Πολύ χρήσιμες συμβουλές για να μην έχετε κανένα δυσάρεστο απρόοπτο κατά τη διάρκεια της οδήγησής σας σε δρόμους με χιόνια ή παγετό:
Πηγή
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=55051&catid=3
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Χρήσιμες συμβουλές για την οδήγηση στο χιόνι και τον παγετό
Πολύ χρήσιμες συμβουλές για να μην έχετε κανένα δυσάρεστο απρόοπτο κατά τη διάρκεια της οδήγησής σας σε δρόμους με χιόνια ή παγετό:Πηγή
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=55051&catid=3
Άρχοντας
Διεκοψε όλα τα κινητά της οικογενείας σου.Το σταθερό σου κάντο μονο τηλεφωνο , ADSL απεριόριστα κτλ δρομο
Πούλα το χρεωμενο αυτοκινητο σου σε συνενόηση με την τράπεζα και με τα υπόλοιπα παρε ένα μεταχειρισμένο (υπάρχουν άπειρα)
Αν έχεις δευτερο αυτοκίνητο σκοτωμα επιτόπου και τα λεφτά στον τόκο.
Αν εχεις αυτοκίνητο και στα παιδιά σκότωμα και τα λεφτά στον τόκο.(Όταν μεγαλώσουν θα πάρουν δικό τους , εσένα δεν σου πήρε ο πατέρας σου.)
Πουλα το σπιτι σου σε συνενόηση με την τράπεζα , ξεχρέωσε την τράπεζα και κράτα τα υπόλοιπα στον τόκο.
Νοικιασε όσο ποιο φτηνό σπίτι μπορείς με αυλή και κήπο.
Βαλε ζαρζαβάτια ντοματες πατατες πιπεριες αγγουρια και ένα μικρο θερμοπήπιο για τις δύσκολες μέρες.
Παρε μασίνα για το καθιστικό και κλείσε το καλοριφέρ δια παντός ( Ένα μικρο μερεμέτι …μια τρύπα για την σωλήνα της σόμπας)
Παρε πριονιδόσομπα για τα δύο δωμάτια ύπνου.
Φτιάξε λίστα για τις αγορές σου και μηνιαίο προυπολογισμό εξόδων.
Μην αγοράζεις ότι βλακεία σου δείχνουν στην τηλεόραση , αρκέσου στα απαραίτητα.
Κρέμασε πανω από το τζάκι την φωτογραφία που βλέπεις.
Παρε τα παιδια σου την Κυριακή και βγείτε όλοι μαζί βόλτα για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο.
Είσαι πλέον ευτυχισμένος.
Πηγή
http://ypallilos.blogspot.com/2010/12/blog-post_1466.html
Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) για τον όρο PIGS: Portugal - Italy - Greec
O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.
Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.
Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.
Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.
Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.
Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
Ευγένιος Τριβιζάς
http://alikos.blogspot.com/2010/10/pigs-portugal-italy-greece-spain.htmlΡουμπινί: Τέσσερα τα σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας
Τέσσερα σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας απέναντι στην οικονομική κρίση που διέρχεται περιγράφει με συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό "Βήμα 99,5" ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί. "Απαραίτητη η τήρηση του Μνημονίου"
Ο κ. Ρουμπινί, που είχε χθες συναντήσεις με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, υπογραμμίζει ότι έχουν γίνει πολλές θυσίες από τους πολίτες και την κυβέρνηση. «Πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι Έλληνες και η ελληνική κυβέρνηση, έχουν κάνει πολλές θυσίες με μειώσεις στις κρατικές δαπάνες, αυξήσεις στη φορολογία και μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν τεράστιο και μη βιώσιμο και νομίζω ότι οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε θυσίες, αρκεί να δουν κάποιο φως στην άκρη του τούνελ. Όλα αυτά είναι απαραίτητα και χρήσιμα αν τελικά καταλήξουν σε επαναφορά σε μία θετική οικονομική πορεία, σε μείωση της ανεργίας, σε αυξήσεις στις θέσεις εργασίας. Αν αυτά τα πράγματα δεν συμβούν τελικά, θα υπάρξει κοινωνική αγανάκτηση για όλες αυτές τις θυσίες».
Αναφέρει ότι πρέπει να εφαρμοστεί πιστά το πρόγραμμα της τρόικας αν και αναγνωρίζει ότι με την περιοριστική πολιτική και τη φορολογία υπάρχουν αρνητικές συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα, αλλά προσθέτει «Ακόμη και ο εκσυγχρονισμός των δομών οδηγεί σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα, και ανάπτυξη σε βάθος χρόνου, γιατί βραχυπρόθεσμα, το να απολύεις μη παραγωγικούς εργάτες, και να κλείνεις μη επικερδείς επιχειρήσεις οδηγεί σε περισσότερη οικονομική οδύνη. Έτσι ενώ αυτές οι κινήσεις είναι αναγκαίες καθώς δημιουργούν τα θεμέλια για δυνατή ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, εάν αυτή δεν αποκατασταθεί σε 6 με12 μήνες, τότε, πιστεύω ότι οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες, θα είναι πολύ σοβαρές. Έτσι η βασική μέριμνα θα πρέπει να είναι η ανάκτηση της οικονομικής ανάπτυξης το ταχύτερο δυνατό.»
