Οι σημαντικότερες ανακαλύψεις στον πλανήτη Άρη μέσα στο 2016 (βίντεο)

Δείτε βίντεο από το κανάλι του youtube με τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στον πλανήτη Άρη μέσα στο 2016







 "













ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Corey Goode: Ισχυρίζεται ότι υπάρχουν κοιμώμενοι γίγαντες στα έγκατα της γης! (βίντεο)

Οι γίγαντες βρίσκονται σε αναστολή κίνησης και σύμφωνα με του ισχυρισμούς του πληροφοριοδότη είναι έτοιμοι να ξυπνήσουν.
Πάνω από έναν αιώνα πριν, μια μυστική κοινωνία ανακάλυψε μια σπηλιά κρυμμένη βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκαν διάφοροι αρχαία γίγαντες, ζωντανοί, αλλά σε κατάσταση αναστολής κίνησης.

Μπορεί να έχουμε την εντύπωση ότι ξέρουμε την αλήθεια για την αρχαία ιστορία της Γης, αλλά δεν είναι έτσι. Κρύβεται κάτι πολύ μεγαλύτερο.


Ο πληροφοριοδότης Corey Goode ισχυρίζεται ότι έχει περάσει 20 χρόνια εργαζόμενος σε μυστικά διαστημικά προγράμματα και σε καλυμμένες κυβερνητικές επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είδε ένα πλήθος από εξαιρετικά περίεργα γεγονότα και επισκέφθηκε μέρη που ποτέ πριν δεν γνώριζε ότι υπήρχαν.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά τα μέρη ήταν ένας υπόγειος θάλαμος όπου αρχαίοι γίγαντες αμνημονεύτου ηλικίας διατηρούνται σε αναστολή κίνησης. Σύμφωνα με τον Goode, ο θάλαμος κατασκευάστηκε από την αρχαία φυλή Χτιστών, και οι γίγαντες σε χειμερία νάρκη ήταν οι τελευταίοι του είδους τους.
Αρκετοί από αυτούς τους γίγαντες βρίσκονταν στο εσωτερικό κρυσταλλικού ατομικού θαλάμου, σε μια κατάσταση όμοια με τον θάνατο. Αλλά δεν ήταν νεκροί, απλώς βρίσκονταν σε στάση. Βρίσκονταν στην κατάσταση που καλείται ως Αδράστεια.

Κατά τη στιγμή της εξαφάνισής του, αυτός ο πολιτισμός κατείχε τεχνολογικές δυνατότητες που ξεπερνούν κατά πολύ τις δικές μας. Οι θάλαμοι στάσης ήταν μια απόδειξη για την πρόοδό τους, καθώς χρησιμοποιούσαν τεχνολογία κρυστάλλων που φέρεται να αλλάζει τη ροή του χρόνου. Τριάντα χιλιάδες χρόνια θα μπορούσαν να περάσουν, αλλά για τους επιβάτες του κρυσταλλικής κάψουλας, φαίνεται σαν τριάντα λεπτά μόνο.

Η τεχνολογία δημιουργίας και διατήρησης φυσαλίδων χρόνου είναι κάτι που οι άνθρωποι φιλοδοξούν μία ημέρα να κατακτήσουν, αλλά, σύμφωνα με τον Goode, η τεχνολογία αυτή υπάρχει στη Γη εδώ και χιλιάδες χρόνια.

«Αυτή η αρχαία τεχνολογία των Χτιστών είναι πέρα από ακόμη και από τη τεχνολογία που χρησιμοποιούν οι εξωγήινοι τέταρτης, πέμπτης πυκνότητας, και προφανώς ορισμένα από αυτά τα όντα θέλουν να την πάρουν στα χέρια τους. Είναι πολυδιάστατη τεχνολογία»

Το υπόγειο σπήλαιο δεν ήταν μυστικό για την σκιώδη κυβέρνηση για την οποία ο Goode ισχυρίστηκε ότι εργαζόταν. Στην πραγματικότητα, ανακαλύφθηκε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα:

[…] Υπήρχε αυτή η τοποθεσία, στα 1800 ακόμη, οι άνθρωποι πήγαιναν από ορισμένες -υποθέτω ότι οι άνθρωποι τους ονομάζουν Illuminati ή άλλες ελίτ ομάδες -πήγαιναν σε αυτή τη περιοχή που ήταν κάτι σαν σπηλιά, ή ένα μεγάλο υπόγειο σπήλαιο.

Πήγε μέχρι περίπου 30 μέτρα ύψος και είχε επικαλυφθεί με κάποιο κατάμαυρο υλικό. Και υπήρχε μια επιγραφή σε αρχαία γλώσσα στο εσωτερικό, που είχε ως επί το πλείστον αποκρυπτογραφηθεί. Υπήρχαν επίσης τρεις σαρκοφάγοι σε ένα είδος σχήματος Υ διαμορφωμένο στο πάτωμα.

Ανάμεσα στις τρεις σαρκοφάγους ήταν ένα βάθρο σε σχήμα κύβου που κρατούσε «μια μπλε λαμπερή κρυσταλλική μήτρα με κάτι σαν ιστό αράχνης να συνδέει τις τέσσερις γωνίες, στηρίζοντας το. Ο Goode είπε αυτός ο κρύσταλλος ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία και τη διατήρηση της χρονοκάψουλας.
Οι τρεις γιγαντιαίες κάψουλες κρατούσαν τρία «πολύ ψηλά όντα, ή μεγάλους, τεράστιους ανθρώπους με κοκκινωπά γένια και χλωμό άσπρο δέρμα»






ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Αναζητώντας τους πιο διάσημους κρυμμένους θησαυρούς της ανθρωπότητας (φωτό, βίντεο)

Ανέκαθεν η αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού ήταν κάτι που συνάρπαζε και γοήτευε τα πλήθη. Η σαγήνη του μυστηρίου και η ίντριγκα του αγνώστου, ήταν κάτι που οδήγησε μια πληθώρα λογοτεχνικών βιβλίων να γίνουν best seller, μετέτρεψε μια ευρεία γκάμα ταινιών σε block buster και κατέστησε το «παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού» ως ένα από τα πιο αγαπημένα παιδικά παιχνίδια διαχρονικά.
Όμως η ανάγκη αναζήτησης των χαμένων θησαυρών, είτε πρόκειται για ένα καταραμένο σεντούκι με παλιά χρυσά νομίσματα, κοσμήματα και μαργαριτάρια που αποτελούσε τον διακαή πόθο των κουρσάρων, είτε για κάποιο χειρόγραφο ιστορικής αξίας ή ακόμα και για την απόδειξη ύπαρξης μιας ιστορικής μορφής, δεν περιορίζεται εκεί. Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα θρυλικών θησαυρών» που έχουν «στοιχειώσει» τη φαντασία αρχαιολόγων και κυνηγών θησαυρών ανά τους αιώνες, οδηγώντας τους σε ορισμένες περιπτώσεις  να πληρώσουν αυτό το «κυνήγι» ακόμη και με το ακριβότερο τίμημα· την ίδια τους τη ζωή!


 Το EThe Magazine του EleftherosTypos.gr,  αναζήτησε όλες εκείνες τις περιπτώσεις κρυμμένων θησαυρών που παραμένουν… χαμένοι ως τις μέρες μας και αποτελούν τον διακαή πόθο σημαντικών των ιστοριοδιφών και των μυστηριολάγνων!
 
Tο μυστήριο του Oak Island

Για περισσότερο από δύο αιώνες, αρκετοί αφοσιωμένοι κυνηγοί θησαυρών αναζητούν απάντηση στο μυστήριο του Oak Island, που βρίσκεται στην νότια ακτή της Νέας Σκωτίας του Καναδά. Το μικρό νησάκι Oak, φαίνεται πως κρύβει έναν μύθο τόσο καλά που κανείς δεν μπορεί να τον εξερευνήσει επαρκώς! Στην ουσία, όλα ξεκίνησαν εξαιτίας της παρατηρητικότητας τριών νεαρών χωρικών που είδαν κάτι παράξενα πράσινα φώτα σε ένα σημείο πάνω στο νησάκι, το μακρινό 1795.

Η πρώτη απόπειρα έρευνας έγινε από τους ίδιους, όμως αργότερα συμμετείχαν και μεγάλοι ερευνητές και μεγάλοι χρηματοδότες που φτάνουν ακόμα και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρούσβελτ! Ουσιαστικά αυτό που όλοι κατάφεραν να βρουν είναι μία κάθετη προς την θάλασσα κατασκευή που φτάνει έως τον πυθμένα της. Αν και υπολογίζεται ότι η κατασκευή αγγίζει τα εξήντα μέτρα, εντούτοις ουδείς έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι το τέλος, αφού η κατασκευή είναι φτιαγμένη σε επίπεδα με ξύλα από κοκοφοίνικα (κανονικά δεν υπάρχει ούτε ίχνος κοκοφοίνικα στην περιοχή!) και από κάτω τους, υπάρχει πλήθος καναλιών και αγωγών υπερχείλισης που καθιστούν αδύνατη την περαιτέρω ανασκαφή. Το μόνο που γνωρίζουμε στα σίγουρα, είναι πως πριν αρκετούς αιώνες κάποιοι κατασκεύασαν ένα γιγαντιαίο υδραυλικό σύστημα κάτω από το νησί!









Το πιο περίεργο είναι πως στο νησί, έχει βρεθεί και μία πέτρινη επιγραφή της οποία η γλώσσα δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί και ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να γράφει ή και να προειδοποιεί. Μέχρι σήμερα, παραμένει ασαφές το τι ακριβώς ψάχνουν οι «κυνηγοί θησαυρών» και οι μύθοι και οι θρύλοι δίνουν και παίρνουν (χρυσάφι πειρατών, τα χαμένα χειρόγραφα του Σαίξπηρ, ένα βυθισμένο πλοίο των Βίκινγκς) χωρίς κανείς να μπορεί να τους αποδείξει αλλά ούτε και να τους διαψεύσει. Αξίζει να αναφέρουμε πως στο βωμό του «κυνηγιού» αυτού, έχουν χαθεί έξι άνθρωποι κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.

 

Ο θησαυρός του Μαυρογένη

Αναμφίβολα ο Μαυρογένης (πραγματικό όνομα Έντουαρντ Τιτς), αποτελεί τον πιο διάσημο πειρατή της ιστορίας (λυπούμαστε αλλά ο πολυαγαπημένος κινηματογραφικός ήρωας Ct. Jack Sparrow δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο). Από πολύ μικρή ηλικία, στράφηκε στην πειρατεία και από την περίοδο του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής -στις αρχές του 18ου αιώνα- μέχρι και την οριστική ήττα-αποκεφαλισμό του από το βρετανικό ναυτικό το 1918, υπό την καθοδήγηση του λοχαγού Ρόμπερτ Μέιναρντ, λεηλάτησε εκατοντάδες εμπορικά πλοία φορτωμένα με χρυσό, ασήμι και άλλους θησαυρούς.

