στοιχείων που καλύπτουν μεγάλη επιφάνεια ενός κρατήρα της αθέατης Σεληνιακής πλευράς
Αυτή τη στιγμή οι παρατηρήσεις υποδεικνύουν πως το νερό βρίσκεται σε τρεις διαφορετικές μορφές στον φυσικό μας δορυφόρο. Βρίσκεται σε πυκνά στρώματα σχεδόν καθαρού νερού (mini-SAR), σε συνδυασμό παγοκρυστάλλων και σκόνης (LCROSS) και σε ένα λεπτό επιφανειακό στρώμα που μεταφέρεται σχεδόν σε όλη την επιφάνεια του φεγγαριού (M-cube).
Το Σύμπαν συνεχίζει να μας εκπλήσσει και οι επιστήμονες αποφαίνονται πως αυτό που κάποτε θεωρούσαμε ως ένα από τα ξηρότερα μέρη του Ηλιακού συστήματος τώρα φαίνεται να έχει κύκλο νερού। Σίγουρα ο εποικισμός της Σελήνης είναι ακόμα ένα πολύ μακρινό όνειρο, αλλά οι καινούριες ανακαλύψεις είναι ενθαρρυντικές για το μέλλον, και όπως λέει ο Paul Spudis «έχουμε μόλις ξύσει την επιφάνεια της Σελήνης, ποιος ξέρει τι ανακαλύψεις έπονται;».
Πηγή
http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=article&id=1231&action=detail