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Τονίζει ότι το στοιχείο της δικαιοσύνης είναι κομβικό και σημειώνει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή και όσοι μπορούν να πληρώσουν να δώσουν το μερίδιο τους και οι πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν συντεταγμένη και φιλική αναδιάρθρωση του χρέους εφόσον το χρέος παραμείνει στα επίπεδα του 150-160% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια. «Αν αυτό δεν συμβεί, η κοινωνική στήριξη στο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής θα μειωθεί. Δευτερεύοντος, αν οι Έλληνες φορολογούμενοι κάνουν όλες αυτές τις θυσίες και το δημοσιονομικό έλλειμμα μειωθεί κατά 10% του ΑΕΠ, τα επόμενα χρόνια, η χώρα θα εξακολουθήσει να έχει δημόσιο χρέος στο 150% με 160% του ΑΕΠ, ποσοστό που σε κάθε περίπτωση είναι πολύ υψηλό και μη βιώσιμο. Κατά την άποψή μου αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές του κράτους, κυρίως ξένοι πιστωτές, πρέπει να μοιραστούν αυτό το βάρος μέσα από μια συντεταγμένη και φιλική προς τις αγορές αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Επεκτείνοντας τις λήξεις ομολόγων σε βάθος χρόνου και μειώνοντας τα επιτόκια του παλαιού χρέους σε χαμηλότερα επίπεδα, μέσω νέων δανείων, με τρόπο που θα περνά μέρος του βάρους στους κατόχους ομολόγων.
Εξηγεί και γιατί κατά την άποψη του δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής η αναδιάρθρωση λέγοντας «Ο λόγος για τον οποίο μέχρι τώρα δεν έχει γίνει η αναδιάρθρωση χρέους σχετίζεται με την ζημιά που θα υποστούν από μια τέτοια κίνηση τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, αλλά και με τον κίνδυνο εξάπλωσης της κρίσης σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ. Για αυτό επιμένω πως η αναδιάρθρωση πρέπει να γίνει με τρόπο φιλικό προς τις αγορές. Τι εννοώ. Δεν είναι απαραίτητο να μειώσεις την ονομαστική αξία του χρέους, μπορείς να την διατηρήσεις έτσι ώστε οι τράπεζες, τα θεσμικά χαρτοφυλάκια και τα ασφαλιστικά ταμεία να μην είναι αναγκασμένα να εγγράψουν προβλέψεις. Είναι προτιμότερο να επεκτείνεις την λήξη των ομολόγων σε βάθος 10ετίας ή 15ετίας και να περιορίσεις τα επιτόκια των νέων δανείων σε βιώσιμα επίπεδα. Έτσι, θα ανακουφίσεις ουσιαστικά το χρέος της χώρας και θα στηρίξεις τον προϋπολογισμό της κεντρικής κυβέρνησης, χωρίς την ίδια στιγμή να προκαλείς ανεπανόρθωτη ζημιά στους εγχώριους και ξένους επενδυτές και τους δανειστές που διακρατούν αυτούς τους τίτλους. Πρέπει λοιπόν να το κάνεις με τρόπο φιλικό προς τις αγορές που θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους πρόκλησης οικονομικής ζημιάς και μόλυνσης των υπολοίπων αγορών. Η ομαλή αυτή αναδιάρθρωση έχει ήδη γίνει σε κάποιες χώρες με τρόπο που δεν επέτρεψε την διάχυση των ζημιών.»
Σημειώνει ότι για την επόμενη τριετία η Ελλάδα με τον μηχανισμό χρηματοδότησης που έχει εξασφαλίσει δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα « Όσο η δημοσιονομική προσαρμογή συνεχίζεται, και οι ροές χρηματοδότησης από τον μηχανισμό στήριξης παραμένουν, τόσο θα εξομαλύνονται οι συνθήκες . Η επάνοδος της χώρας στις διεθνείς αγορές αυτή την στιγμή δεν είναι τόσο μεγάλης σημασίας. Θα έλθει όταν αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία, όταν αναδιαρθρωθεί το χρέος και όταν επανέλθει η ανάπτυξη και οι επενδυτές θεωρήσουν πως η χώρα είναι φερέγγυα και η κατάσταση βιώσιμη».