 

Στο αμπάρι του θρυλικού του πλοίου, «Η εκδίκηση της βασίλισσας Άννας», με το οποίο είχε κουρσέψει καράβια από τις Δυτικές Ινδίες ως την ατλαντική ακτή της Βόρειας Αμερικής, δεν βρέθηκε παρά ένα πολύ μικρό μέρος από τον θησαυρό που λέγεται πως είχε αποκτήσει.
Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Μαυρογένης είχε υποστηρίξει πως είχε προλάβει να κρύψει τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό του, χωρίς όμως να αποκαλύψει σε κανέναν την τοποθεσία. Μάλιστα ελάχιστα πριν τον αποκεφαλισμό του, είχε δηλώσει πως «μόνο εγώ και ο διάβολος ξέρουμε πού είναι κρυμμένος!». Έκτοτε κυνηγοί θησαυρών τον αναζητούν διεξοδικά, ψάχνοντας για στοιχεία οπουδήποτε: από τις ακτές της Βιρτζίνια έως την Καραϊβική και τα νησιά Κέιμαν!

 

Ο χρυσός των Ναζί

Την ώρα που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτανε προς το τέλος του και η ήττα του Άξονα είχε αρχίσει να φαίνεται, οι ναζί έψαχναν ήδη κρυψώνες για τους πολύτιμους θησαυρούς που είχαν κλέψει κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι χρόνων από μουσεία και εβραϊκές οικογένειες Εβραίων από όλη την Ευρώπη.

 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το Παρίσι και μόνο, οι ναζί άδειασαν -μέχρι το 1945- 38.000 σπίτια ιδιοκτησίας Εβραίων, γέμισαν 150 φορτηγά και χρειάστηκαν 1.500 εργάτες για να μεταφέρουν τα κιβώτια! Το Γ’ Ράιχ δε, υπολογίζεται πως άρπαξε περισσότερο από το 20% των έργων τέχνης που υπήρχαν στην Ευρώπη!
Μέχρι και σήμερα, οι φήμες μιλούν για ένα «τρένο φάντασμα» των Ναζί, που φέρεται να μετέφερε 300 τόνους χρυσού και άλλων πολύτιμων αντικειμένων μέσω ενός μυστικού δικτύου τούνελ στην Πολωνία.
Άλλοι πάλι, θεωρούν ότι στη λίμνη Τόπλιτζ, στις αυστριακές Άλπεις, αξιωματούχοι των Ναζί βύθισαν χρυσό αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ακόμα βέβαια, κανένα κομμάτι τους δεν έχει εντοπιστεί αλλά οι δοξασίες δεν λένε να κοπάσουν. Μάλιστα οι ψίθυροι πολλαπλασιάστηκαν, όταν το 1959, μια ομάδα δυτών ανέσυρε από τον πάτο της λίμνης δεκάδες κιβώτια γεμάτα με χρήματα από νομίσματα συμμαχικών χωρών αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά όπως αποδείχθηκε όλα ήταν πλαστά.

 

Πάντως ο απίστευτος όγκος των ναζιστικών λαφύρων και η ανεκτίμητη αξία τους έχει μετατρέψει το σαφάρι για την ανεύρεσή τους στο… «Άγιο Δισκοπότηρο» των κυνηγών θησαυρού. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον επτά άνθρωποι έχουν πνιγεί στα παγωμένα νερά της λίμνης αναζητώντας τον χαμένο χρυσό των Ναζί.

Η Κιβωτός της Διαθήκης

Κατά την Παλαιά Διαθήκη, ο Μωυσής είχε ένα επίχρυσο ξύλινο κιβώτιο, γνωστό ως «Κιβωτός της Διαθήκης», το οποίο είχε κατασκευαστεί κατόπιν εντολής του ίδιου του Θεού, με σκοπό να φυλαχθούν στο εσωτερικό του τα ιερά κειμήλα, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και οι δύο πέτρινες πλάκες με τις 10 εντολές!

 

Όπως αναφέρεται, οι Ισραηλίτες κουβάλησαν την Κιβωτό στη διάρκεια της 40χρονης περιπλάνησής τους, για να τη μεταφέρουν στη συνέχεια στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Το 607 π.Χ., οι Βαβυλώνιοι πολιόρκησαν την Ιερουσαλήμ και έσφαξαν πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, οδηγώντας τους επιζώντες στην εξορία. Όταν οι Ισραηλίτες επέστρεψαν, η Κιβωτός είχε πλέον εξαφανιστεί. Το αν το ιερό αυτό κιβώτιο κρύφτηκε κάπου πριν από την πολιορκία προκειμένου να προστατευτεί από τους εισβολείς, ή αν καταστράφηκε από τους Βαβυλώνιους, παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστο.
Δεν είναι πάντως λίγοι, όσοι υποστηρίζουν, σύμφωνα με χωρία της Αγίας Γραφής, πως το περιεχόμενο της Κιβωτού παραμένει προστατευμένο και ατόφιο ως τις μέρες μας, «μπλέκοντας» στη φύλαξή του το Βατικανό και τους Πεφωτισμένους.

 

Σε κάθε περίπτωση, αρχαιολόγοι και κυνηγοί θησαυρών αναζητούν το ιερό αυτό κιβώτιο για αιώνες, χωρίς όμως επιτυχία.
 
Το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο

Είναι σίγουρα ένας από τους πιο ξακουστούς και πολυσυζητημένους θησαυρούς. Πρόκειται για ένα το μικρό δωμάτιο, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από κεχριμπάρι, με χρυσές επενδύσεις και καθρέφτες, που χτίστηκε τον 18ο αιώνα για τον Φρειδερίκο Α’, τον πρώτο βασιλιά της Πρωσίας.

 

Ο σκοπός, ήταν το δωμάτιο αυτό να δινόταν αργότερα ως δώρο στον τσάρο Πέτρο τον Μέγα και να παρέμενε σε ρωσικά χέρια. Μάλιστα λέγεται πως όσοι το είχαν δει, το χαρακτήριζαν ως το 8ο θαύμα του κόσμου. Και τότε ήταν που εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Οι φρουροί του δωματίου κατά τη διάρκεια του πολέμου το κάλυψαν με ταπετσαρία για να κρύψουν την πολυτελή του φύση, γεγονός που δεν απέτρεψε φυσικά τους Ναζί από τη λεηλασία του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού. Το μετέφεραν στο Κάστρο Konigsberg της Γερμανίας, με τους εκτεταμένους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1944 να αφήνουν το κάστρο ερείπιο και το δωμάτιο χαμένο για πάντα.
Τελικά κανείς δεν ξέρει τι απέγινε το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο, και η υπόθεση ότι καταστράφηκε ολοσχερώς δεν ικανοποιεί, κανέναν συνωμοσιολάγνο! Οι μυθολογικές διαστάσεις που έχει λάβει ο θησαυρός του ωθούν ακόμα και σήμερα τους ακούραστους «κυνηγούς» στην ξέφρενη αναζήτησή του!

Το «Λουλούδι της Θάλασσας»

Ήταν το 1502 όταν κατασκευάστηκε το πορτογαλικό πολεμικό πλοίο «Λουλούδι της Θάλασσας» με σκοπό να τεθεί υπό την κυριότητα του αδελφού του περίφημου εξερευνητή Βάσκο ντα Γκάμα, Εσταβάο.

 

Το πλοίο αποτέλεσε τμήμα του μικρού εμπορικού στόλου που ξεκίνησε για την Ινδία το 1505, με τις περιπέτειές του να μετρούν μπόλικες μάχες στα επόμενα 6 χρόνια, όταν και θα χαθεί οριστικά από καταιγίδα στα 1511. Το περίφημο πολεμικό θρυλείται πως κουβαλούσε στα αμπάρια του πολύτιμα λάφυρα από τις νίκες που σημείωσε στη θάλασσα, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για έναν θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας! Όταν βυθίστηκε, το «Flor do Mar» κουβαλούσε -μεταξύ άλλων- τον θησαυρό του βασιλείου Melaka, που βρισκόταν στη σημερινή Μαλαισία, ο οποίος υπολογιζόταν σε 60 τόνους χρυσού.
Το πού βυθίστηκε δεν έγινε ποτέ γνωστό και οι επίδοξοι «κυνηγοί» έχουν οργώσει τους βυθούς των επτά θαλασσών για να βρουν το ναυάγιό του.

Ο χρυσός του Leon Trabuco

To 1930 o Leon Trabuco, Μεξικανός πολυεκατομμυριούχος, είχε οργανώσει μια σειρά από μυστηριώδεις πτήσεις στην έρημο του Νέου Μεξικό υπό άκρα μυστικότητα. Με την οικονομική κρίση και το κραχ του 1929 να είναι ακόμα «νωπά» στις ΗΠΑ και με το δολάριο να βρίσκεται σε διαρκή «ελεύθερη πτώση» η τιμή του χρυσού ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί.

 

Διαβλέποντας λοιπόν το τι μέλει γενέσθαι, ο Trabuco και οι στενοί του συνεργάτες αγόραζαν με φρενήρεις ρυθμούς χρυσό και τον περνούσαν λαθραία στις ΗΠΑ, περιμένοντας τις τιμές να απογειωθούν. Λέγεται πως περίπου 16 τόνοι χρυσού κρύφτηκαν στην έρημο, με τον Trabuco να μην πουλάει ωστόσο ούτε ουγκιά, περιμένοντας την αξία του χρυσού να ανέβει κι άλλο.
Ωστόσο, τα γεγονότα πρόλαβαν την απληστία του πολυεκατομμυριούχου και η αλλαγή της νομοθεσίας στο αμερικανικό δίκαιο και η απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας χρυσού, ήταν το οικονομικό «Βατερλώ» του. Μέσα σε πέντε χρόνια, έχασαν τη ζωή τους τρεις από τους στενούς του συνεργάτες και εν τέλει και ο ίδιος, παίρνοντας το μυστικό της κρυψώνας των ράβδων χρυσού στον τάφο τους.
Πολλοί θεώρησαν πως παραήταν… σύμπτωση ο θάνατος σχεδόν όλης της ομάδας που γνώριζε τη μυστική τοποθεσία στην έρημο του Νέου Μεξικό, αλλά δεν αποδείχθηκε ποτέ τίποτα δικαστικώς. Χρόνια αργότερα, κάποιοι φιλόδοξοι επιχείρησαν να… σκάψουν τμήματα της ερήμου μήπως και ανακαλύψουν κάποια ένδειξη για το πού θάφτηκε ο χρυσός, αλλά σύντομα εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους καθώς ήταν σαν να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα!

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΑ είναι τα 10 μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα της επιστήμης

Η επιστήμη παρά την αλματώδη πρόοδό της κατά τους αιώνες αδυνατεί να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα φαινόμενα...


Δείτε τα δέκα ερωτήματα που την «βασανίζουν» και παραμένουν αναπάντητα.








Νο.10 Τι κατευθύνει την εξέλιξη;

Θα το έχετε ξανακούσει: η φυσική επιλογή είναι αποδεκτή από τους επιστήμονες ως η πρωταρχική κινητήριος δύναμη του συνόλου των ζώντων
οργανισμών. Είναι μία από τις πιο γερά θεμελιωμένες θεωρίες της επιστήμης. Είναι, ωστόσο, η εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής η μοναδική εξήγηση της περιπλοκότητας των οργανισμών;

«Πιστεύω ότι ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια στη βιολογία σήμερα είναι το ερώτημα αν η θεωρία της φυσικής επιλογής αποτελεί τη μοναδική υπεύθυνη διαδικασία για την περιπλοκότητα των οργανισμών,» λέει ο Massimo Pigliucci του Τμήματος Οικολογίας και Εξέλιξης του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης, ή «αν υπάρχουν και άλλες ιδιότητες που διαθέτει η ύλη και συμβάλλουν σε αυτήν. Υποπτεύομαι ότι σύντομα θα αποκαλυφθούν.»

Νο.9 Τι γίνεται μέσα στον σεισμό;

Εκπλαγήκαμε όταν αυτό το ερώτημα μπήκε στην αρχική λίστα, και ακόμα περισσότερο όταν μπήκε στα δέκα πρώτα. Ωστόσο είναι πράγματι παράξενο το ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη μας, κάτω από τα πόδια μας.

Οι ειδικοί μπορούν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με την πηγή του σεισμού, το είδος της τεκτονικής πλάκας, ακόμα και να προβλέψουν τη διάρκεια των μετασεισμών. Παραμένει όμως άγνωστο το τι υπόκειται ο πλανήτης κατά τη διάρκεια του σεισμού. Η φύση και η συμπεριφορά των δυνάμεων που συγκρατούν τις τεκτονικές πλάκες και ξαφνικά εξασθενούν παραμένουν άγνωστες.

«Το πρόβλημα της ολίσθησης των πλακών κατά το σεισμό είναι ένας από τους θεμελιώδεις προβληματισμούς σε όλες τις επιστήμες της Γης,» αναφέρει ο γεωφυσικός Tom Heaton. «Εδώ και τριάντα χρόνια προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις τη φυσική που διέπει το φαινόμενο του σεισμού.»


Νο. 8 Ποιος είσαι;

Η φύση της συνειδητότητας απασχολεί τους ψυχολόγους και γνωστικούς επιστήμονες εδώ και πολύ καιρό. Ένα μέρος της απάντησης, ωστόσο, είναι εκπληκτικά απλό: μεγάλο κομμάτι του τι μας οδηγεί να πράξουμε βρίσκεται ενσωματωμένο σε νευρικά δίκτυα, τα οποία δεν είναι προσβάσιμα από τη συνειδητή σκέψη, λέει ο Joseph LeDoux, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.


«Η καθημερινή, διαισθητική νόηση του εγώ μας και η κυριαρχία του πάνω στη συμπεριφορά είναι μια ιδέα τόσο λανθασμένη όσο και το ότι η γη είναι επίπεδη,» συμφωνεί ο Morsella. «Παρόλο που θεωρούμε τους εαυτούς μας ως ανεξάρτητους παράγοντες, δεν είμαστε. Όλα όσα πράττουμε επηρεάζονται από ασυνείδητες διαδικασίες και το περιβάλλον μας,» προσθέτει.

«Το άλμα του να εξακριβώσουμε με ποιο τρόπο παίρνουμε τις συνειδητές αποφάσεις, και τι είναι αυτό που μας δίνει το δικό μας μυαλό και την ψυχή, μα… μόνο στο Νο.8;»


Νο.7 Πώς εμφανίστηκε η ζωή στη Γη;

Περιμέναμε ότι αυτό το ερώτημα θα βρισκόταν σε υψηλότερη θέση. Αλλά μάλλον κάποιες ψήφοι για το Νο.2 της λίστας ξέφυγαν από αυτό εδώ.

Υπάρχουν στοιχεία για απλές, μικροβιακές μορφές ζωής πάνω στη Γη που μετρούν μέχρι και 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Το πώς εμφανίστηκαν, κανείς δεν γνωρίζει. Οι ιδέες κυμαίνονται από χημικές αντιδράσεις κοντά σε θερμικές οπές στο βυθό της θάλασσα μέχρι αντιδράσεις σε βράχους.

«Πολλές θεωρίες για την προέλευση της ζωής έχουν προταθεί, ωστόσο επειδή είναι δύσκολο να αποδειχθούν ως αληθείς ή εσφαλμένες, δεν υπάρχει καμία πλήρως αποδεκτή θεωρία,» εξηγεί η Diana Northup, βιολόγος σπηλαίων στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού.


Νο.6 Πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος;

Κάποιοι από τους αναγνώστες πιστεύουν ότι γνωρίζουμε αρκετά για αυτό το θέμα. Σίγουρα πολύ περισσότερα από όσα γνωρίζαμε μερικές δεκαετίες πριν. Ωστόσο, με δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, το κάθε ένα από αυτά να σχηματίζει μερικές χιλιάδες συνδέσεις, εξακολουθεί να αποτελεί σπαζοκεφαλιά.

«Όλοι πιστεύουμε ότι κατανοούμε το μυαλό-τουλάχιστον το δικό μας- μέσα από τις εμπειρίες μας. Πάρα ταύτα, η δική μας υποκειμενική εμπειρία αποτελεί ένα πολύ φτωχό οδηγό ως προς το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος,» αναφέρει ο Scott Huettel του Κέντρου Γνωστικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Duke.

Ανάμεσα στα αινίγματα: «Ακόμα δεν έχουμε βρει τρόπους να μελετήσουμε το πώς οι ομάδες των νευρώνων σχηματίζουν λειτουργικά δίκτυα όταν μαθαίνουμε, θυμόμαστε, ή κάνουμε οτιδήποτε άλλο, όπως το να βλέπουμε, να ακούμε, να κινούμαστε, να αγαπάμε,» λέει ο Norman Weiberger, νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Εάν κατανοήσουμε το μυαλό, θα κατανοήσουμε τις δυνατότητες και τα όρια του για σκέψη, συναίσθημα, λογική, αγάπη, και κάθε άλλη έκφανση της ανθρώπινης ζωής.»


Νο.5 Που είναι το υπόλοιπο του Σύμπαντος;

Είναι ενοχλητικό όταν προσπαθείς να μελετήσεις κάτι και το περισσότερο από αυτό να μην είναι εκεί. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το Σύμπαν.

«Το ονομάζω σκοτεινή ύλη,» λέει ο Michael Turner, κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, αναφερόμενος στα μεγάλα μυστήρια της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας.

Ουσιαστικά, μόνον το 4% της ύλης και της ενέργειας του σύμπαντος έχει βρεθεί. Το υπόλοιπο 96% παραμένει απροσδιόριστο, με τους επιστήμονες να αναζητούν στα πέρατα του διαστήματος και στα έγκατα της Γης για να λύσουν του δύο σκοτεινούς γρίφους.


Νο.4 Τι δημιουργεί τη Βαρύτητα;

Πιστεύατε ότι αυτή η "προσγειωμένη" ιδέα θα ήταν πλήρως κατανοητή. Άλλωστε, ο Νεύτωνας το είχε καταλάβει εδώ και καιρό, σωστά;

Λάθος. Η βαρύτητα είναι η πιο αδύναμη από όλες τις δυνάμεις στο σύμπαν, και οι κοινώς αποδεκτοί κανόνες της φυσικής αδυνατούν να εξηγήσουν το πώς λειτουργεί. Οι θεωρητικοί πιστεύουν ότι κάποια μικροσκοπικά μόρια, χωρίς μάζα, που ονομάζονται βαρυτόνια, απορρέουν βαρυτικά πεδία.

«Η βαρύτητα είναι εντελώς διαφορετική από τις άλλες δυνάμεις που περιγράφονται από τους κανόνες της φυσικής,» αναφέρει ο Mark Jackson, θεωρητικός φυσικός στο Fermilab του Ιλινόις. «Όταν κάνεις κάποιους υπολογισμούς για τις μικρές βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, τα αποτελέσματα είναι ακατανόητα. Τα μαθηματικά που χρησιμοποιούμε δεν λειτουργούν για τη βαρύτητα.»


Νο.3 Υπάρχει μία θεωρία για τα πάντα;

Μόνο μία μικρή ομάδα από πανέξυπνους αναγνώστες θα μπορούσε να ψηφίσει σε τόσο ψηλή θέση το συγκεκριμένο ερώτημα, γιατί πρόκειται για κάτι πραγματικά πάρα πολύ πολύπλοκο.

Οι φυσικοί έχουν έναν καλό «τυποποιημένο μοντέλο» που χωρίζει το γνωστό σύμπαν σε σωματίδια, προκειμένου να περιγράψουν τα πάντα, από τον μαγνητισμό μέχρι από τι είναι φτιαγμένα τα άτομα και πως παραμένουν σταθερά. Το τυποποιημένο μοντέλο βλέπει τα σωματίδια ως απειροελάχιστες μονάδες, κάποιες από τις οποίες έχουν βασικές δυνάμεις.

Υπάρχουν, όμως, δύο εμφανή προβλήματα με το μοντέλο αυτό: Δεν μπορεί να συμπεριλάβει τη βαρύτητα, ενώ στις υψηλές ενέργειες δίνει ακατανόητα αποτελέσματα.

Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, εάν μπορεί να σχηματιστεί μια θεωρεία (κάποιοι λένε ότι ποτέ δεν θα γίνει κάτι τέτοιο) για να αποκρούσουμε τις απίστευτες ενέργειες του πρώιμου σύμπαντος και να ενσωματώσουμε τη βαρύτητα, τότε θα μπορούσε να υπάρξει μία παγκόσμια θεωρεία στη φυσική.


Νο.2 Υπάρχει εξωγήινη ζωή;

Ζωή υπάρχει παντού. Τουλάχιστον σε αυτό τον πλανήτη. Επομένως, είναι λογικό να υποθέτουμε ότι μπορεί να υπάρχει και ζωή οπουδήποτε στο σύμπαν. Μέχρι στιγμής, όμως, έχουμε εξερευνήσει επαρκώς μόνο έναν κόσμο, ενώ το μέγεθος του δείγματος είναι σαφώς μεγαλύτερο.

Γνωρίζουμε πλέον ότι τα συστατικά της ζωής είναι ευρέως διανεμημένα. Και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ηλιακά συστήματα εκεί έξω που μοιάζουν πολύ με το δικό μας. «Είμαστε εδώ, φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Επομένως, είναι πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι,» υποστηρίζει η Jill Tarter, διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών SETI στην Καλιφόρνια.

Και θα πρέπει να υπάρχει κάποια έξυπνη ζωή εκεί έξω. «Το ανθρώπινο είδος κατάφερε να αποκτήσει έναν επιστημονικό-τεχνολογικό πολιτισμό τα τελευταία 200 χρόνια από τα σχεδόν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής στη Γη,» υποστηρίζει ο Frank Wilczek, ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσικός του ΜΙΤ. «Επομένως, θα πρέπει να περιμένουμε πως υπάρχουν πολλοί επιστημονικοί-τεχνολογικοί πολιτισμοί, οι οποίοι εξελίσσονται εδώ και εκατομμύρια, εάν όχι δισεκατομμύρια-χρόνια.»


Νο.1 Πως ξεκίνησε το Σύμπαν;

Και ναι, αυτός είναι ο ξεκάθαρος νικητής. Για να το θέσουμε απλά: «Όλα τα άλλα μυστήρια είναι υποδεέστερα αυτού του ερωτήματος,» δηλώνει η Ann Druyan, συγγραφέας και χήρα του αστρονόμου Carl Sagan. «Για μένα έχει μεγάλη σημασία γιατί είμαι άνθρωπος και θέλω να γνωρίζω.»