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Σε ότι αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας αναφέρει 4 δυνητικά σενάρια :
1.Μια άμεση διολίσθηση της αξίας του ευρώ κατά 20% -30% ευρώ θα επέτρεπε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, κρατών που την τελευταία δεκαετία απώλεσαν ανταγωνιστικότητα λόγω του ισχυρού ευρώ και της μεγαλύτερης αύξησης του μισθολογικού κόστους σε σχέση με την παραγωγικότητα.
2.Μείωση των τιμών και των αμοιβών κατά 30% σε βάθος τετραετίας ή πενταετίας, αν και συνήθως ο αποπληθωρισμός τιμών και αμοιβών επιδεινώνει την κρίση και έτσι αυτή δεν είναι μια βιώσιμη λύση.
3. Να γίνουν πολλές μεταρρυθμίσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, αλλά με ταυτόχρονη διατήρηση του μισθολογικού κόστους σε χαμηλά επίπεδα όπως στην Γερμανία. Αλλά στην Γερμανία απαιτήθηκαν δέκα με 15 χρόνια για να γίνουν όλα αυτά . Και όπως είπα εάν η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία ξεκινήσουν σήμερα, τα αποτελέσματα θα διαφανούν μετά από πέντε χρόνια. Βραχυπρόθεσμα οι παρεμβάσεις θα έχουν επιπτώσεις καθώς θα οδηγήσουν σε απολύσεις και σε κλείσιμο παραγωγικών μονάδων. Λοιπόν ακόμη και αυτή η λύση τελικά ίσως να μην είναι αποτελεσματική.
4. Στην χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα εξέλθει από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση και θα επιστρέψει στην δραχμή.
Και προσθέτει «Αυτές είναι οι τέσσερις λύσεις και εάν θέλετε να αποφύγετε την τελευταία καθώς δημιουργεί πολλές παράπλευρες απώλειες, είτε θα πρέπει να προσδοκάτε ραγδαία πτώση του ευρώ, ή οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να εφαρμοσθούν άμεσα και με επιτυχία, ώστε να επέλθει άμεσα μια εύρωστη ανάπτυξη και να τονωθεί η παραγωγή. Η επιλογή του αποπληθωρισμού σε κάθε περίπτωση θα πλήξει την οικονομική δραστηριότητα και θα αυξήσει το δημόσιο χρέος».
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ
Σε ότι αφορά την μακροπρόθεσμη ανεργία ο κ Ρουμπινί υποστηρίζει ότι μόνο με επιστροφή στην ανάπτυξη μπορεί να αντιμετωπιστεί. «Για όσο μεγαλύτερο διάστημα μια χώρα βρίσκεται σε ύφεση, τόσο εγκυμονεί ο κίνδυνος έναν κυκλικό φαινόμενο να αποκτήσει δομική μορφή, δηλαδή να γίνει μόνιμο. Για όσο μεγαλύτερο διάστημα τα άτομα μένουν χωρίς απασχόληση, χάνουν τις δεξιότητές τους και καθίστανται λιγότερο προετοιμασμένοι να διεκδικήσουν μια θέση εργασίας. Δεν χάνεται όμως μόνον ανθρώπινο κεφάλαιο. Ο άνεργος στιγματίζεται.Σε κάθε περίπτωση αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που πρέπει να υπάρξει επιστροφή στην ανάπτυξη, ώστε η προσωρινή ανεργία να μην καταστεί δομική και επιτείνει την ύφεση».
Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Για το ευρωπαϊκό νόμισμα δηλώνει ότι ελπίζει ότι θα επιβιώσει από την κρίση «Ελπίζω ότι θα επιβιώσει της σημερινής κρίσης. Αν και πάντα υπάρχει το ρίσκο να μην τα καταφέρει. Η ιδέα της νομισματικής ένωσης βασίσθηκε στο ότι καμία χώρα δεν θα ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, καμία χώρα δεν θα ασκεί μεμονωμένα δημοσιονομική πολιτική και πως καμία χώρα δεν θα έχει ανεξάρτητη εμπορική πολιτική, και όλα αυτά ώστε να διασφαλισθεί πως τα κράτη θα συγκλίνουν κάτω από μια κοινή πολιτική και θα προχωρούν ταυτόχρονα σε διαρθρωτικές αλλαγές.
Η Γερμανία το έπραξε , η Περιφέρεια όμως της Ευρώπης, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία η Ελλάδα και η Ιρλανδία έπραξαν το αντίθετο. Οι μισθοί αυξήθηκαν πάνω από την παραγωγικότητα και το κόστος εργασία ανήλθε σε υψηλά επίπεδα, όταν η Γερμανία κινείται προς αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι, δεν υπήρξε εναρμόνιση των οικονομικών πολιτικών, δεν επιταχύνθηκαν οι διαρθρωτικές αλλαγές και αντί να επιτευχθεί δημοσιονομική σύγκληση, σημειώθηκε δημοσιονομική απόκλιση.Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα επέτρεψε στην Ελλάδα να ξοδεύει πάνω από τις δυνάμεις της για μεγάλο διάστημα. Αν όλα αυτά δεν αντιστραφούν και δεν υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση, σύγκληση πολιτικών και δομικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και παράλληλες πολιτικές που να διασφαλίζουν την ανάπτυξη όλων των κρατών του ευρώ, τότε και μόνον τότε υπάρχει ο κίνδυνος διάσπασης της οικονομικής ένωσης.»
ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ
Εξηγεί και τη αντίδραση της Γερμανίας για το ευρωομόλογο «Η ευρύτερη συζήτηση για το ευρωομόλογο συνδέεται με την συζήτηση για το βαθμό της δημοσιονομικής σύγκλησης στην Ευρώπη. Μια ακραία άποψη θέλει την ένωση να συγκλίνει απόλυτα σε δημοσιονομικό επίπεδο, δηλαδή οι Γερμανοί φορολογούμενοι να πληρώνουν και να εγγυώνται το χρέος όχι μόνο της χώρας τους αλλά και της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Μια άλλη άποψη θέλει όλα τα κράτη να μετέχουν στην έκδοση του ευρωμολόγου και να το εγγυώνται ταυτόχρονα, ενώ μια άλλη άποψη θεωρεί ότι το πιο σωστό θα ήταν να θεσμοθετηθεί ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας.
Αυτοί λοιπόν είναι διαφορετικοί τρόποι επιμερισμού και διαχείρισης του δημοσιονομικού κινδύνου. Οι Γερμανοί αντιστέκονται στον ευρωομόλογο όχι μόνον για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά και για λόγους σχετικούς με το σύνταγμά τους και την Ευρωπαϊκή Συνθήκη. Ωστόσο, λένε πως ανεξαρτήτως της λύσης που θα επιλεγεί, η Γερμανία δεν θα εγγυάται διαχρονικά το χρέος της Ελλάδας, όσο η Ελλάδα δεν λαμβάνει τα κατάλληλα δημοσιονομικά μέτρα, καθώς δεν είναι σωστό τα χρήματα του γερμανού φορολογούμενου να εξυπηρετούν το χρέος της Ελλάδος σε μόνιμη βάση. Στην βάση αυτή εκφράζονται αντιρρήσεις.
Σε κάθε περίπτωση όλες οι ιδέες είναι σωστές, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν οι κανόνες που θα αποτρέψουν στο μέλλον το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ή μιας οποιαδήποτε άλλης χώρας θα ξαναφθάσει στο 15% του ΑΕΠ. Για τον λόγο αυτό εκφράζονται αντιρρήσεις σε πολιτικό επίπεδο.»
ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ 2011
Σε ότι αφορά τις εκτιμήσεις του για το 2011ανέφερε «Οι εκπλήξεις μπορεί είτε να είναι αρνητικές ή θετικές. Εγκυμονεί ο κίνδυνος διάχυσης της κρίσης των ελληνικών και ιρλανδικών spreads στην Πορτογαλία και την Ισπανία και το ενδεχόμενο να μην υπάρξουν αρκετά χρήματα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για να βοηθήσουν την Ισπανία. Στην περίπτωση αυτή οι κίνδυνοι θα επεκταθούν πέραν της Ευρωζώνης και θα καταστούν παγκόσμιοι. Η Ισπανία είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει, αλλά και πολύ μεγάλη ως προς το κόστος διάσωσης.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και γεωπολιτικοί κίνδυνοι, ο φόβος για πόλεμο μεταξύ Βορείου και Νοτίου Κορέας και το ενδεχόμενο επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν.
Υπάρχουν όμως και θετικές εκπλήξεις. Το ενδεχόμενο η Κίνα και η Ινδία να ηγηθούν της διεθνούς ανάπτυξης, οι ΗΠΑ να ανακάμψουν γρηγορότερα του αναμενόμενου, αλλά και το ενδεχόμενο οι Ευρωπαίοι να συνδυάσουν τις δυνάμεις τους και να δράσουν από κοινού επιτυγχάνοντας μια πιο αποτελεσματική πολιτική, νομισματική και δημοσιονομική ένωση. Υπάρχουν λοιπόν αρνητικές και θετικές εκπλήξεις.»
Πηγή
http://www.express.gr/news/finance/393126oz_20101209393126.php3
Οι Δον Κορλεόνε της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Του Δημήτρη Καζάκη*Παρέλαση υψηλών προσωπικοτήτων της διεθνούς επιτήρησης και κηδεμονίας στην Αθήνα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν ήλθε και απήλθε, αφού μίλησε στους υποτακτικούς του στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής και συναντήθηκε με τους βασικούς στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος της κατοχής, τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Ν.Δ. και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναμένονται εντός της εβδομάδας και οι επίτροποι Ρεν και Χαν με ανάλογη αποστολή.