Βάσει των επιστημονικών θεωρειών, όλα ξεκίνησαν με το Big Bang πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Όλα ξεκίνησαν σε ένα διάστημα μικρότερο από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης. Εν ριπή οφθαλμού, όλα πήραν κοσμικές διαστάσεις με μία διαδικασία που ονομάζεται διόγκωση. Το πρόβλημα είναι πως, αν και αυτό εξηγεί πολλά από τα όσα συμβαίνουν σήμερα, δεν μπορούν να εξακριβωθούν άμεσα.

«Η διόγκωση είναι μία εξαιρετικά ισχυρή θεωρεία, και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να μην έχουμε ιδέα για το τι την προκάλεσε –ή εάν είναι μία σωστή θεωρεία, παρόλο που φαίνεται πως έχει βάση,» δηλώνει ο Eric Agol, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Ο μυστικός ρόλος του «Έψιλον εν Δελφοίς» (φωτό)

Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στήν κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στούς Δελφούς, κατάντικρυ σέ όποιον πλησίαζε τήν κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από τό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στήν κάτω αριστερή γωνία καί τό ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στήν κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος.
Ήταν γνωστά σάν »Δελφικά παραγγέλματα», τό δε Ε τό »προεδρεύον» αυτών. Τό παλαιότερο από αυτά (τά Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σάν »Ε τών Σοφών », γιατί αφιερώθηκε από τόν Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στό Ναό τό δεύτερο, τό οποίο ήταν χάλκινο. Σέ αντικατάσταση καί αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε τό τρίτο καί τελευταίο, από καθαρό χρυσό.


Η μοναδική πληροφορία γιά τό Ε τών Δελφών προέρχεται από τόν Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει νά ήταν κοινωνός καί γνώστης των Μυστηρίων. Τό ότι λοιπόν ένα γράμμα τού Αλφαβήτου, είναι τό αποκλειστικό αντικείμενο μιάς ολόκληρης διατριβής του, δείχνει, όπως καί τά γραφόμενα, τήν μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας τής ολκής του, απέδιδε σ’ αυτό. Τό ότι κανείς άλλος δέν έγραψε γι’ αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σέ μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος τό παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται γιά κλείδα τών Δελφικών Μυστηρίων, γιατί ως γνωστόν η αποκάλυψη στοιχείων τους στούς αμύητους, αποτελούσε ηθικό καί ποινικό αδίκημα. Στόν διάλογο αυτόν, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τούς διαλεγόμενους, σάν προσωπικές τους απόψεις, μερικές αδύναμα τεκμηριωμένες, άλλες ισχυρά, πολλές αλληλοαναιρούσες. Σέ κάποιες επεμβαίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, μέ πληθώρα αναλύσεων, μή παίρνοντας ρητή θέση, αλλ’ ωστόσο καθοδηγώντας διακριτικά τόν αναγνώστη.
Δέν μπορεί έτσι νά κατηγορηθή ότι αποκαλύπτει τά τών Μυστηρίων, αλλά προτρέπει σέ συλλογισμούς προσέγγισής τους, τηρώντας τό ρηθέν από τόν Ηράκλειτο ότι : «Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ».
Τά δε σημαίνοντα διαφέρουν ως πρός τήν προσέγγισή τους, ανάλογα μέ τήν πνευματική, τήν ποιοτική καί τήν μυητική διαβάθμιση των πιστών. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα πρός αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ γιά τούς μή νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ γιά εκείνους που αρχίζουν νά μαθαίνουν, νά ερωτούν, νά ενημερώνονται καί ΔΗΛΙΟΣ καί ΦΑΝΑΙΟΣ σέ όσους φανερώνεται καί διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ’ αυτούς που γνωρίζουν τήν αλήθεια καί ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ’ εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν τήν Αλήθεια, φιλοσοφώντας.
Η πρώτη άποψη στό διάλογο, δηλωμένη από τόν αδελφό τού Πλουτάρχου Λαμπρία, είναι πώς οι πέντε από τούς επτά Σοφούς – οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας καί Πιττακός θέλοντας νά διαχωρισθούν από τούς άλλους δύο, τόν Κλεόβουλο τόν Λίνδιο καί τόν Περίανδρο τόν Κορίνθιο, οι οποίοι μέ πλάγια μέσα εξεπόρθησαν τή φήμη τού Σοφού – αφιέρωσαν τό Ε (δηλαδή τόν αριθμό 5) στόν Θεό, δηλώνοντας έτσι τό πραγματικό πλήθος τους.
Άλλος είπε πως τό Ε, όντας τό δεύτερο τών γραμμάτων, τών εχόντων Φωνήν (φωνηέντων), δηλώνει τόν Απόλλωνα, τόν δεύτερο τή ταξει, μετά τόν Δία, Θεόν.
Η τρίτη άποψη τού Ιερέος Νικάνδρου είναι ότι, επειδή τό Ε γράφεται καί ΕΙ ( βλ.Δειπνοσοφιστού βιβλ. β’.5: » πάντες οι Αρχαίοι τώ ΟΥ αντί τού Ο μακρού στοιχείου προσεχρώντο, παραπλησίως καί τώ ΕΙ αντί τού Ε μακρού. Ωσπερ ορώμεν καν τή Ιλιάδι τό πέμπτον βιβλίον σημειούμενον διά τού ΕΙ.), είναι χαρακτηριστικό τών πρός χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά καί μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε).
Η άποψη τού Θέοντος, πού ακολουθεί, είναι πως ο Θεός ευνοώντας τήν Διαλεκτική, παραδέχεται αυτό τό μόριο (ΕΙ) τού συλλογισμού καί χρησιμοποιώντας το συχνά στούς Χρησμούς του, προτείνει τή χρήση του στούς Φιλοσόφους. Γιατί Φιλοσοφία είναι η έρευνα τής Αλήθειας καί φώς τής Αλήθειας η απόδειξη καί τής απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Καί κανένα πράγμα δέν υπάρχει χωρίς αιτία καί κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.



Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως τό Ε δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί τό αριθμείν ονομάζουν »πεμπάζειν». Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη καί απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.
Τήν άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σέ άρτιους καί περιττούς καί η Μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη καί στά δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τόν άρτιο περιττό καί τόν περιττό άρτιο. Τό δύο είναι ο πρώτος άρτιος καί τό τρία ο πρώτος περιττός. Τό άθροισμα αυτών τών δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους καί έχει ονομασθή από τούς Πυθαγόρειους Γάμος, λόγω τής ομοιότητάς του μέ τήν ενωτική σχέση τού άρτιου πρός τό θήλυ καί τού περιττού πρός τό άρρεν.
Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δέν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός καί ποτέ άρτιος όταν προστεθή σέ άρτιο δέν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τή φύση του, από αυτήν ακριβώς τήν αδυναμία του νά γεννήση άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σέ περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν τό γόνιμο στοιχείο. Τό πέντε (Ε) λέγεται καί φύσις γιατί μέ τόν πολλαπλασιασμό επί τόν εαυτό του τελειώνει πάντα στόν εαυτό του. Γιατί καί η φύση – πού από τό σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο – πάντα τελειώνει στόν εαυτό της. Κι όταν αυτό (τό Ε) προστίθεται στόν εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τόν εαυτό του ή τήν δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον.
Η ένωση λοιπόν τής Πεμπάδος (Ε) μέ τόν εαυτό της δέν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τόν αριθμό τού είδους της ή τόν τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται τό κοινόν μέ τόν Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως αιώνιος καί άφθαρτος από τήν ίδια του τήν φύση, καί άλλοτε ως πύρ τά πάντα εξομοιώνει πρός τά πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ’ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε δε καταφεύγει σέ μεταμορφώσεις τού εαυτού του ως πρός τή μορφή, τή διάθεση καί τή δύναμη, όπως ακριβώς κι ο Κόσμος.
Αλλά καί στή Μουσική πού τόσο αρέσει στόν Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες καί άν καί υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τή Δίεση, τό Ημιτόνιο, τόν Τόνο, τό Τριημιτόνιο καί τό Δίτονο.
Μα καί κατά τόν Πλάτωνα, άν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι άν υπάρχει μόνο ένας, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, αυτός αποτελείται από πέντε: τόν κόσμο τής Γής, τόν κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τόν τέταρτο τού Αέρος καί τόν πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα καί άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία. Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τίς πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή καί γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη γιά τίς ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμίασις καί άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τή φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στό αυτί γίνεται φωνή καί ήχος. Καί τέλος η όρασις διαλάμπει από τό φώς καί τόν Αιθέρα.
Ο διάλογος κλείνει μέ τήν άποψη τού Αμμωνίου που υποστηρίζει ότι ούτε αριθμό, ούτε τάξη, ούτε σύνδεσμο, ούτε κάποιο άλλο ελλίπον μόριο λέξεως, δηλώνει τό Ε. Αλλά ότι είναι αυτοτελής τού Θεού προσαγόρευσις καί προσφώνησις. Ο Θεός όταν πλησιάζει κάποιος στό Ναό, τόν χαιρετά καί τόν προσαγορεύει μέ τό »Γνώθι σαυτόν», κι αυτός ανταπαντά » ΕΙ » (είσαι), αναγνωρίζοντας καί ομολογώντας ότι πραγματικά Αυτός υπάρχει. Καί »ΕΙ ΕΝ», γιατί είναι Ένας (ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ) – γι’ αυτό λέγεται Α-πολλών – αρνούμενος τά πολλά καί τό πλήθος. Λέγεται καί Ιήϊος γιατί είναι Ένας καί μόνος, καί Φοίβος γιατί οι Αρχαίοι έτσι ονόμαζαν κάθε καθαρό κι αγνό.
Ο Πλούταρχος τελειώνει εδώ τόν διάλογο, μέ τήν τελευταία άποψη νά αναιρεί όλες τίς προηγούμενες, χωρίς κάποιο συμπερασματικό επίλογο ή σχόλιο, μη κλείνοντας ουσιαστικά τό θέμα κι αφήνοντας νά εννοηθή ότι υπάρχουν πιθανώς καί άλλες πτυχές τής Αλήθειας. Τηρεί έτσι ως Μύστης καί Ιερεύς, τίς Μυστηριακές επιταγές, κάνοντας συγχρόνως ένα άνοιγμα πρός τούς έξω καί αμύητους. Άνοιγμα που έχει από μιά μεριά σκοπιμότητα – σέ μιά εποχή παρακμής τού Μαντείου καί ανταγωνισμού του από άλλες θρησκείες καί Θεούς που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι από τά πέρατα τής Αυτοκρατορίας – αλλά καί ανάγκη τής προβολής καί δικαίωσης τού Κοσμικού καί Νοητικού χαρακτήρα τής Απολλώνιας Θεοσέβειας.



Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο – απ’ ότι γνωρίζω – έχουν γράψει γιά τό Ε τών Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, Ιατρός (Κωνσταντι-νούπολις 1847) καί ο Γ. Λευκο-φρύδης, Δικηγόρος (Αθήναι 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στά τού Πλουτάρχου, διατυπώνουν ο καθένας κι από μιά δική του άποψη. Ο μεν πρώτος επισημαίνοντας ότι το Ε συμβολίζει τόν Θεό, τό συνδέει μέ τό γράμμα (συλλαβή) » » τού Εβραϊκού αλφαβήτου, που επίσης συμβολίζει τό Θείον, υποστη-ρίζοντας ότι είναι μετάφρασή του καί συνεπώς αποτέλεσμα μαθητείας κι αποδοχής τής Εβραϊκής Θρησκείας. Άποψη κατά τή γνώμη μου λανθασμένη, αφού δέν υπάρχει καμιά μαρτυρία γιά αυτής τής κατεύθυνσης (υπάρχουν πολλές γι’ αντίστροφη)επίδραση ,τού Εβραϊκού Πολιτισμού (άν υπήρξε αυτογεννής τέτοιος) στόν Ελληνικό, ούτε κι από αυτόν ακόμα τόν συνήθως φίλια διακείμενο πρός τά τών Φοινίκων καί Γεφυραίων, Ηρόδοτο.
Αφ’ ενός γατί όλα τά Πολιτιστικά καί Θεογονικά στοιχεία τους (πλήν τού δόγματος τού κυρίαρχου καί εκλεκτού λαού) τά πήραν από τούς γύρω λαούς καί ιδιαίτερα από τούς Αιγυπτίους (π.χ παραβλ. Υμνον πρός ΑΤΤΟΝ – 1450 π.Χ. μέ 103ο Ψαλμό Δαυίδ – 1000 π.Χ), όπου ο θεμελιωτής τού Έθνους καί τών Νόμων τους, Μωυσής (1200 π.Χ) υπήρξε αξιωματούχος καί μυημένος Ιερών γνώσεων. Γνώσεις όμως που καί οι Αιγύπτιοι εδιδάχθησαν από τόν Έλληνα Ερμή (9000 π.Χ) καί τόν επίσης Έλληνα Ορφέα όταν μεταβάς εις Αίγυπτον »εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον». Καί αφ’ ετέρου γιατί τά στοιχεία χρονολόγησης (παρ’ ολη τήν κοπτοραπτική τους συρρίκνωση από εκούσιους καί ακούσιους καλοθελητές) τών εξελικτικών φάσεων τού Ελληνικού Πολιτισμού δέν αφήνουν αμφιβολίες γιά τήν Πατρότητα καί τίς κατευθύνσεις εξάπλωσής του.
Ο δε δεύτερος, Λευκοφρύδης, συνδέοντας τό Δελφικό Ε μέ τήν κατά τήν άποψή του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη » Οργάνων Όργανον», υποστηρίζει ότι πρόκειται γιά διακριτικό σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στόν αστερισμό τού Λαγού καί τού συνωνύμου του Κοσμοσκάφους. Αν καί η λογική τής αποκωδικοποίησης τού έργου είναι ισχυρή, εναπόκειται στήν κρίση τού κάθε ερευνητή νά καταλήξη γιά τό ακραίο ή όχι τής θέσης αυτής.
Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων.
Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: » Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν».Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης – υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- »… πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ’ ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον». Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις. Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων; Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ’ αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα. Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις.


Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση ( Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις. Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση. Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον. Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας.
Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό Άρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό Άρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη. Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό Άγον (Άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός.
Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι’ αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά »Γνώθι σαυτόν» καί »Μηδέν Άγαν», που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα – αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ’ ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία »Γάμος», που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ’ όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν.


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Δείτε τις καλύτερες 50 επεμβάσεις από τερματοφύλακες (βίντεο)

Οι τερματοφύλακες κάτω από τα ποδοσφαιρικά δοκάρια είναι οι «κέρβεροι» της κάθε ομάδας και συχνά σηκώνουν στα χέρια τους όλο το βάρος της ομάδας.

Δείτε τα 50 καλύτερα «σωσίματα» που έχει μας έχουν χαρίσει ποτέ:












 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Βίντεο-σοκ: Η Αγία Σοφία και πάλι τζαμί! - Δείτε την ισλαμική τελετή - Ημέρα πένθους για την Ορθοδοξία

ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΗΡΕ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΟΡΤΑΣΤΕΙ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ "ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ"
του Γιάννη Πετρίδη

Eικόνες από το μέλλον; Ελπίζουμε, πώς όχι, αλλά ολόκληρος ο Ελληνισμός θα ανατριχιάσει από το ακόλουθο βίντεο, όπου ο ιμάμης αναγιγνώσκει το κοράνι μέσα στο ναό της Αγίας του Θείου Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Η απόφαση του ισλαμιστή προέδρου Ρ.Τ.Ερντογάν νε μετατέτρεψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, έγινε πράξη και η Αθήνα πρακτικά δεν έχει αντιδράσει καθόλου...


Την ίδια στιγμή μέτρα διευκόλυνσης των μουσουλμάνων προσφύγων προκειμένου να μετάσχουν στο Ραμαζάνι, την μεγάλη θρησκευτική τους γιορτή, ανακοίνωσε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και ο αρμόδιος υπουργός Γ.Μουζάλας

Σύμφωνα με ενημέρωση του υπουργείου, έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες ώστε όσοι επιθυμούν εκ οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα με Κέντρα φιλοξενίας, να συμμετάσχουν στην θρησκευτική εορτή των Μουσουλμάνων (Ραμαζάνι), από 05/06/16 ως 05/07/16.

Ασχετο; Οχι και τόσο. Η Ορθοδοξία σήμερα θρηνεί. Ο προαιώνιος εχθρός προχώρησε την ύστατη πρόκληση και μέσα στην χώρα κάποιοι ανοίγουν νέες Κερκόπορτες.

Το υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα, "ξύπνησε" και εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την ανάγνωση του Κορανίου μέσα στην Αγία Σοφία, την περίοδο του ραμαζανιού:

"Καταδικάζουμε ως οπισθοδρομική την ανακοίνωση των τουρκικών Αρχών για τον προγραμματισμό της ανάγνωσης του Κορανίου στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, επ’ ευκαιρία του Ραμαζανιού.

Εμμονές, που αγγίζουν τα όρια της θρησκοληψίας, για μουσουλμανικές τελετές σε ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι  ακατανόητες και φανερώνουν έλλειψη σεβασμού και επαφής με την πραγματικότητα. Επιπλέον, τέτοιες ενέργειες δεν είναι συμβατές με σύγχρονες, δημοκρατικές και κοσμικές κοινωνίες".

Η τουρκική κρατική τηλεόραση TRT μετάδωσε απευθείας την τελετή όνειδος από την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την πρώτη μέρα της εκπομπής, η οποία θα μεταδίδεται κάθε νύχτα κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού από την Αγία Σοφία, καλεσμένος ήταν ο επικεφαλής της κρατικής Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων Μεχμέτ Γκιορμέζ.

Η Αγία Σοφία λοιπόν μετατράπηκε και επίσημα σε τζαμί. Δείτε το βίντεο όνειδος από την πρώτη ισλαμική τελετή στο σύμβολο της Ορθοδοξίας, Θα ξυπνήσει κανείς ή πάμε κατ'ευθείαν σε ένα νέο "1453";









Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Βλαντιμίρ Πούτιν: Η μυστική ζωή του.

Tον έχουν χαρακτηρίσει «παντοτινό ηγέτη της Ρωσίας» και «ισχυρότερο άνδρα του κόσμου», (περιοδικό Forbes). Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην πολιτική (στη δημαρχία του Λένινγκραντ) είχε το παρατσούκλι ο «γκρι καρδινάλιος» κι αργότερα ο «αόρατος άνθρωπος» (που κινούσε τα νήματα στο πλευρό του δημάρχου).

Σύμφωνα με το βιβλίο της Μάσα Γκέσεν που απομυθοποιεί το προφίλ του «παντοτινού ηγέτη» είναι ο «άνθρωπος δίχως πρόσωπο», ένας μυστηριώδης όσο κι αδίστακτος τύπος που συνήθισε από τα χρόνια της KGB να ζει μια ζωή κατασκόπου. Πότε κινηματογραφική, περιπετειώδη, ιδανική για να εντυπωσιάσει τα δυτικά media και πότε κρυμμένη στις πιο σκοτεινές σκιές.

Γεγονός είναι πως ένα κομμάτι της ζωής και της προσωπικότητας του πανίσχυρου Ρώσου ηγέτη βρίσκεται πάντα κρυμμένο στη σκιά μύθων, πότε διασκεδαστικών (όπως αυτοί που αφορούν τον έρωτα και τη σχέση του με 30 χρόνια νεότερη του πρώην Ολυμπιονίκη της ρυθμικής γυμναστικής) και πότε ανατριχιαστικών (σχετικά με το τι συμβαίνει σε όποιον επιχειρεί να του πάει κόντρα).

Υστερα από σχεδόν μια 15ετία στο προσκήνιο της εξουσίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει ο άνθρωπος με τα πολλά μυστήρια και τα πολλά -ενίοτε ΤζειμςΜποντικά- πρόσωπα.

Ας δούμε κάποιες από τις περιπέτειές του...

Ο άντρας με το χρυσό πιστόλι

Μια από τις εικόνες της ζωής και της προσωπικότητας που έχει παρουσιάσει στη Δύση είναι αυτή ενός συνδυασμού Τζέιμς Μποντ και Ιντιάνα Τζόουνς, ενός άνδρα της περιπέτειας, που δεν διστάζει να πετάξει, να καταδυθεί, να κυνηγήσει ή να εμφανιστεί γυμνόστηθος -γνωρίζοντας καλά ότι οι φωτογραφίες του θα κάνουν τον γύρο του πλανήτη.

Οι πολεμικές τέχνες, το τζούντο - το οποίο γνώρισε γύρω στα 14 και έκτοτε δεν εγκατέλειψε ποτέ- είναι ένα μόνιμο στοιχείο του προφίλ ενός ανθρώπου τολμηρού, που ξέρει πώς να πυροβολεί -είτε σε σκοπευτήριο, είτε στο κυνήγι-, να χειρίζεται ελικόπτερο ή αεροπλάνο, να έρχεται σε επαφή με τίγρεις ή πολικές αρκούδες και που δεν χάνει καμία ευκαιρία να εξερευνά τη φύση και να κολυμπά (σε στιλ πεταλούδα) στα παγωμένα νερά λίμνης της Σιβηρίας.

Τον έχουμε δει να πετάει με ανεμόπτερο -για να συμβάλλει στην καθοδήγηση των αποδημητικών σιβηρικών γερανών- αλλά και να χειρίζεται υποβρύχιο -στο πλαίσιο έρευνας για ιστορικά ναυάγια- ή να καταδύεται (2011) με ομάδα αρχαιολόγων και να βγαίνει στον αφρό, φυσικά με αμφορείς στο χέρι.

Κυνηγάει, πετάει, καταδύεται, ασκεί πολεμικές τέχνες σε ένα συνδυασμό Τζέιμς Μποντ και Ιντιάνα Τζόουνς
Ακόμα, έχει εμφανιστεί σε στιλ ελεύθερου καβαλάρη πότε πάνω στ' άλογο και πότε με τη μηχανή του, με την οποία έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ μαζί με άλλους Ρώσους μοτοσικλετιστές. Η ταχύτητα τον συγκινεί ιδιαίτερα, γι' αυτό και έχει οδηγήσει μονοθέσιο της Renault, με ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 240 χλμ. την ώρα.