Τι γυρεύουν όλοι αυτοί στη χώρα; Γιατί τους έπιασε ο καημός και η πρεμούρα να έρθουν αυτήν ακριβώς την περίοδο; Ο λόγος είναι απλός: βρισκόμαστε μπροστά στην πιο δύσκολη φάση της θεσμοθετημένης κατοχής.
Το μνημόνιο μπορεί να έχει αποτύχει στους διακηρυγμένους στόχους του, αλλά έχει πετύχει στην κρυφή του επιδίωξη, δηλαδή να φέρει τη μεγάλη πλειονότητα σε κατάσταση απόγνωσης.
Ήρθε λοιπόν η ώρα των «διαρθρωτικών αλλαγών», των μεγάλων «μεταρρυθμίσεων» με τις οποίες θα ξεπουληθεί ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα, θα ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά το κράτος και θα μετατραπεί ανοιχτά σε όργανο καταστολής και επιβολής της κατοχής. Έτσι θεωρούν οι μεγάλοι μας «εταίροι» ότι μπορούν να επιβάλουν στη χώρα και στον λαό της μια διαδικασία χρεοκοπίας εσαεί, επ' αόριστον, υπό καθεστώς επιμήκυν¬σης, αναδιάρθρωσης, ανάταξης ή «χρονικής αναπροσαρμογής» του χρέους.
Σκέφτηκε κανείς ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, όπως π.χ. ο Στρος - Καν, ο Μπαρόζο, ο Τρισέ και οι όμιοι τους, οι οποίοι απαρτίζουν τα διεθνή διευθυντήρια της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που τόσο λατρεύει ο κ. πρωθυπουργός;
Ποιοι είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν ολόκληρους λαούς με τέτοια περιφρόνηση; Από πού κρατά η σκούφια του κ. Στρος Καν, ο οποίος, όταν τον ρώτησαν τι θα γίνει με την ελληνική νεολαία τώρα που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα της, απάντησε με χαρακτηριστική αναλγησία:
«Το ενδεχόμενο να φύγει η νεολαία είναι ένα ζήτημα που αναπτύσσεται σε πολλές χώρες. Είναι σημαντικό να τους δημιουργήσεις κίνητρα, γιατί, όταν επιστρέψουν στη χώρα τους, θα έχουν αποκτήσει εμπειρία. Κατανοώ την απελπισία τους που μπορεί να αποφασίσουν να φύγουν για το εξωτερικό. Καλώς, όταν αποκατασταθεί η ομαλότητα και υπάρξει ανάπτυξη, θα επανέλθουν» ήταν η απάντηση του επικεφαλής του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, είναι καλό και χρήσιμο που η απελπισία οδηγεί τους νέους μακριά από τη χώρα τους. Έτσι κερδίζουν σε εμπειρίες και γίνονται πολίτες του κόσμου.
Ο σκανδαλιάρης Ντομινίκ
Ποιος είναι όμως αυτός ο κύριος που μιλά έτσι για τη νεολαία και τις αγωνίες της; Ο Ντομινίκ Στρος - Καν αναδείχθηκε πρώτη φορά όταν το 1981 τέθηκε επικεφαλής του Κέντρου Μελετών και Έρευνας Αποταμιεύσεων του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας, που ήταν ένα ίδρυμα κρατικά χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση της Γαλλίας.
Εκεί συνδέθηκε με το μεγάλο αφεντικό της ιδιωτικής ασφάλισης στη Γαλλία, τον Ντενις Κεσλερ, ο οποίος τον εισήνανε νια πρώτη φορά στον μυστικό κόσμο της γαλλικής ελίτ των μεγάλων επιχειρήσεων. Μαζί του οργάνωσε μια από τις πρώτες επιθέσεις στην κοινωνική ασφάλιση της Γαλλίας και ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για την ανάγκη κατάργησης της.
Η στάση του αυτή εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στους κύκλους των ισχυρών επιχειρηματιών και πολιτικών της Γαλλίας και έτσι σύντομα αναρριχήθηκε στην πολιτική για να γίνει υφυπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου το 1991 επιλεγμένος από τον ίδιο τον Φρανσουά Μιτεράν. Τη θέση κράτησε έως το 1993 και έφυγε με καλά εδραιωμένη τη φήμη του στους βιομηχανικούς και άλλους επιχειρηματικούς κολοσσούς ως ο «δικός τους άνθρωπος» στο σοσιαλιστικό κόμμα και τις κυβερνήσεις του.
Προσπαθώντας να εξαργυρώσει τη φήμη του αλλά και τις πολύ στενές διασυνδέσεις του με τις κορυφές των επιχειρήσεων και της πολιτικής, στήνει το 1994 μαζί με τον Ρεϊμόντ Λεβί, αφεντικό της Renault, τον Κύκλο της Βιομηχανίας. Πρόκειται για μια εταιρεία λόμπι με έδρα τις Βρυξέλλες και βασικό αντικείμενο την προώθηση των συμφερόντων των γαλλικών πολυεθνικών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Πρακτορεύει τα συμφέροντα των μεγαλύτερων ονομάτων της βιομηχανίας και του εμπορίου στη Γαλλία.