Εννοείται πως τόση κινηματογραφική λάμψη δεν θα μπορούσε να μη συγκινήσει κοινό, αστέρες του σινεμά (η Ορνέλα Μούτι εγκατέλειψε κάποτε την παράσταση στην οποία μετείχε για να παραστεί σε δείπνο με τον Πούτιν και τον Κέβιν Κόστνερ) και σκηνοθέτες (ο Ολιβερ Στόουν έχει εκφράσει επανειλημμένως τον θαυμασμό του για τον Ρώσο ηγέτη).

Από τη Ρωσία με αγάπη

Πριν γίνει ο απόλυτος ηγέτης της Ρωσίας,ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε μια παιδική ηλικία από την οποία έλειπε η οποιαδήποτε κινηματογραφική λάμψη. Μεγάλωσε στο Λένινγκραντ, σε ένα διαμέρισμα, το οποίο μοιράζονταν τρεις οικογένειες. Εχει πει πως ακόμα θυμάται τον εαυτό του μικρό να κυνηγά ποντίκια στο κλιμακοστάσιο.

Ως έφηβος, εργάστηκε στο ραδιοφωνικό σταθμό του σχολείου του, όπου έπαιζε μουσική δυτικών ροκ συγκροτημάτων, φυσικά και Beatles -στους οποίους τότε είχε απαγορευτεί να δώσουν συναυλία στη Σοβιετική Ενωση.

Ο παππούς του, ο οποίος λεγόταν Σπυρίδων Ιβάνοβιτς Πούτιν, εργαζόταν ως μάγειρας στο εξοχικό του Λένιν. Μετά τον θάνατο του Λένιν συνέχισε να δουλεύει για τη γυναίκα του, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μαγείρευε και για το γεύμα ή το δείπνο του Στάλιν.
Ο Πούτιν ήταν το τρίτο παιδί στην οικογένεια, αν και ο ίδιος δεν γνώρισε ποτέ τα δύο αδέλφια του (το πρώτο πέθανε μερικούς μήνες μετά τη γέννησή του, ενώ το δεύτερο έφυγε πάλι σε μικρή ηλικία από διφθερίτιδα στην πολιορκία του Λένινγκραντ). Στην αυτοβιογραφία του αναφέρεται εκτενώς στα παιδικά του χρόνια, στον πατέρα του, Βλαντιμίρ Σπιρντόνοβιτς και στη μητέρα Μαρία Ιβάνοβνα. Από την οικογένεια έλειπαν τα χρήματα, δεν έλειπε όμως η αγάπη.

Αγαπημένος του καλλιτέχνης από τους Μπιτλς ήταν ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ κι αγαπημένο του τραγούδι το «Yesterday». Χρόνια μετά, είχε την ευκαιρία να ακούσει τον ΜακΚάρτνεϊ σε ένα ιδιωτικό τσάι στο Κρεμλίνο να ερμηνεύει γι' αυτόν το «Let it be».
Ηταν Μάιος του 2003, όταν μέλος των Μπιτλς έδωσε για πρώτη φορά συναυλία στην Κόκκινη Πλατεία.
Ανάμεσα στο κοινό που βίωσε συγκινημένο την εμπειρία ήταν και ο Πούτιν ο οποίος δεν δίστασε να παραδεχτεί πως οι Μπιτλς ήταν «μια ανάσα φρεσκού αέρα» τις εποχές που η Ρωσία ήταν ακόμα Σοβιετική Ενωση και «η μουσική τους θεωρούνταν προπαγάνδα μιας εξωγήινης ιδεολογίας».

Στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητος

Πάμε πίσω στον νεαρό ακόμα Πούτιν, ο οποίος έχει μόλις τελειώσει το σχολείο και επιθυμεί να ενταχθεί στους κόλπους της KGB. Το επιχείρησε τελειώνοντας το σχολείο, όμως τον συμβούλεψαν να σπουδάσει και να επιστρέψει όπως και έκανε. Tέλειωσε τη Νομική σχολή στο Λένινγκραντ και με την αποφοίτησή του η KGB τον υποδέχτηκε.
Ως μέλος της υπηρεσίας, στάλθηκε στη Δρέσδη (γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '80), όπου ζούσε με το όνομα Αντάμοφ. Εμαθε να μιλάει τέλεια τα γερμανικά και να απολαμβάνει χαρακτηριστικά των Γερμανών όπως η περιβόητη «γερμανική πειθαρχία».
Το πώς ακριβώς έζησε στη Γερμανία και ποια ήταν η φύση των καθηκόντων του παραμένει άγνωστη. Η πιο δημοφιλής εκδοχή λέει πως αναζητούσε και προσλάμβανε ανθρώπους που θα μπορούσαν να κατασκοπεύσουν τη Δύση. Ο ίδιος δεν κρύβει τη συμμετοχή του στην KGB, αλλά δεν λέει λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο κεφάλαιο της ζωής του. Τότε «...ήταν ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από τον σημερινό» διευκρινίζει. «Εγώ έκανα απλώς το καθήκον μου. Υπηρέτησα την πατρίδα μου, κάνοντας μια έντιμη, αξιοπρεπή δουλειά».


Όταν το 1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, ο Πούτιν πήρε την οικογένεια (που είχε ήδη δημιουργήσει) και επέστρεψε στο Λένινγκραντ. Σε μια κίνηση οξυδέρκειας, αποσύρθηκε από την KGB και ξεκίνησε να εργάζεται υπό τη διοίκηση του πρώτου δημοκράτη δημάρχου της πόλης, του Ανατόλι Σόμπτσακ, ο οποίος ήταν ο πρώην καθηγητής του στο Πανεπιστήμιο.
Κι από εκεί, από τις σκιές του έμπιστου του δημάρχου που ελέγχει τα πάντα από το παρασκήνιο, ξεκίνησε μια τρελή κούρσα που τον βρήκε να μετακομίζει στη Μόσχα, να αναλαμβάνει επικεφαλής της υπηρεσίας που διαδέχτηκε την KGB και λίγο αργότερα (Αύγουστος 1999) να υποδεικνύεται από τον Μπόρις Γιέλτσιν για πρωθυπουργός της χώρας! Η περίοδος της σκιάς έφτανε στο τέλος της.
Τον Ιανουάριο του 2000, ο Γιέλτσιν εντελώς αιφνιδίως ανακοινώνει την απόσυρσή του, χρίζοντας διάδοχο τον Πούτιν. Στις εκλογές του 2000 θέτει υποψηφιότητα και εκλέγεται για πρώτη φορά στην Προεδρία. Δεκαπέντε χρόνια μετά, η ιστορία έχει ήδη αποφανθεί: η έκπληξη του Γιέλτσιν δεν ήταν πυροτέχνημα. Ο πρόεδρος Πούτιν ήρθε για να μείνει.

Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν

Στον πρώτο του λόγο ως πρόεδρος, υποσχέθηκε ελευθερία έκφρασης, ελευθερία συνείδησης, ελευθερία του Τύπου, δικαίωμα της ιδιοκτησίας. «Αυτές είναι οι βασικές αρχές της πολιτισμένης μας κοινωνίας που θα είναι ασφαλείς κάτω από την προστασία του κράτους» είχε υποσχεθεί.
Σύμφωνα με το βιβλίο της Μάσα Γκέσεν, «Ανθρωπος δίχως πρόσωπο», μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατάφερε να ξηλώσει μέσα ενημέρωσης και να φιμώσει πολιτικούς αντίπαλους ή επικριτές.
Δυτικά μέσα, αλλά και εντός Ρωσίας, του είχαν ασκήσει έντονη κριτική για αδυναμία προστασίας της ελευθερίας του Τύπου, μετά τη δολοφονία της δημοσιογράφου Αννα Πολιτκόφσκαγια ύστερα από δημοσιεύσεις της για διαφθορά του ρωσικού στρατού στις επιχειρήσεις με την Τσετσενία.
Μια άλλη παλιότερη πολυσυζητημένη περίπτωση αφορά τον θάνατο του Αλεξάντερ Λιτβινένκο, πρώην κατασκόπου της FSB, ο οποίος επέκρινε την πολιτική του Πούτιν και δηλητηριάστηκε με πολώνιο 210, ισχυρό ραδιενεργό ισότοπο.
Εντονη κριτική επίσης του ασκήθηκε για τους ομοφοβικούς νόμους που εφάρμοσε, αλλά και για το ότι έβαλε ακριβώς στην ίδια θέση τους ομοφυλόφιλους και τους οπαδούς του Σατανά, σε κήρυγμα του για την επιστροφή στις αξίες της θρησκείας.
Στη συντριπτική του πλειοψηφία, πάντως, ο ρωσικός λαός συνέχισε να τον στηρίζει, ενώ η εντύπωση που προκάλεσε -και προκαλεί- στη Δύση παρέμεινε έντονη.
Το 2007 το Time τον ανακήρυξε πρόσωπο της χρονιάς σε ένα πολυσυζητημένο εξώφυλλο, στο οποίο τα γράμματα του τίτλου του περιοδικού δείχνουν σαν διαβολικά «κέρατα» πάνω από το κεφάλι του.

Ο κατάσκοπος που αγάπησε

Αλλά επειδή όπως θα έλεγε κι ο ίδιος, η ζωή είναι βαρετή, χωρίς λίγο κουτσομπολιό, η πορεία του στην ηγεσία της Ρωσίας παρουσιάζει και πολλές ενδιαφέρουσες παραμέτρους σχετικά με την προσωπική ζωή του προέδρου. Μια προσωπική ζωή καλά φυλαγμένη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

εργαζόταν ως αεροσυνδός σε τοπικές πτήσεις- μετακόμισε στο Λένινγκραντ για να ζήσει μαζί του. Παντρεύτηκαν το 1983 και δύο χρόνια ήρθε στη ζωή η μεγάλη τους κόρη Μαρία. Ακολούθησε η μετακόμιση στη Δρέσδη, όπου γεννήθηκε η δεύτερη κόρη, Εκατερίνα.

Το πρώτο κεφάλαιό της αφορά το γάμο του με τη Λουντμίλα Αλεξάντροβνα Πούτινα, με την οποία γνωρίστηκε την εποχή που εντάχθηκε στην KGB. Η ίδια είχε κάποτε εξομολογηθεί ότι ο ντροπαλός νέος με το φτωχικό ντύσιμο της τράβηξε το ενδιαφέρον καθώς έβρισκε πάντα εισιτήρια για τις καλύτερες παραστάσεις. Η γνωριμία εξελίχθηκε σε έρωτα, η εντυπωσιακή ξανθή Λουντμίλα -που τότε
Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ηγέτη της Ρωσίας, φάνηκε καθαρά ότι στις προτεραιότητες του νέου προέδρου δεν ήταν και το χτίσιμο ενός προφίλ καλού συζύγου. Για τη ζωή της Λουντμίλα διπλα στον Πούτιν έχουν ακουστεί διάφορες ιστορίες (μέχρι και ότι την κρατούσε... κλειδωμένη!). Το καλοκαίρι του 2013, ύστερα από 30 χρόνια γάμου και ελάχιστες κοινές εμφανίσεις, επιβεβαίωσε τις φήμες του χωρισμού τους, κρατώντας την από το χέρι. Στο -ελαφρώς «στημένο»- ερώτημα δημοσιογράφου «γιατί σας βλέπουμε τόσο σπάνια μαζί;» απάντησε λακωνικά «γιατί ζούμε πια χωριστές ζωές».
«Ο γάμος μας τελείωσε γιατί σπάνια βλεπόμαστε» δήλωνε τότε η Λουντμίλα, η οποία πάντα αντιπαθούσε τη δημοσιότητα. «Ηταν ένα πολιτισμένο διαζύγιο» συμπλήρωνε.