Όπως ήταν φυσικό, η υπηρεσία του αυτή δεν πήγε χαμένη, και το 1997, στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, ορίζεται υπουργός Οικονομικών. Το πρώτο πράγμα που απασχόλησε τον Στρος - Καν ήταν το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα της Γαλλίας. Εγκαινιάζει ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της Γαλλίας, ενισχύοντας ξεδιάντροπα τα πιο μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια της χώρας.
«Η μεγαλύτερη έρευνα απάτης»
Ήταν τόσο ανοιχτοχέρης προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ώστε ο Ερνστ-Αντουάν Σελιέρ, πρόεδρος τότε της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης στη Γαλλία, της MEDEF, είχε πει για τον Στρος - Καν τον Ιούλιο του 1998: «Μπορεί ο υπουργός των Οικονομικών μας να μην είναι ο ιδανικότερος του κόσμου, αλλά σίγουρα κάνει ό,τι του είναι δυνατόν για να μη δημιουργήσει προβλήματα στους επιχειρηματίες».
Όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιους τύπους, το όνομα του συνδέεται με ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στην ιστορία της Γαλλίας. Πρόκειται για το σκάνδαλο της γαλλικής πολυεθνικής Elf Aquitaine, η οποία χρηματοδοτούσε αδρά το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, αλλά και πολιτικούς άλλων χωρών, όπως στη Γερμανία. Η έρευνα για το σκάνδαλο αυτό χαρακτηρίστηκε από την «Gardian» (12.11.2007) ως η «μεγαλύτερη έρευνα απάτης στην Ευρώπη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου... Η EIF είχε μετατραπεί σε ιδιωτική τράπεζα για αξιωματούχους που ξόδευαν 200 εκατ. λίρες σε πολιτικές εκδουλεύσεις, ερωμένες, υψηλή τέχνη, βίλες και διαμερίσματα».
Στο σκάνδαλο αυτό φιγουράριζαν πολλά κυβερνητικά στελέχη, μαζί τους και ο κ. Στρος - Καν, ο οποίος είχε αφήσει όνομα για την ιδιαίτερη αδυναμία του στο γυναικείο φύλο και τις απολαύσεις της ζωής.
Όπως ήταν φυσικό, κανένας πολιτικός δεν βρέθηκε ένοχος, αν και η έρευνα αποκάλυψε μίζες εκατομμυρίων. Παρά την επίσημη αθώωση του, το σκάνδαλο αυτό θα συνεχίσει να κυνηγά τον Στρος - Καν μέχρι τη στιγμή που θα επιλεγεί να γίνει διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ το 2007. Η υπηρεσία σε τέτοιους οργανισμούς επιτρέπει σε τύπους σαν τον Στρος -Καν αφενός να γλιτώνουν από τα δύσκολα και αφετέρου να μη δίνουν λογαριασμό για τα πάθη και τις εξαρτήσεις τους. Έτσι, μπορεί ελεύθερα να υπηρετεί τα συμφέροντα που υπηρετούσε πάντα και να ασκείται στα βίτσια του, κυρίως στο κυνήγι του πλούτου και του ωραίου φύλου, δίχως να νοιάζεται για το αν θα κληθεί κάποτε να δώσει λογαριασμό.
Οι οργανισμοί σαν το ΔΝΤ εξασφαλίζουν πλήρη ασυλία για τους ανώτατους αξιωματούχους τους.
Ο Μανουέλ των αγορών γκρέμισε την Πορτογαλία
Τους χρεοκόπησε!
Και το «Economist» (25.5.2004), εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη των διεθνών αγορών, έγραφε διθυραμβικά: «Στα δυο χρόνια της διακυβέρνησης του, ο κ. Ντουράο Μπαρόζο έχει διακηρύξει δυο "μεγάλες νίκες" στην πάλη του για υγιή δημοσιονομικά. Το 2002 περιέκοψε το έλλειμμα του προϋπολογισμού που κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 4,4% στο 2,7% του ΑΕΠ, μόνο μέσα σε οκτώ μήνες. "Αμφιβάλλω αν κάποια άλλη χώρα στην Ευρώπη θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο" υπερηφανεύεται. Τον περασμένο χρόνο κράτησε το έλλειμμα μόλις στο 2,8%. Πιστεύει επίσης ότι έχει εισαγάγει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης με πιο υγιείς οικονομίες».
Όλα αυτά φυσικά συνοδεύονταν από μια άγρια περικοπή μισθών και λαϊκών εισοδημάτων, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην Ε.Ε. Κι όλα αυτά για να τηρηθεί αυστηρά το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ευρωζώνης. Σας θυμίζει τίποτε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η πορτογαλική οικονομία να βυθιστεί σε μια ύφεση, από την οποία δεν έχει βγει ακόμη, ενώ σήμερα την οδηγεί στη χρεοκοπία και τον μηχανισμό στήριξης.
Η επίσημη ανεργία από το 4,1% το 2002 εκτινάχθηκε στο 6,4% το 2004, για να φτάσει σήμερα να είναι γύρω στο 10%. Η φτώχεια από το 13% του πληθυσμού έφτασε σε τρία χρόνια στο 18%, ενώ σήμερα υπερβαίνει το 20%.
Ακόμα και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας από 78% της Ε.Ε. των 27 το 2000 βυθίστηκε στο 75% το 2004, επίπεδο στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα. Αλλά και η μείωση των κρατικών ελλειμμάτων αποδείχτηκε ότι ήταν υπόθεση εντελώς προσωρινή, παρά την άγρια λιτότητα, και προϊόν μαγειρέματος στοιχείων. Όταν το 2005 ανατράπηκε η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο και αναδείχθηκε νέα, αποκαλύφθηκε ότι το κρατικό έλλειμμα, αντί να μειωθεί, είχε εκτιναχθεί σε πάνω από 6% του ΑΕΠ.
Η κοινωνικά ανάλγητη και καταστροφική πολιτική του Μπαρόζο για να στηριχθεί το «ισχυρό» ευρώ οδήγησε πολύ γρήγορα στην πολιτική κατάρρευση της κυβέρνησης του.
Τον έσωσε ο Μπους...
Όμως, πριν συμβεί αυτό, ο εν λόγω κύριος φρόντισε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ και να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν το 2004 εγκαταλείποντας την πρωθυπουργία της χώρας του. Βλέπετε, είχε πρωτοστατήσει στη «συμμαχία των προθύμων» του Τζορτζ Μπους και, παρά την άγρια λιτότητα, βρήκε τα αναγκαία κονδύλια για να στείλει στρατό στο Ιράκ.
Φυσικά η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο, όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιου είδους κυβερνήσεις, πνίγηκε στα σκάνδαλα. Το χειρότερο όμως απ' όλα, που ακόμη και σήμερα κατατρέχει τον εν λόγω κύριο, είναι το σκάνδαλο παιδεραστίας το 2004 σε ένα κρατικό ίδρυμα της Λισσαβώνας. Την εποχή που δραπέτευσε ο Μπαρόζο στην προεδρία της Κομισιόν, ο πορτογαλικός Τύπος έβριθε από ιστορίες που συνέδεαν πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη του κόμματος του, αλλά και τον ίδιο, με ένα τεράστιο κύκλωμα παιδεραστίας, που είχε μετατρέψει τα κρατικά ιδρύματα και γενικά την Πορτογαλία σε παράδεισο αυτού του είδους. Ο κύριος αυτός δεν λογοδότησε ποτέ για όλα αυτά.
Ο κύριος Τρισέ
Είναι αυτή που κατά κύριο λόγο προώθησε το άνοιγμα των χρηματοπιστωτικών αγορών που οδήγησε στη σημερινή παγκόσμια κρίση και στο κραχ του 2008. Όπως ήταν φυσικό, η συμμετοχή του κ. Τρισέ σ' αυτήν την οργάνωση του άνοιξε τις πόρτες για να αναδειχθεί σε διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας το 1993 και αργότερα το 2003 να διαδεχθεί τον Βιμ Ντούιζενμπεργκ στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως το γεγονός που σφράγισε την καριέρα του κ. Τρισέ είναι η εμπλοκή του στο σκάνδαλο της γαλλικής κρατικής τράπεζας Credit Lyonnais, το οποίο δικαίως ονομάστηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά σκάνδαλα στη γαλλική ιστορία, αλλά και διεθνώς.