Για τα μάτια της μόνο

Μήνες πριν από εκείνη την ανακοίνωση, είχαν αναπτυχθεί φήμες που μιλούσαν για μια ερωτική περιπέτεια του Πούτιν με πολύ νεότερή του, πρώην πρωταθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής, την Αλίνα Καμπάεβα. Η εφημερίδα που είχε δημοσιοποιήσει το θέμα στη Ρωσία, έκλεισε.
Ο Πούτιν ρωτήθηκε αν υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του, η απάντηση παρέμεινε αρνητική μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο.
Τότε έκανε χωρίς καν να ερωτηθεί μια δήλωση που άφησε σύξυλους τους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, καθιερωμένης πριν το τέλος του χρόνου. «Ενας Ευρωπαίος φίλος, ένας μεγάλος ηγέτης, με ρώτησε τον περασμένο χρόνο αν είμαι ερωτευμένος» είπε και συνέχισε. «Του απάντησα: Δηλαδή;. Μου λέει: Αγαπάς κάποια;. Του απαντώ: Ναι. Κι εκείνη σ' αγαπάει; Ναι. Ε, τότε, μια χαρά, λου λέει. Οπότε μην ανησυχείτε, όλα πάνε καλά».

Σύμφωνα με τον παγκόσμιο Τύπο, η γυναίκα που του έκλεψε την καρδιά είναι η πανέμορφη Αλίνα Καμπάεβα. Η ίδια σε τηλεοπτική συνέντευξή της το 2013 είχε κληθεί να απαντήσει αν είναι ερωτευμένη κι η απάντηση ήταν ενθουσιωδώς θετική. «Εχω βρει τον κατάλληλο άντρα» είπε χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του, αλλά συνεχίζοντας με ενθουσιασμό: «Μερικές φορές είσαι τόσο ερωτευμένος και τόσο χαρούμενος που και εσύ ο ίδιος φοβάσαι για την τόση μεγάλη ευτυχία που
 έχεις».
Η προσωπική ζωή του προέδρου παραμένει θέμα ταμπού για τα ρωσικά μέσα. Το ίδιο και οτιδήποτε έχει σχέση με τις κόρες του με τη Λουντμίλα, οι ζωές των οποίων παραμένουν κρυφές -ούτε και τις έχουμε δει ποτέ σε δημόσιες εμφανίσεις του, πέρα από την εποχή που ήταν μωρά. Τα διεθνή κουτσομπολιά τον θέλουν να έχει κάνει ήδη άλλα δύο παιδιά με την Καμπάεβα (ένα γιο τριών ετών και μια μικρότερη κόρη, με την οποία τα σενάρια τους θέλουν να ζουν σε ένα πολυτελές καταφύγιο στο Σότσι).

Η πιθανότητα γέννησης και πέμπτου παιδιού (τρίτου με την Καμπάεβα) πρόβαλλε σε πολλά κυρίως γερμανικά μέσα ως η εξήγηση στην πρόσφατη απουσία του -είχε, λέει, πάει στην Ελβετία, όπου γέννησε η αγαπημένη του. Το σενάριο διαψεύστηκε από εκπρόσωπό του. ΟΚ το πιστεύουμε, εκτός κι αν δεν επιτρέψουμε στην αλήθεια να χαλάσει μια τόσο ωραία ιστορία. Οπως στο σύνολό της δείχνει η ιστορία του προέδρου Πούτιν, μια συναρπαστική, κινηματογραφική, λαμπερή ιστορία, αρκεί να μην αφήνουμε κάποιες σκοτεινές αλήθειες να τη διαταράσσουν...

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Το σχέδιο του Β.Πούτιν για δημιουργία "Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας" και ο ρόλος της Ελλάδας

ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ"
Λίγες ημέρες πριν την άφιξη του Ρώσου Προέδρου στην Ελλάδα και την επίσκεψη του στο Άγιο Όρος κυκλοφορεί το βιβλίο με τίτλο “Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν” και αναλύει το όραμα του για τη δημιουργία μιας Ορθόδοξης Αυτοκρατορία με σημαντικό σύμμαχο την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Ελλαδική Εκκλησία και φυσικά το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Το βιβλίο αυτό έρχεται σε συνέχεια του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ του “pronews.gr” μόλις χθες, σύμφωνα με το οποίο ο Ρώσος Πρόεδρος Β. Πούτιν φέρεται να έχει δηλώσει σε στενό του κύκλο πώς “η Τουρκία πρέπει να πάψει να υποστηρίζει την Αλ Νούσρα στη Συρία, αλλιώς θα ολοκληρώσω το έργο του τελευταίου τσάρου Νικόλαου του Β΄ που έμεινε στη μέση όταν κατά τη διάρκεια του Α' ΠΠ, ήθελε να επαναφέρει την Κωνσταντινούπολη στη χριστιανοσύνη και να απελευθερώσει την ρωσική ναυτιλία ελέγχοντας τα Δαρδανέλια και τα Στενά του Βοσπόρου, αλλά η μοίρα τον εμπόδισε”.
"
Ξεκινώντας την καριέρα του στην Αγία Πετρούπολη όπου γεννήθηκε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέκτησε τη Μόσχα και από σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων και πρώην ηγετικό στέλεχος της KGB κατέληξε στο τιμόνι της ρωσικής παντοκρατορίας, το οποίο κρατάει σταθερά εδώ και 17 χρόνια. Στην εμπέδωση του μεγαλεπήβολου πλάνου του για την αναβίωση του ρωσικού κλέους, σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η Ορθοδοξία, καθώς όπως και ο ίδιος είχε αναφέρει σε λόγο του: «Με την έλευση του χριστιανισμού, της Ορθοδοξίας, άρχισε να δημιουργείται το ρωσικό έθνος και το ενωμένο ρωσικό κράτος».

Δεν είναι τυχαίο ότι στη συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα πρίν περίπου ένα χρόνο, ο Ρώσος ηγέτης όχι μόνο του ζήτησε να τον βοηθήσει στην οργάνωση των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της σημαντικής επετείου της χιλιετίας της ρωσικής παρουσίας στο Αγιον Ορος, αλλά και να συμβάλει ενεργά στη διάδοση του ρόλου της Ορθοδοξίας.

Μάλιστα, ανάμεσα στα συμβολικά δώρα που χάρισε στον Ελληνα πρωθυπουργό ο Ρώσος πρόεδρος, ήταν και η εικόνα του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος, την οποία είχε κλέψει αξιωματικός των Ες-Ες από μοναστήρι της Σπάρτης. Επιπλέον, ο Πούτιν στις συνεντεύξεις του δεν παραλείπει ποτέ να αναφέρει το γεγονός ότι η μητέρα του τον βάφτισε κρυφά χριστιανό ορθόδοξο όταν κάτι τέτοιο ήταν ακόμα απαγορευμένο, ενώ φρόντισε να αποθέσει τον βαφτιστικό του σταυρό πάνω στον Πανάγιο Τάφο κατά την επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα. Τι είναι αυτό, όμως, που έχει καταστήσει την Ορθοδοξία αναπόσπαστο μέρος του καθολικού οράματος του Βλαντιμίρ Πούτιν;

Στο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του Μισέλ Ελτσανινόφ «Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν» (μτφ. Τζία Καραγεώργου) εξετάζονται αναλυτικά όλοι οι θεωρητικοί παράγοντες που ενίσχυσαν το σχέδιο του Ρώσου ηγέτη και αποτέλεσαν τους κεντρικούς του πυλώνες. Οπως επισημαίνεται στο οπισθόφυλλο του διεθνούς μπεστ σέλερ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάμετρος, αυτό που διερευνάται, μεταξύ άλλων, είναι «πώς συγκροτείται το όραμα του Πούτιν για τη “ρωσική οδό” και ποια επίδραση ασκούν στον Ρώσο πρόεδρο η Ορθοδοξία, το Βυζάντιο, το σοβιετικό καθεστώς, ο Μαρξ, ο Ντοστογιέφσκι, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ή ο πανσλαβισμός».

Ο συγγραφέας, που θεωρείται από τους πλέον γνωστούς διανοούμενους στη Γαλλία, παρότι ρωσικής καταγωγής, γνωρίζει καλά την αντιφατική σχέση του προέδρου της Ρωσίας με τη Δύση, ενώ ως φιλόσοφος και μέλος της ομάδας των αρχισυντακτών του περιοδικού «Philosophie» ξέρει καλά με ποιον τρόπο ο Πούτιν χρησιμοποιεί τη θεωρία, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία για την εδραίωση της δύναμής του.

Η ηγετική θέση του Ρώσου προέδρου εξηγείται άλλωστε από τον επαναπροσδιορισμό του πανσλαβισμού και τη χρήση της Ορθοδοξίας ως κατεξοχήν βάσης του σχεδίου του. Γι’ αυτό και μια πλειάδα ανθρώπων, φιλοσόφων, συνεργατών, συγγραφέων και σκηνοθετών συνιστά τη βασική ομάδα επιρροής του. Χαρακτηριστική είναι η υποστήριξη του Ρώσου προέδρου από τον διάσημο σκηνοθέτη Νικίτα Μιχάλκοφ, ο οποίος, όπως τονίζει ο Ελτσανινόφ στο βιβλίο του, «εδώ και δύο δεκαετίες ισχυρίζεται ότι ενσαρκώνει την ανανέωση της Λευκής Ρωσίας μετά την πτώση του κομμουνισμού και πρέπει να έχει κάνει τον πρόεδρο -είναι από τους πλησίον του- κοινωνό των αναγνωσμάτων του.

Αυτός είναι που έβαλε στα χέρια του ανδρός το έργο του φιλοσόφου Ιβάν Ιλίν». Αλλος ένας είναι ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, «αυτός που συμμετέχει ενεργά και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα υπόλοιπα μέλη της εν λόγω ομάδας στη μελέτη της ρωσικής διανόησης και στην ανάπτυξη μιας συντηρητικής θεώρησης του κόσμου. Είναι διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και οργανώνει συναντήσεις διανοουμένων, που στοιχίζουν περιουσίες, γύρω από το θέμα του “Διαλόγου των πολιτισμών”».

Εξάλλου, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι μιας νέας πνευματικής, θρησκευτικής ομήγυρης που δείχνουν να επηρεάζουν τον Πούτιν, όπως μεταξύ άλλων και ο πατέρας Τύχων Σεβκούνοφ. «Αυτός ο πρώην φοιτητής της Σχολής Κινηματογράφου της Μόσχας είναι τώρα ηγούμενος της Ιεράς Μονής της Υπαπαντής στο Σρέτενσκι στο κέντρο της Μόσχας, είναι ισχυρός, εμπνέει δέος και λέγεται πως ασκεί μεγάλη επιρροή στον πρόεδρο», γράφει χαρακτηριστικά ο Ελτσανινόφ.

Ο συγγραφέας παραπέμπει, μάλιστα, στο θρυλικό κείμενο των «Financial Times», το οποίο έκανε διεθνώς γνωστή την ισχυρή αλληλεπίδραση Πούτιν - πατέρα Τύχωνα, ο οποίος, όπως τονίζει η εφημερίδα, «μοιάζει εκπληκτικά με τον Ράσελ Κρόου», αλλά διατηρεί τρομερές διεθνείς διασυνδέσεις, με το μοναστήρι του να μοιάζει το κέντρο του ρωσικού σύμπαντος.

Στο άρθρο της εφημερίδας αναδεικνύεται η στενή σύνδεση της μονής με το Αγιον Ορος, που είναι, όπως αναφέρουν οι «F.T.», το πρότυπο. Σύμφωνα με το άρθρο, ο διάσημος πλέον Ρώσος αρχιμανδρίτης όχι μόνο γνωρίζει τον Πούτιν από την πρώτη μέρα της εκλογής του, αλλά είναι αυτός που τον συνοδεύει στα ταξίδια του στο εξωτερικό ασκώντας υψηλής τάξης διπλωματία.

Σε συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα, αναφέρουν οι «F.T.», ο περιώνυμος αρχιμανδρίτης δήλωσε: «Ο πρόεδρος Πούτιν δεν είναι μόνο τυπικά χριστιανός ορθόδοξος, αλλά εξομολογείται, παρίσταται στις παρακλήσεις και δηλώνει υποταγή στον Θεό». Μάλιστα η αυτοβιογραφία του Τύχωνος όχι μόνο έγινε το απόλυτο ευπώλητο βιβλίο την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του στη Ρωσία, αλλά κατάφερε να εκτοπίσει ακόμα και τις πολυσυζητημένες «Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι» - με τον ίδιο να θεωρείται πλέον κράτος εν κράτει.

Ωστόσο, το πολυεπίπεδο βιβλίο του Ελτσανινόφ δεν μένει μόνο στην περίπτωση του Τύχωνα, αλλά προσπαθεί να ρίξει φως σε όλες τις παραμέτρους της επιρροής της ορθόδοξης παράδοσης που έχει τις απαρχές της στο κίνημα των Λευκών και φτάνει έως τους μυστικιστές του 19ου αιώνα, ενώ περιλαμβάνει ακόμα και σύγχρονους ιερείς και μύστες. «Οι νοσταλγοί της εποχής του Λευκού Κινήματος είναι στα ουράνια εκείνη την Παρασκευή του Σεπτεμβρίου του 2005», γράφει χαρακτηριστικά ο Ελτσανινόφ για ένα περιστατικό που δείχνει την απόλυτη δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ρωσία - και όχι μόνο. «Κάτω από τον θόλο του ορθόδοξου καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, στο Παρίσι, αντηχεί η συγκινητική προσευχή για τους νεκρούς, το αιωνία τους η μνήμη, από μια χορωδία που κατέφθασε για την περίσταση από τη Ρωσία (...)

Ανάμεσα στους Μοσχοβίτες ένας νέος ιερωμένος, ο Αρχιμανδρίτης Τύχων Σεβκούνοφ, ηγούμενος της ξακουστής μονής που βρίσκεται στο κέντρο της Μόσχας, δυο βήματα από την έδρα της FSB, λέγεται ότι είναι ο πνευματικός του Πούτιν. Ολοι συμφωνούν πως ο ιερωμένος αυτός έχει μπροστά του λαμπρό μέλλον. Στην πρώτη σειρά βλέπει κανείς σημαντικές προσωπικότητες, όπως τον Ρώσο υπουργό Πολιτισμού και τον πρέσβη της Ρωσίας στη Γαλλία.

Ομως ο εκλεκτός των εκλεκτών είναι ο κινηματογραφιστής Νικίτα Μιχάλκοφ, ο πρωτομάστορας της τελετής. Αυτό που γίνεται τη συγκεκριμένη στιγμή στην εκκλησία είναι μια λειτουργία εις μνήμην των αποθανόντων που μόλις έχει γίνει η εκταφή των λειψάνων τους». «Χρειάζεται μια καινούργια ιδέα που θα πηγάζει από τη θρησκεία, ενώ η πνευματική πεμπτουσία της θα πηγάζει από το έθνος, γιατί μόνον αυτή μπορεί να βοηθήσει τη Ρωσία του αύριο να αναγεννηθεί και να εδραιωθεί», γράφει ο Ελτσανινόφ. Γι’ αυτό και «Ο Πούτιν αποφασίζει να κάνει τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία σύμμαχό του για να εξυγιάνει το ήθος του λαού».

Ως εκ τούτου, το όραμα της Ορθοδοξίας τον βοηθάει να νικήσει τις «πολύχρωμες» επαναστάσεις, όπως την Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία ή την Πορτοκαλί στην Ουκρανία, καθώς ο Πούτιν βλέπει παντού γύρω του εχθρικές δυνάμεις. Επιρροή τότε ασκούν γύρω του διάφοροι γνωστοί μύστες του 19ου αιώνα, όπως ο Λεόντιεφ, που έδειχνε εκτός από «αισθητιστής, λάτρης του ηρωικού αρχαϊκού κάλλους, να διαθέτει και μια μυστικιστική πλευρά.

Μετά από μακρά παραμονή στο Αγιον Ορος, αυτός ο “Δον Ζουάν” σκέφτεται να γίνει καλόγηρος και αφού στα γεράματά του χειροτονήθηκε, εν πλήρη μυστικότητα, στο μοναστήρι της Οπτινα (στο οποίο ο Ντοστογιέφσκι τοποθετεί την ιστορία των Αδελφών Καραμαζόφ), πεθαίνει το 1891 στο εξίσου διάσημο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου Λάβρας, στην πόλη Ποσάντ, στην ευρύτερη περιοχή της Μόσχας».

Με βάση τον Λεόντιεφ ο Πούτιν στήνει το σχέδιο για ένα «κράτος πολιτιστικό που στηρίζεται στον ρωσικό λαό, στη ρωσική γλώσσα, στον ρωσικό πολιτισμό, στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και στα λοιπά παραδοσιακά θρησκεύματα της Ρωσίας», όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ίδιος ο Πούτιν στον λόγο του που παρατίθεται στο βιβλίο του Ελτσανινόφ.

Στόχος του Πούτιν είναι, επομένως, να εμφυσήσει στον ρωσικό λαό μια πίστη σε υψηλά ιδανικά, όπως αυτό της Ορθοδοξίας, θυμίζοντάς του τις επιτυχίες του «ενάντια στον ξένο κατακτητή και την ανάλογη “Ενωση όλων Σλάβων υπό την αιγίδα της Ρωσίας”», κατά τα πρότυπα του Ντανιλέφσκι.

«Αλλη ιδέα που δανείστηκε από τους σλαβόφιλους είναι εκείνη σύμφωνα με την οποία ο λαός που ενσαρκώνει με τον χαρακτήρα του αυτή τη θρησκευτικότητα απεχθάνεται τη βία, είναι ταπεινός, τρέφει σεβασμό. Πλην της θρησκείας, οι Σλάβοι χαρακτηρίζονται από την ικανότητά τους για πολιτική ανεξαρτησία και για την αγάπη τους για την κοινωνική ελευθερία. Ομως ο σλαβικός πολιτισμός, κατά τον Ντανιλέφσκι, βρίσκεται στις απαρχές του και για να βρει πραγματικά τον εαυτό του θα πρέπει να σταματήσει να μιμείται δουλικά τη Δύση - ως εκ τούτου θα πρέπει να την πολεμήσει», τονίζει ο συγγραφέας.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σύμβουλοι του Κρεμλίνου να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση της σύγκρουσης με τη Δύση για και στην ανάλογη εμπέδωση όχι μόνο ενός σλαβικού οράματος, αλλά κυρίως, όπως επισημαίνει ο Ελτσανινόφ, ενός ευρασιατικού ονείρου.

«Οταν επετεύχθη η συμφιλίωση μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και της Εκκλησίας, της επονομαζόμενης “εκτός συνόρων”, η οποία ιδρύθηκε ως διαμαρτυρία για την υποταγή της Εκκλησίας στους μπολσεβίκους οι οποίοι την κηδεμόνευαν, ο Πούτιν το αναγγέλλει: “Η αναγέννηση της εκκλησιαστικής ενότητας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της χαμένης ενότητας ολόκληρου του ρωσικού κόσμου, του οποίου ένα από τα πνευματικά θεμέλια ήταν ανέκαθεν η ορθόδοξη πίστη”.

Το ρωσικό κράτος δημιουργεί ή παρεισδύει στις γλωσσικές, οικονομικές, πολιτιστικές ή θρησκευτικές ενώσεις με σκοπό να καταφέρει να μετατρέψει τους Ρώσους εμιγκρέδες σε απολύτως υπάκουους φορείς επιρροής», γράφει ο Ελτσανινόφ στο βιβλίο του.

Καταλυτικό ρόλο, επομένως, στην ενωτική προοπτική του Πατριαρχείου της Μόσχας με την Ορθοδοξία φαίνεται να έπαιξε η Εκκλησία της Ελλάδος. Και ο Ελτσανινόφ θεωρεί ότι στόχος τους είναι, εφόσον δεν μπορούν να είναι ενωτικοί μέσω του Πατριαρχείου της Ρωσίας λόγω των αντιθέσεων των Εκκλησιών αλλά και των διαφορετικών θρησκειών που ενυπάρχουν στα βάθη της ρωσικής στέπας, να «καλοπιάσουν», κατά κάποιον τρόπο, εμάς τους Ελληνες και να ενωθούν με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς με τη χώρα μας: «Είναι λοιπόν δυνατή η δημιουργία μιας ορθόδοξης ή χριστιανικής αυτοκρατορίας;

Μοιάζει δύσκολο επειδή, κατά κύριο λόγο, η Ρωσία είναι χώρα στην οποία συνυπάρχουν πολλές θρησκείες και δόγματα. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, οραματιζόμενος μια αυτοκρατορία θεμελιωμένη στις θρησκευτικές αρχές, θα αποξένωνε όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της χώρας, για να μη μιλήσουμε για βουδιστές και σαμανιστές.

Ο πρόεδρος χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να εξασφαλίσει την υποστήριξη της ορθόδοξης πλειοψηφίας της χώρας, για να κολακεύσει, εάν και εφόσον χρειαστεί, τους Ελληνες ή τους Σέρβους».

Παράμετροι που είναι σημαντικό να λάβει κανείς υπόψη, δεδομένης της επικείμενης άφιξης του Πούτιν στη χώρα μας αλλά και της έκθεσης «Αθως. Το Αγιον Ορος», που διοργανώνεται στη Ρωσική Δούμα, στο πλαίσιο του αφιερωματικού «2016: Ετος Ελληνικού Πολιτισμού στη Ρωσία και Ρωσικού Πολιτισμού στην Ελλάδα».

Το ταξίδι του Ρώσου Προέδρου στην Ελλάδα έχει προγραμματιστεί για τις 28 Μαίου. Είναι βέβαιο πώς θα πάει στο Άγιο Όρος και πολύ πιθανό πώς θα έχει συναντήσεις με τιν πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί που και πότε.
 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...