Ξέπλυμα χρήματος
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπλύματος χρήματος, αλλά και δοσοληψιών με ύποπτα επιχειρηματικά κυκλώματα, ακόμη και με το οργανωμένο έγκλημα. Το σκάνδαλο ξέσπασε ενόσω ο Τρισέ ήταν διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας και εν γνώσει του. Κατηγορήθηκε για συγκάλυψη και συμμετοχή, αλλά αθωώθηκε τον Ιούνιο του 2003 λόγω έλλειψης στοιχείων. Τα στοιχεία είχαν καεί σε πυρκαγιά που κατέκαψε το αρχηγείο της Credit Lyonnais το 1998 στο Παρίσι. Η γαλλική κυβέρνηση, προκειμένου να χαθούν μια για πάντα τα ίχνη του σκανδάλου που οδηγούσαν σε πολιτικούς και στελέχη της δημόσιας διοίκησης, σαν τον Τρισέ, διασώζουν την τράπεζα με 31 δισ. ευρώ και την ιδιωτικοποιούν. Έτσι κανείς δεν βρήκε ποτέ τίποτε για να ενοχοποιήσει κάποιον υψηλά ιστάμενο γι' αυτό το σκάνδαλο, ενώ ο Τρισέ εξασφάλισε τη δική του ασυλία πηγαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Αυτά είναι τα κεντρικά πρόσωπα του διεθνούς μηχανισμού που έχει στηθεί για να βοηθήσει, υποτίθεται, τη χώρα. Αυτοί είναι που τολμάνε να μιλούν για διαφθορά και αναξιοπιστία της Ελλάδας. Πρόκειται για τους Δον Κορλεόνε της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» των διεθνών αγορών, όπου διακαώς θέλει να ενταχθεί και ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας. Μπροστά τους οι αληθινοί Δον Κορλεόνε της μαφίας δεν είναι παρά ερασιτέχνες του είδους.
* Ο Δ. Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής και το κείμενο του δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 9/12
Πηγή
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/12/blog-post_10.html
Ανέκδοτο : Ο κερατάς της κρίσης......
Ένας τύπος σταματάει ένα ταξί, μπαίνει βιαστικά μέσα και λέει στον ταξιτζή:- Μεγάλε, γρήγορα στην οδό ......τάδε... νούμερο ταδε....
Μόλις με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι η γυναίκα μου με απατάει με κάποιον άλλο...
Πράγματι, ο ταξιτζής πατάει γκάζι και ...σε λίγο φθάνουν στο σπίτι του.
Οπότε ο τύπος λέει στον ταξιτζή:
- Ρε μεγάλε, δεν ανεβαίνεις κι εσύ μαζί μου να σ' έχω για μάρτυρα;
Και ανεβαίνουν και οι δυο στο διαμέρισμα του τύπου................
Ο τύπος ανοίγει την πόρτα, πηγαίνει στο υπνοδωμάτιο και...
πραγματικά κάτω από τα σεντόνια είναι η γυναίκα του με κάποιον άντρα.
Τραβάει τα σεντόνια και φωνάζει:
- Εσύ ποιος είσαι, ρε;;;
Και ο εραστής:
- ΕΓΩ ποιος είμαι;;;...
Εγώ είμαι αυτός που πριν από λίγες μέρες έδωσα στη γυναίκα σου 3.000 ευρώ για να εξοφλήσεις το δάνειο του αυτοκινήτου σου.
Εγώ είμαι αυτός που κάθε μήνα δίνει στην γυναίκα σου 700 ευρώ για το νοίκι.
Εγώ είμαι αυτός που κάθε βδομάδα δίνω λεφτά στην γυναίκα σου για το supermarket και τη λαϊκή.
Εγώ είμαι αυτός που κάθε βδομάδα δίνω λεφτά στην γυναίκα σου για τα φροντιστήρια των παιδιών σου...
Οπότε ο ταξιτζής πλησιάζει τον απατημένο σύζυγο και του λέει ψιθυριστά:
- Ρε αφεντικό, δεν τον σκεπάζουμε τον άνθρωπο, μη μας κρυώσει;;;.......
Πηγή
http://id-id.facebook.com/topic.php?uid=51480186019&topic=13199
Κινδυνεύουν να χάσουν τον Εθνικό τους Ύμνο οι Τούρκοι
Με τον κίνδυνο να χάσει την αποκλειστικότητα του εθνικού της ύμνου βρίσκεται η Τουρκία λόγω μη κατοχύρωσης πνευματικών της δικαιωμάτων, όπως δημοσιεύει η εφημερίδα Hurriyet. Όλα ξεκίνησαν όταν μαθητές σε τουρκικό σχολείο στη Γερμανία τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την κατάθεση από την Εταιρεία Προστασίας Πνευματικών Δικαιωμάτων της Γερμανίας, GEMA, αγωγή με στόχο τη διεκδίκηση των πνευματικών δικαιωμάτων του Εθνικού ύμνου με αφορμή την εκτέλεσή του από την χορωδία του σχολείου κατά τη διάρκεια της εθνικής επετείου.
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Ηurriyet, η εταιρεία προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων εκπροσωπεί την οικογένεια του συνθέτη του τουρκικού εθνικού ύμνου, Zeki Üngör, που αποφάσισε να διεκδικήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύνθεση του μουσικού κομματιού.
Η εφημερίδα αναφέρει ότι το υπουργείο πολιτισμού καταβάλλει προσπάθειες για την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα εκφράζει αμφιβολίες για το κατά πόσο αυτό είναι επαρκές για την προστασία του τραγουδιού.
Η υπόθεση αυτή έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση των τουρκικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Πηγήhttp://www.pamepreveza.gr/News/AllArticles/tabid/142/articleId/18577/----.aspx